Η ομολογία του διαβόλου σε έναν Ιερέα, λέει πολλές αλήθειες της Πίστεως

Αυτά τα αποσπάσματα είναι μέρος μιας τρίωρης ομιλίας που έδωσε ο διάβολος μέσω του προσώπου του MAW, του Bondorf (Μέλανας Δρυμός, Γερμανία) το 1910. Ο διάβολος το επανέλαβε πολλές φορές, και έτσι ήταν εύκολο να γράψουμε τα πάντα. Δεκαεπτά άτομα παρακολούθησαν τη σκηνή και έμειναν στον αέρα και με την υπογραφή τους όλα εξετάστηκαν και εγκρίθηκαν. Όλα αυτά αποδεικνύουν τη μεγάλη δύναμη του πνεύματος του σκότους.

ΔΙΑΒΟΛΟΣ: – Πρέπει να μιλήσω, πρέπει να μιλήσω…

ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ: – Πες μόνο ό,τι σε διέταξε ο Θεός να πεις. Μην λες αυτά που ο Θεός σε πρόσταξε να μην αποκαλύψεις, σιωπή για τα υπόλοιπα! (Ο ιερέας επανέλαβε αυτά τα λόγια πολλές φορές)

ΔΙΑΒΟΛΟΣ: – Πρέπει να μιλήσω. Τι υπάρχει εκεί πάνω με διέταξε να σου πω (τα πάντα), πώς εξαπατάμε τους άντρες, πώς σαγηνεύουμε τους άντρες αυτής της ηλικίας. Εμπνέουμε τους άντρες. Λέμε στους άνδρες: «Δεν είναι όπως λένε οι παλιοί, όπως διδάσκουν και όπως πιστεύουν. Ανοησίες, όλα ανοησίες! Η αληθινή θρησκεία δεν είναι αυτό για το οποίο μιλούν οι παλιοί. Πρέπει να ακούς μόνο αυτό που λέει ο λόγος. Οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να πιστεύουν σε αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν, δεν χρειάζεται να το πιστέψουν, δεν χρειάζεται». Όταν μιλάμε έτσι, το άτομο απομακρύνεται από την αληθινή θρησκεία, μακριά από την αποκάλυψη και δημιουργεί μια δική του θρησκεία. Χα, χα… και τότε είναι εύκολο να εμφυσήσει κανείς τη σκέψη: «Ο Θεός δεν υπάρχει, ο Θεός είναι νεκρός, είναι νεκρός, η ύπαρξη του Θεού είναι πίστη μιας γριάς».

Αυτό που εμπνέουμε περισσότερο στους άνδρες είναι το εξής: η ελευθερία είναι τα πάντα, τα πάντα – συνδυάζοντας χρήματα, πλούτη, απολαύσεις, ευτυχία, απόλαυση της ζωής εδώ στη γη. Ελευθερία! Κάνε αυτό που θέλω. Ελευθερία. Χα, χαααα…

Και πρέπει να μιλήσω για τη Μεγάλη Γυναίκα (Μητέρα του Θεού), για τη λατρεία της Μεγάλης Γυναίκας. Μιλάμε με άντρες, εμπνέουμε τους άντρες, Χαααα…: «Γιατί είναι όλα αυτά; Δεν είναι ουσιαστική, πρέπει να επικεντρωθείς στην ουσιαστική πτυχή της θρησκείας. Δεν είναι ουσιαστική».

Αυτοί οι ανόητοι άντρες δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο - σεβόμενοι τη Μεγάλη Γυναίκα - χάνουν ό,τι είναι ουσιαστικό. Αυτοί οι ανόητοι άντρες δεν ξέρουν πώς "Αυτός που είναι από πάνω" - ο Ύψιστος - την αγαπά. Την αγαπά σαν τον εαυτό του. Ναι, ναι, ακούγεται μια λέξη που λέει στον Ύψιστο. Όλα όσα λέει η Έλλα γίνονται πραγματικότητα – τα πάντα. Όλα όσα σου ζητάει να κάνεις…

ΤΟ ΡΟΣΑΡΙ - Είναι η πιο δυνατή και ευγενική προσευχή. Ένα μόνο Χαίρε Μαρία έχει δύναμη, δύναμη… Ένα μόνο Χαίρε Μαρία μέχρι το Καθαρτήριο, τον τόπο του πόνου… Όταν ένας άντρας λέει «Χαίρε Μαρία», η Μεγάλη Γυναίκα χαίρεται, και πώς, και εμείς φοβόμαστε, φοβόμαστε, φοβόμαστε! Αλλά εργαζόμαστε και εμπνέουμε και ψιθυρίζουμε στα αυτιά των ανδρών: «Το Ροζάριο είναι άχρηστο, είναι ρουτίνα, είναι έθιμο, είναι κουτσομπολιό… Πρέπει να απαγγέλεις άλλες προσευχές, άλλες, έχεις ακούσει, άλλες…» Το Ροζάριο είναι τρόμος στην κόλαση.

Ακόμη και η ωμοπλάτη…

Διαβάστε επίσης: Τι σημαίνει η ωμοπλάτη; Είναι απλά μια μόδα;

Λέμε στους άντρες: «Τι είναι αυτά τα καρβέλια, ψωμάκια (οικοδεσπότες);» Βάλαμε στον εαυτό μας καθήκον να καταστρέψουμε όλα αυτά, όλα αυτά, είναι δουλειά μας, δική μας, δική μας…

Εμπνέουμε τους άντρες λέγοντας: «Διακοπές;;; Χα, χα, διακοπές;;» Αυτές οι αργίες πρέπει να εξαφανιστούν! Ναι, εξαφανιστείτε… Ή αλλάξτε τα πάντα –οι διακοπές που δεν μπορούμε να καταστρέψουμε– ακυρώστε… πρέπει να γίνουν μέρες αφθονίας, μέρες σπατάλης… Για εμάς είναι καλύτερο να μην υπάρχουν αυτές οι μέρες.

Γιατί πολλοί θα πήγαιναν στην εκκλησία – για να προσευχηθούν, να προσκυνήσουν, να κάνουν τελετές και έτσι να αντλήσουν πάνω τους το ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Πάμε πίσω από τους μεγάλους, τους μεγάλους, και τα μικρά έρχονται από μόνα τους… Λέμε επίσης ότι όλα είναι φυσικά, φυσικά, φυσικά… Λέμε ότι ο διάβολος δεν έχει καμία επιρροή, χα, χαα! – και πιστεύουν τα πάντα… Εμείς τώρα επιτιθέμεθα κυρίως στους ιερείς και τους λέμε: «Ο διάβολος έχει επιρροή στα υλικά πράγματα». Όμως οι ιερείς έχουν ξεχάσει τι δίδασκε η Αγία τους Εκκλησία.

Δεν ξέρουν πια πόση δύναμη, πόση δύναμη έλαβαν τη στιγμή της χειροτονίας και δεν ξέρουν πια τι δύναμη έχουν τα πάντα, ακόμα και τα ευλογημένα πράγματα. Δεν ξέρουν πια πόση δύναμη έχουν τα πράγματα που ευλογήθηκαν από αυτούς.

Θα πρέπει να το αναγνωρίσουν αυτό λόγω της επίδρασης που έχουν αυτά τα ευλογημένα πράγματα όταν χρησιμοποιούνται ταπεινά και ευσεβή. Επίσης εμπνέουμε ότι ο διάβολος είναι αιχμάλωτος αλυσίδας, χα, χα, αλυσίδα – νομίζουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα – ξέρετε πώς είμαστε φυλακισμένοι;;; Δεν είμαστε καθόλου αιχμάλωτοι – έχουμε ελευθερία, μπορούμε να δελεάζουμε άντρες, να διώκουμε τους άνδρες… Ξέρεις γιατί το επέτρεψε αυτό; Πώς θα μπορούσε να δοξαστεί το Όνομά του αν υπήρχε νίκη, νίκη εναντίον μας, νίκη στο Όνομά του. Αλλά ο Εωσφόρος ναι, είναι φυλακισμένος στην κόλαση, μέχρι την ώρα που θα αναστηθεί ο αντίχριστος.

Στην Εκκλησία – κατά το κήρυγμα κάνουμε αυτό: φροντίζουμε ο ιερέας να κάνει ένα σύγχρονο κήρυγμα… Αυτό κάνουμε με τον ακροατή, λέμε στους μεγάλους: «Τι, ακούστε το κήρυγμα;;; Γνωρίζετε ήδη τα πάντα – τα ξέρετε όλα, καλύτερα από τον ιερέα... Και δεν είναι ακριβώς όπως λέει ο κήρυκας...» Με απλούς ανθρώπους κάνουμε αυτό: Όταν οι άντρες ακούνε την ομιλία με ταπεινότητα και όταν είναι έτοιμοι να καταλάβουν τα πάντα, θα ήταν μεγάλο πλεονέκτημα για αυτούς και θα ήταν επιζήμιο για εμάς... Δεν καταλαβαίνετε καν τι κακό είναι μια καλή ομιλία για εμάς... Huiii. Πρέπει να μιλήσω, να μιλήσω.

Όταν οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να προσκυνήσουν «αυτό που είναι πάνω», τότε μαζεύονται και άγγελοι και χαίρονται, αλλά εμείς δεν μπορούμε να πλησιάσουμε – άγγελοι, άγγελοι…. Αλλά όταν οι άντρες μαζεύονται για εμάς, στο όνομά μας, τότε χαιρόμαστε όταν επικρίνουν, κατακρίνουμε… χαιρόμαστε, αλλά οι άγγελοι απομακρύνονται… Πρέπει να ξέρετε ότι κάθε άνθρωπος ήταν άγγελος, ναι, άγγελος… Ο άγγελος είναι πάντα στα δεξιά, εμείς είμαστε στα αριστερά, πάντα στο πλευρό του… Ο άγγελος θέλει να οδηγήσει τον άνθρωπο στο μονοπάτι του καλού, αλλά τον κατακτάμε… κάνει τα πάντα για να επαναφέρει τον άνθρωπο στον σωστό δρόμο. Άγγελος, άγγελος... Και όταν ο άνθρωπος μένει στον ίσιο δρόμο, δέχεται τη συμβουλή του αγγέλου, και μετά ο άγγελος μας διώχνει και τον φοβόμαστε πολύ... Όμως, παρόλα αυτά, δεν τα παρατάμε αμέσως, περικυκλώνουμε τον άντρα και προσπαθούμε να ρίξουμε τα δίχτυα από πάνω του... Αλλά η Μεγάλη Γυναίκα μας κάνει μεγάλο κακό. Έχουμε και εμείς τη συνάντησή μας, είμαστε πάρα πολλοί.

Πρέπει να ξέρετε ότι και εμείς ξέρουμε πώς να σκεφτόμαστε όπως εσείς και ποιος από εμάς δίνει την καλύτερη γνώμη – το αποδεχόμαστε. Όταν οι άντρες μαζεύονται και δεν προσεύχονται και δεν έχουν πίστη, τότε το κέρδος είναι πάντα δικό μας. Όταν όμως αρχίσουν να επανενώνονται με τον Θεό, τότε το έργο είναι του Θεού.

Η βάπτιση και η εξομολόγηση είναι ό,τι χειρότερο για εμάς. Πριν από το Βάπτισμα έχουμε πολλή δύναμη πάνω στις ψυχές, αλλά στο Βάπτισμα μας ξεκόβουν από τα χέρια. Η εξομολόγηση είναι ακόμα χειρότερη, γιατί εκεί δεν έχουμε πια τα πάντα στα χέρια μας, στα νύχια μας, και για μια καλή εξομολόγηση όλα χάνονται, όλα μας τα αφαιρούν… Αλλά εμπνέουμε τους άντρες λέγοντας: «Τι; Θέλεις να εξομολογηθείς; Τι θέλεις να πεις σε έναν απλό άνθρωπο, έναν άνθρωπο σαν κι εσένα; Είναι το ίδιο με εσένα…» Ή εμπνέουμε τόση ντροπή που δεν μπορεί πια να μιλήσει… Αλλά όταν ο άνθρωπος νικήσει τη ντροπή τότε χάνεται για εμάς…. Ο τρόμος ξεκινάει για εμάς…

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στο κρεββάτι του θανάτου, είμαστε παρόντες, ερχόμαστε πάντα πολλοί… Του δείχνουμε λοιπόν τις αναρίθμητες αμαρτίες του, του δείχνουμε όλο τον χρόνο που έχει σπαταλήσει σε ανοησίες, μιλάμε για τη δικαιοσύνη του Θεού, τη σοβαρότητα αυτού που βρίσκεται εκεί πάνω – κάνουμε τα πάντα για να τον μπερδέψουμε, να τον τρομάξουμε… και δεν ντρέπεται να μην τον ξανακούσουμε… Αλλά όταν βλέπουν τη Μεγάλη Γυναίκα - σε μια στιγμή πρέπει να εξαφανιστούμε. Έρχεται και φροντίζει τον γιο της. Ο άντρας ανακουφίζεται, παίρνει την ψυχή του και την πηγαίνει στον Παράδεισο. Και στον Παράδεισο υπάρχει πολλή χαρά και γιορτή… Όταν παίρνουμε μια ψυχή στην κόλαση, ακόμη και οι διάβολοι γιορτάζουν. Τη στιγμή που η ψυχή χωρίζεται από το σώμα κρίνεται. Δεν ξέρεις και δεν μπορείς να φανταστείς πώς είναι – το ξέρουμε πολύ καλά, αλλά για σένα αυτό είναι ακατανόητο… Πρέπει να μιλήσω, πρέπει να μιλήσω…

Πρέπει να πω την περίπτωσή μας. Ήταν η ματαιοδοξία που μας έφερε σε αυτό το στάδιο, ήταν η ματαιοδοξία που μας άρπαξε από τον παράδεισο… Huuuuu! Δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτή τη γη που να μην έχει ήδη δεχτεί επίθεση από ματαιοδοξία. Οι άντρες είναι έτσι: όταν κάνουν κάτι καλό θέλουν όλοι οι άντρες να το ξέρουν και να το δουν… Δεν αναγνωρίζουν ότι αυτό που κάνουν είναι το Έργο του Υψίστου. Πρέπει να μιλήσω, πρέπει να σας πω τις χαρές του Ουρανού. Χουουου! Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα για εμάς! Αιώνια απελπιστική! Η μεγαλύτερη χαρά του Ουρανού είναι να ατενίζεις το πρόσωπο του Θεού. Άκουσε, άκουσε καλά (λέει, φτάνοντας κοντά στον ιερέα), άκουσε τι λέω: αν μπορούσα να συλλογιστώ μόνο για λίγο αυτό το πρόσωπο, θα συμφωνούσα να περάσω όλα τα βασανιστήρια που υπάρχουν (αυτό ειπώθηκε με τόσο πόνο που οι λέξεις διαπέρασαν το σώμα και την ψυχή μου, ανατρίχιασα).

Πρέπει να μιλήσω, πρέπει να πω για τα μαρτύριά μας. Οι άντρες νομίζουν ότι είναι η φωτιά που μας βασανίζει. Ναι, ναι, είναι φωτιά, φωτιά, αλλά φωτιά εκδίκησης.

Ξέρεις ποιο είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο στην κόλαση; Η οργή του Υψίστου! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο τρομερό είναι ο θυμός, πώς τον βιώνουμε και τον κρατάμε συνέχεια μπροστά μας, μπροστά στα μάτια μας… Αχινόι!

Πρέπει επίσης να πω ότι η αμαρτία είναι φρικτή… Αν μας έβλεπες… Αχινόι! Μπορούμε μόνο να αμαρτήσουμε, αμαρτάμε – είμαστε τέρατα – αλλά η αμαρτία είναι πιο φρικτή – πολύ πιο άσχημη από εμάς… Έχουμε τη δύναμη να δελεάζουμε όλους τους άντρες, να τους κάνουμε να αμαρτάνουν, όχι μόνο η Μεγάλη Γυναίκα, Ό,τι υπάρχει εκεί πάνω μας έχει απαγορεύσει να την αγγίξουμε, αλλά ό,τι γεννήθηκε από αυτήν το βάλαμε στον πειρασμό, ναι, το βάλαμε στον πειρασμό, και ξέρετε γιατί; Για να έχετε ένα παράδειγμα, ένα μοντέλο για το πώς να πολεμήσετε εναντίον μας. Χαααα… Δεν τον σκότωσαν οι Εβραίοι, εμείς, εμείς, εμείς.

Μπήκαμε στους Εβραίους και καταφέραμε να τον κακομεταχειριστούμε, εξαπολύσαμε όλη μας την οργή, όλη μας την οργή, Τον σκοτώσαμε. (Ο ιερέας υπογραμμίζει: με αυτά τα λόγια ο διάβολος, μέσω του προσώπου, έδειξε μια χαρά, μια ικανοποίηση τόσο μεγάλη, τόσο άσχημη, που όποιος δεν την έχει δει δεν μπορεί να φανταστεί τέτοιο γέλιο...) Ξέρεις ότι τη στιγμή του θανάτου Του κατακτήσαμε ψυχή; Ο ιερέας απάντησε: «Δεν έχεις κατακτήσει την ψυχή του καλού κλέφτη». Και ο διάβολος: «Ξέρεις γιατί; Εξαιτίας Εκείνου που ήταν στους πρόποδες του σταυρού» (Υπήρχε λόγος, αλλά ο ιερέας δεν τον έγραψε και τον ξέχασε).

Ο διάβολος συνεχίζει: Με τους άντρες κάνουμε αυτό: φροντίζουμε ο ένας να ξυπνά αγάπη στον άλλο. Νομίζουν ότι δεν φταίει… Δεν ξέρουν πώς εκτίθενται σε κίνδυνο και πώς διευκολύνουν τη δουλειά μας… Γενικά φροντίζουμε ο άνθρωπος να τεμπελιάζει και να ξεφεύγει από το σωστό μονοπάτι, μέχρι να φτάσει στο σημείο να πει: Δεν θέλω να προσευχηθώ, δεν μου αρέσει, δεν πηγαίνω στην εκκλησία, είμαι πολύ κουρασμένος για να κάνω μια τέτοια ζωή.

Φροντίζουμε επίσης όλα να αποδεικνύονται από την επιστήμη, να έχουν όλα επιστημονική βάση. Αυτή είναι και η δουλειά μας. Όταν ο άνθρωπος σηκώνεται νωρίς το πρωί και δεν ξεκινά τη μέρα με προσευχή και καλές προθέσεις, η μέρα είναι δική μας. Αν ο άνθρωπος ξεκινά τη μέρα με προσευχή, είναι χαμένος για εμάς. Πρέπει επίσης να πω ότι αυτό που είναι έτσι – και έτσι (το άτομο κάνει το σημείο του σταυρού) – είναι φρίκη για εμάς. Εμπνέουμε τους άντρες και λέμε: Προς τι όλα αυτά; Είναι νερό σαν άλλο νερό, συνηθισμένο νερό (ευλογημένο νερό). είναι ψωμί σαν άλλο ψωμί (αναφέρεται στη γκοφρέτα) και αλάτι, δεν είναι καν το καλύτερο (από το ευλογημένο αλάτι για τις τελετές). Λέμε: ανοησίες, όλα ανοησίες. Κοιτάξτε (απευθυνόμενος στον ιερέα), το νερό σβήνει τις ευγενικές αμαρτίες, ναι, τις ευγενικές…

Αχ αν μπορούσα να κερδίσω μόνο μία σταγόνα, μόνο μία σταγόνα, τι δεν θα έκανα! Τώρα θα λυπάμαι, αλλά είναι αργά, είναι αργά, δεν υπάρχει άλλη ελπίδα. Αλίμονο! Αν ήξερες πόσο μεγάλη είναι η θυσία (η Λειτουργία)!

Η θυσία που έκανε ο γιος Του που είναι από πάνω, στο όνομά Του… θα συμμετείχατε με πολύ διαφορετικό τρόπο σε αυτή τη θυσία που συμμετέχετε τώρα. Είναι η πιο μεγαλειώδης θυσία, η μεγαλύτερη. Ω, αν μπορούσατε να συμμετάσχετε σε μια και μόνο θυσία, αν μπορούσαμε να δώσουμε στον εαυτό μας την αξία μιας μόνο από αυτές τις θυσίες... Αν ήξερες ποιο είναι το κέρδος για τις ψυχές σου, όταν διαλογίζεσαι, ατενίζεις τον πόνο και τον θάνατό Του... Όποιος τα συλλογίζεται, που κρύβεται στις πληγές Του, ποτέ ξανά... Γιατί δεν συλλογίζεσαι ξανά τη μεγάλη καλοσύνη του Υψίστου; Διαπράττεις εκατομμύρια αμαρτίες, ναι, καταπίνεις τις αμαρτίες σου σαν να είναι νερό. Όταν όμως κάνεις μετάνοια, τότε σε συγχωρεί και σε δέχεται ξανά. Τέτοιο… Έχετε τέτοιο… (Η λέξη προφέρθηκε λάθος). Έχουμε κάνει ένα αμάρτημα, μόνο ένα, και έχουμε καταδικαστεί.

Ξέρεις γιατί δεν καταδικάστηκαν και οι πρώτοι άνδρες; Επειδή δεν ήξεραν τον ουρανό, έτσι δεν είναι; Αν ήξερες, αν ήξερες, αν έβλεπες πόσοι διάβολοι τους περιτριγυρίζουν… Θα μπερδεύεσαι… Αν ακόμη και τώρα αναγκαστώ να τα πω όλα αυτά, τότε όλοι οι άλλοι σύντροφοί μου, μαζί με εμένα, θα εργαστούν για να καταστρέψουν όλα αυτά που σας αποκαλύψαμε. Θα τα κρύψουμε όλα, θα σε κάνουμε να ξεχάσεις τα πάντα και θα σε αναζητήσουμε παντού για να μπερδέψουμε τις σκέψεις σου, να σε απομακρύνουμε από τον σωστό δρόμο και να σε ρίξουμε στην άβυσσο της κόλασης, της αμαρτίας.

Όταν μαζευτείτε, εμφανιζόμαστε και εμείς σε μεγάλους αριθμούς και κάνουμε τα πάντα για να μην έχει αποτέλεσμα η συνάντηση, να είναι μονότονη, να μην υπάρχει ζωή…. Αλλά όταν κάποιος λέει "Εις το όνομα αυτού που είναι στον ουρανό" και κάνει έτσι και έτσι (σημείο του σταυρού), τότε πρέπει να φύγουμε, να φύγουμε ταυτόχρονα, μπορούμε μόνο να παρακολουθούμε από μακριά, να προσέχουμε τι κάνετε. Βλέπετε, έτσι τρέμει η κόλαση, όταν έρχεται εντολή από Αυτόν που είναι από πάνω. Πρέπει να φύγουμε (ενώ ο διάβολος το έλεγε αυτό, προκάλεσε ένα τρόμο στο άτομο που δεν μπορεί να μιμηθεί και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με μαλλιά. Ήταν φρικτό να το κοιτάξεις...) Μετά είπε: μπορείς να κατακτήσεις τις ψυχές των μεγαλύτερων, απλά κάνε αυτό και εκείνο (σημείο σταυρού). Όταν έχεις πολλή πίστη πρέπει να φύγουμε. Έτσι θα μπορούσατε να κερδίσετε πολλές ψυχές και για εμάς όλα θα χάνονταν.

Όταν όλοι κάνετε αυτό και εκείνο, πρέπει να σιωπούμε. Γιατί το ξεκίνησες όλο αυτό; Γιατί με ρωτάς; (Προς τον ιερέα) Ξέρω ότι δεν ήθελες να το κάνεις, θέλαμε να σε βασανίσουμε, έτσι δεν είναι; Αλλά είναι Αυτός που είναι εκεί ψηλά που σας ενέπνευσε και σας βοηθά. Ω! Θα σας βασανίσουμε πολύ, αλλά όσο κρατάτε την πίστη θα κερδίσετε.

Εκείνη τη στιγμή ο ιερέας είπε στον διάβολο: «Ναι, στο όνομα του Ιησού πρέπει να πολεμήσουμε».

Ο διάβολος απάντησε: «Ναι, και ξέρεις πώς να προφέρεις αυτό το όνομα; Κοιτάξτε εδώ, πρέπει να προφέρεται έτσι (το άτομο γονάτισε στο έδαφος και το είπε), αυτό το όνομα πρέπει να προφέρεται έτσι, γιατί χωρίς αφοσίωση και σεβασμό δεν πρέπει να προφέρεται, δεν πρέπει να ατιμάζει κανείς το όνομα…»

Με αυτό ο διάβολος σιώπησε και το άτομο συνήλθε, ανακτώντας τον έλεγχο των αισθήσεών του. Ο ιερέας ήθελε να δώσει μια εξήγηση σε άλλους ανθρώπους που ήταν παρόντες, αλλά ο διάβολος επέστρεψε και συνέχισε να μιλάει. Έχω ακόμα να πω κάτι… Ο Άγγελος διέταξε έτσι.

Πρέπει να αγωνίζεσαι και να ζεις πάντα ενωμένοι, ενωμένοι, ενωμένοι, ενωμένοι, ακούσατε; Ενωμένοι… Ο ένας πρέπει να ζει για τον άλλον, ο ένας να δουλεύει για τον άλλον, να επικοινωνούν, να μιλάνε για τις εμπειρίες τους, να είναι οικογένεια. Πρέπει να βοηθάτε ο ένας τον άλλον, ώστε η κόλαση να μην μπορεί να κάνει τίποτα εναντίον σας, τίποτα, τίποτα, γιατί όταν κατακτήσουμε τον έναν από εσάς έρχεται ο άλλος, μας διώχνει και αν ήταν μόνο ένας από εσάς που θυμόταν να το κάνει, έτσι κι έτσι τότε θα είχαμε την ελπίδα να τους νικήσουμε, αλλά όπου περισσότεροι από ένας, δύο, τρεις το κάνουν (το σημείο του σταυρού), θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. μακριά μας…

Θα πρέπει να υπομείνετε, να υποφέρετε και να παλέψετε πολύ, αλλά όσο είστε ενωμένοι θα νικήσετε. Θα πολεμήσεις, θα πολεμήσεις, δεν ξέρεις πόσα πλεονεκτήματα έχεις… Πρέπει να μιλήσω, να μιλήσω… Ναι, έτσι κατακτάς πολλές ψυχές. Δεν έχεις πλεονέκτημα μόνο για τη ζωή σου, αλλά και για τον θάνατό σου, γιατί την ώρα του θανάτου κανείς μας δεν θα μπορέσει να σε πλησιάσει αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι και να υποφέρεις έτσι.

Σε αυτό το διάστημα πρέπει να κατακτήσεις πολλά αδέρφια. ναι, σε λίγο καιρό θα είστε πολλοί. Δεν θα είναι οι μεγάλοι που θα σας ακολουθήσουν, αλλά μόνο οι μικροί, ως η υψηλότερη αρχή των πραγμάτων της πίστης με μικρά, ανήμπορα, έτσι θα τα φέρει όλα σε καλό τέλος για τα μικρά. Θα σας στρώσουμε ακόμα πολλές παγίδες, αλλά όταν καλείτε τη Μεγάλη Γυναίκα πρέπει να μεσολαβήσει για εσάς.

Μείνετε επίσης κοντά σε εκείνα τα ψηφίσματα που έχετε κάνει για τους αγίους Αγγέλους. Τότε θα είσαι νικητής. Δείτε τι κάνει το "Highest" για εσάς. Διατάζει τον διάβολο να πει όλη την αλήθεια. Διάταξε τον διάβολο να σου κάνει ομιλία και εσύ ακόμα δεν τον πιστεύεις… Τι είναι αυτό, πρέπει να μιλήσω για το τι μου προκαλεί τόση προκατάληψη, πρέπει να αποκαλύψω τα πάντα παρά τη θέλησή μου. Αλίμονο, αλίμονο, δεν υπάρχει άλλη ελπίδα για μένα, καμία ελπίδα, είμαστε όλοι χαμένοι.

Ο εξορκιστής λέει ότι κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πόσο τρομερό ήταν να ακούς όλα αυτά, να βλέπεις την απόγνωση του διαβόλου, αυτά τα φρικτά χαρακτηριστικά, αυτό το παραμορφωμένο πρόσωπο και τις κραυγές αγωνίας που αντηχούσαν, τα παράπονα και τα δεινά μετά τη μανία και τα χτυπήματα που διαπέρασαν την ψυχή και το σώμα, διαπερνώντας το μεδούλι του οστού.