Αφιέρωση στο Έλεος: τι είπε η Santa Faustina για την Coroncina

20. Μια Παρασκευή του έτους 1935. — Ήταν βράδυ. Είχα ήδη κλειδωθεί στο κελί μου. Είδα τον άγγελο να εκτελεί την οργή του Θεού.Άρχισα να παρακαλώ τον Θεό για τον κόσμο με λόγια που άκουσα εσωτερικά. Πρόσφερα στον αιώνιο Πατέρα «Το σώμα, το αίμα, την ψυχή και τη θεότητα του αγαπημένου του Υιού, σε εξιλέωση των αμαρτιών μας και όλου του κόσμου». Ζήτησα έλεος για όλους «στο όνομα του οδυνηρού πάθους του».
Την επόμενη μέρα, μπαίνοντας στο παρεκκλήσι, άκουσα μέσα μου αυτά τα λόγια: «Κάθε φορά που μπαίνετε στο παρεκκλήσι, απαγγέλλετε από το κατώφλι την προσευχή που σας δίδαξα χθες». Μόλις απήγγειλα την προσευχή, έλαβα την εξής οδηγία: «Αυτή η προσευχή χρησιμεύει για να κατευνάσει την αγανάκτησή μου, θα την απαγγείλετε στο κομπολόι που χρησιμοποιείτε συνήθως. Θα ξεκινήσετε με ένα Πάτερ Ημών, θα προφέρετε αυτή την προσευχή: «Αιώνιε Πατέρα, σου προσφέρω το σώμα, το αίμα, την ψυχή και τη θεότητα του αγαπημένου σου Υιού και του Κυρίου μας Ιησού Χριστού σε εξιλέωση για τις αμαρτίες μας και όλου του κόσμου». . Στις μικρές χάντρες του Χαίρε Μαρία, θα συνεχίσεις λέγοντας δέκα συνεχόμενες φορές: «Για το οδυνηρό του πάθος, ελέησέ μας και σε όλο τον κόσμο». Ως συμπέρασμα θα απαγγείλετε τρεις φορές αυτήν την επίκληση: «Άγιος ο Θεός, Άγιος Δυνατός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς και τον κόσμον όλον».

21. Υποσχέσεις. — «Να απαγγείλετε το παρεκκλήσι που σας έμαθα κάθε μέρα με συνέπεια. Όποιος το απαγγέλλει θα βρει μεγάλο έλεος την ώρα του θανάτου. Οι ιερείς να το προτείνουν σε αυτούς που είναι σε αμαρτία ως τραπέζι σωτηρίας. Ακόμη και ο πιο σκληραγωγημένος αμαρτωλός, αν απαγγείλει αυτό το παρεκκλήσι έστω και μία φορά, θα έχει τη βοήθεια του ελέους μου. Θέλω να τη γνωρίσει όλος ο κόσμος. Θα δώσω χάρες που ο άνθρωπος δεν μπορεί καν να καταλάβει σε όλους εκείνους που εμπιστεύονται στο έλεός μου. Θα αγκαλιάσω με το έλεός μου στη ζωή, και ακόμη περισσότερο την ώρα του θανάτου, τις ψυχές που απαγγέλλουν αυτό το παρεκκλήσι».

22. Η πρώτη ψυχή που σώθηκε. — Ήμουν στο σανατόριο στο Πράντνικ. Στη μέση της νύχτας ξύπνησα ξαφνικά. Κατάλαβα ότι μια ψυχή χρειαζόταν επειγόντως κάποιον να προσευχηθεί γι' αυτήν. Πήγα στον θάλαμο και είδα ένα άτομο ήδη σε αγωνία. Ξαφνικά, άκουσα αυτή τη φωνή από μέσα: «Απαγγείλετε το τσεπούλι που σας έμαθα». Έτρεξα να πάρω το κομποσκοίνι και, γονατιστός δίπλα στον ετοιμοθάνατο, απήγγειλα το κομπολόι με όλη τη ζέση που μπορούσα. Ξαφνικά, ο ετοιμοθάνατος άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε. Το παρεκκλήσι μου δεν είχε τελειώσει ακόμα και εκείνο το άτομο είχε ήδη πεθάνει με μια μοναδική γαλήνη ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Ζήτησα διακαώς από τον Κύριο να κρατήσει την υπόσχεση που μου είχε δώσει σχετικά με το παρεκκλήσι, και μου είπε ότι, σε εκείνη την περίπτωση, την είχε κρατήσει. Ήταν η πρώτη ψυχή που σώθηκε χάρη σε αυτή την υπόσχεση του Κυρίου.
Όταν επέστρεψα στο δωμάτιό μου, άκουσα αυτά τα λόγια: «Στην ώρα του θανάτου, θα υπερασπιστώ ως δόξα μου κάθε ψυχή που απαγγέλλει το παρεκκλήσι. Εάν κάποιος άλλος το απαγγείλει σε έναν ετοιμοθάνατο, θα λάβει την ίδια συγχώρεση για αυτόν».
Όταν το παρεκκλήσι απαγγέλλεται στο κρεβάτι ενός ετοιμοθάνατου, η οργή του Θεού κατευνάζεται και ένα άγνωστο σε μας έλεος τυλίγει την ψυχή, γιατί η αναπαράσταση του οδυνηρού πάθους του Υιού του συγκινεί βαθιά το θείο Είναι.

23. Μεγάλη βοήθεια για τους ετοιμοθάνατους. — Θα ήθελα να καταλάβουν όλοι πόσο μεγάλο είναι το έλεος του Κυρίου, το οποίο είναι απολύτως απαραίτητο για όλους, ιδιαίτερα την αποφασιστική ώρα του θανάτου. Το παρεκκλήσι είναι μια μεγάλη βοήθεια για τους ετοιμοθάνατους. Συχνά προσεύχομαι για ανθρώπους που μου γίνονται γνωστοί εσωτερικά και επιμένω να προσεύχομαι μέχρι να νιώσω μέσα μου ότι έχω αποκτήσει αυτό που ζητάω. Ειδικά τώρα που βρίσκομαι εδώ σε αυτό το νοσοκομείο, νιώθω ενωμένος με τους ετοιμοθάνατους που μπαίνοντας στην αγωνία τους ζητούν την προσευχή μου. Ο Θεός μου χαρίζει μια μοναδική ένωση με αυτούς που πρόκειται να πεθάνουν. Η προσευχή μου δεν έχει πάντα την ίδια χρονική διάρκεια. Σε κάθε περίπτωση, μπόρεσα να διαβεβαιώσω τον εαυτό μου ότι, αν η παρόρμηση για προσευχή διαρκεί περισσότερο, είναι σημάδι ότι η ψυχή πρέπει να υπομείνει μεγαλύτερους αγώνες για περισσότερο. Για τις ψυχές αποστάσεις δεν υπάρχουν. Τυχαίνει να βιώνω το ίδιο φαινόμενο ακόμα και εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

24. Σημάδι των εσχάτων. — Ενώ έλεγα το παρεκκλήσι, ξαφνικά άκουσα αυτή τη φωνή: «Οι χάρες που θα δώσω σε όσους προσεύχονται με αυτό το παρεκκλήσι θα είναι μεγάλες. Γράψε ότι θέλω όλη η ανθρωπότητα να γνωρίσει το απέραντο έλεός μου. Αυτό το αίτημα είναι σημάδι των εσχάτων καιρών, μετά από τους οποίους θα έρθει η δικαιοσύνη μου. Όσο υπάρχει χρόνος, η ανθρωπότητα πρέπει να καταφεύγει στην πηγή του ελέους μου, στο αίμα και το νερό που κυλούσε για τη σωτηρία όλων».