Σχόλιο για το σημερινό Ευαγγέλιο στις 9 Ιανουαρίου 2021 του π. Luigi Maria Epicoco

Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο του Μάρκου, κάποιος παίρνει την αίσθηση ότι ο κύριος πρωταγωνιστής της ευαγγελισμού είναι ο Ιησούς και όχι οι μαθητές του. Κοιτάζοντας τις εκκλησίες και τις κοινότητές μας, μπορεί να έχει το αντίθετο συναίσθημα: φαίνεται σχεδόν ότι το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς γίνεται από εμάς, ενώ ο Ιησούς βρίσκεται σε μια γωνία περιμένοντας τα αποτελέσματα.

Η σελίδα του σημερινού Ευαγγελίου είναι ίσως σημαντική ακριβώς για αυτήν την αντιστροφή της αντίληψης: «Στη συνέχεια διέταξε τους μαθητές να μπουν στο καράβι και να τον προηγηθεί στην άλλη ακτή, προς τη Μπεθσαϊδά, ενώ θα είχε απορρίψει το πλήθος. Μόλις τους είχε στείλει, ανέβηκε στο βουνό για να προσευχηθεί ». Είναι ο Ιησούς που έκανε το θαύμα του πολλαπλασιασμού των φραντζολών και των ψαριών, είναι ο Ιησούς που απορρίπτει το πλήθος, είναι ο Ιησούς που προσεύχεται.

Αυτό θα πρέπει πραγματικά να μας απαλλάξει από κάθε άγχος απόδοσης που συχνά αρρωσταίνουμε στα ποιμαντικά μας σχέδια και στις καθημερινές μας ανησυχίες. Πρέπει να μάθουμε να συσχετίζουμε τους εαυτούς μας, να βάζουμε τον εαυτό μας πίσω στη νόμιμη θέση μας και να αποθαρρύνουμε τον εαυτό μας από έναν υπερβολικό πρωταγωνισμό. Πάνω απ 'όλα γιατί τότε έρχεται ο καιρός όταν βρισκόμαστε στην ίδια άβολη θέση με τους μαθητές, και ακόμη και εκεί πρέπει να καταλάβουμε πώς να αντιμετωπίσουμε: «Όταν έφτασε το βράδυ, το σκάφος βρισκόταν στη μέση της θάλασσας και μόνος του στην ξηρά . Αλλά βλέποντας τους όλους κουρασμένους στην κωπηλασία, αφού είχαν τον αντίθετο άνεμο, ήδη προς το τελευταίο μέρος της νύχτας πήγε προς αυτούς περπατώντας στη θάλασσα ».

Σε στιγμές κόπωσης, όλη η προσοχή μας επικεντρώνεται στην προσπάθεια που καταβάλλουμε και όχι στη βεβαιότητα ότι ο Ιησούς δεν παραμένει αδιάφορος. Και είναι τόσο αλήθεια ότι τα μάτια μας είναι υπερβολικά στραμμένα σε αυτό που όταν ο Ιησούς αποφασίζει να παρέμβει, η αντίδρασή μας δεν είναι ευγνωμοσύνη αλλά φόβος γιατί με το στόμα μας λέμε ότι ο Ιησούς μας αγαπά, αλλά όταν το βιώνουμε παραμένουμε έκπληκτοι, φοβισμένοι, ενοχλημένος, σαν να ήταν παράξενο. Τότε χρειαζόμαστε ακόμα να μας ελευθερώσει από αυτήν την περαιτέρω δυσκολία: «Θάρρος, είμαι εγώ, μην φοβάστε!».
Σημείο 6,45-52
#από το ευαγγέλιο του σήμερα