Αφιέρωση στα Μυστήρια: οι γονείς "το μήνυμα να δίνουν στα παιδιά τους κάθε μέρα"

Προσωπική κλήση

Κανείς δεν μπορεί να αναλάβει τον τίτλο του αγγελιοφόρου άλλου, εάν δεν έχει λάβει το καθήκον. Ακόμη και για τους γονείς θα ήταν αλαζονικό να αποκαλούν τους εαυτούς τους αγγελιοφόρους του Θεού, αν δεν υπήρχε γι' αυτούς μια συγκεκριμένη κλήση προς αυτό το σκοπό. Αυτή η επίσημη κλήση έγινε την ημέρα του γάμου τους.

Ο πατέρας και η μητέρα εκπαιδεύουν τα παιδιά τους στην πίστη, όχι με εξωτερική πρόσκληση ή εσωτερικό ένστικτο, αλλά επειδή καλούνται απευθείας από τον Θεό με το μυστήριο του γάμου. Έχουν λάβει από τον Κύριο, με πανηγυρικό τρόπο ενώπιον της κοινότητας, μια επίσημη κλήση, μια προσωπική κλήση για δύο, ως ζευγάρι.

Μεγάλη αποστολή

Οι γονείς δεν καλούνται να δώσουν καμία πληροφορία για τον Θεό: πρέπει να είναι κήρυκες ενός γεγονότος, ή μάλλον μιας σειράς γεγονότων, στα οποία ο Κύριος παρίσταται. Διακηρύσσουν την παρουσία του Θεού, τι έχει κάνει στην οικογένειά τους και τι κάνει. Είναι μάρτυρες αυτής της στοργικής παρουσίας με λόγο και ζωή.

Οι σύζυγοι είναι αμοιβαίοι μάρτυρες της πίστης και απέναντι στα παιδιά τους και σε όλα τα άλλα μέλη της οικογένειας (ΑΑ, 11). Αυτοί, ως αγγελιοφόροι του Θεού, πρέπει να δουν τον Κύριο παρών στο σπίτι τους και να τον υποδείξουν στα παιδιά τους με τον λόγο και τη ζωή τους. Διαφορετικά είναι άπιστοι στην αξιοπρέπειά τους και διακυβεύουν σοβαρά την αποστολή που έλαβαν στο γάμο. Ο πατέρας και η μητέρα δεν εξηγούν τον Θεό, αλλά του δείχνουν παρόντες, γιατί οι ίδιοι τον έχουν ανακαλύψει και τον έχουν εξοικειωθεί.

Με τη δύναμη της ύπαρξης

Ο αγγελιοφόρος είναι αυτός που φωνάζει το μήνυμα. Η δύναμη της ανακοίνωσης δεν πρέπει να αξιολογηθεί στον τόνο της φωνής, αλλά είναι μια ισχυρή προσωπική πεποίθηση, μια διεισδυτική ικανότητα πειθούς, ένας ενθουσιασμός που διαπερνά σε κάθε μορφή και σε κάθε περίσταση.

Για να είναι αγγελιοφόροι του Θεού, οι γονείς πρέπει να έχουν βαθιές χριστιανικές πεποιθήσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους. Σε αυτόν τον τομέα δεν αρκεί η καλή θέληση και η ίδια η αγάπη. Οι γονείς πρέπει να αποκτήσουν, με τη χάρη του Θεού, μια δεξιότητα πρώτα απ' όλα ενισχύοντας τις ηθικές και θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, δίνοντας το παράδειγμα, στοχάζονται μαζί την εμπειρία τους, στοχάζονται με άλλους γονείς, με ειδικούς παιδαγωγούς, με ιερείς (Ιωάννης Παύλος Β', Ομιλία στον III Διεθνές Συνέδριο της Οικογένειας, 30 Οκτωβρίου 1978).

Επομένως, δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι εκπαιδεύουν τα παιδιά τους στην πίστη, εάν τα λόγια τους δεν δονούνται και δεν αντηχούν σε συμφωνία με τη δική τους ζωή. Καλώντας τους να γίνουν αγγελιοφόροι του, ο Θεός ζητά πολλούς γονείς, αλλά με το μυστήριο του γάμου εξασφαλίζει την παρουσία του στην οικογένειά τους, φέρνοντας εκεί τη χάρη του.

Το μήνυμα να ερμηνεύεται καθημερινά στα παιδιά

Κάθε μήνυμα απαιτεί συνεχή ερμηνεία και κατανόηση. Πάνω απ' όλα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με καταστάσεις ζωής, γιατί αναφέρεται στην ύπαρξη, στις βαθύτερες πτυχές της ζωής όπου εγείρονται τα πιο σοβαρά ερωτήματα που δεν μπορούν να αποφευχθούν. Είναι οι αγγελιοφόροι, στην περίπτωσή μας οι γονείς, που επιφορτίζονται με την αποκρυπτογράφηση του, γιατί τους έχει δοθεί το χάρισμα της διερμηνείας.

Ο Θεός αναθέτει στους γονείς το καθήκον να εφαρμόσουν τα νοήματα του μηνύματος στην οικογενειακή ζωή και έτσι να μεταδώσουν στα παιδιά τους το χριστιανικό νόημα της ύπαρξης.

Αυτή η πρωτότυπη πτυχή της εκπαίδευσης της πίστης στην οικογένεια περιλαμβάνει τις τυπικές στιγμές κάθε πρακτικής εμπειρίας: εκμάθηση ενός κώδικα ερμηνείας, κατάκτηση της γλώσσας και οικειοποίηση των χειρονομιών και των συμπεριφορών της κοινότητας.