Αφιέρωση στο πάθος: Ο Ιησούς αγκαλιάζει τον Σταυρό

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ

Ο λόγος του Θεού
«Τότε τον παρέδωσε σε αυτούς για να σταυρωθεί. Πήραν τότε τον Ιησού και αυτός, κουβαλώντας το σταυρό, ξεκίνησε προς τη θέση του Κρανίου, που στα εβραϊκά λέγεται Γολγοθάς» (Ιωάν. 19,16-17).

«Μαζί του οδηγήθηκαν και δύο εγκληματίες για να εκτελεστούν» (Λουκάς 23,32:XNUMX).

«Είναι χάρη για εκείνους που γνωρίζουν τον Θεό να υποφέρουν θλίψεις, υποφέροντας άδικα. γιατί τι δόξα θα ήταν να φέρεις την τιμωρία αν έχεις αποτύχει; Αλλά αν υπομένετε υπομονετικά τα βάσανα κάνοντας καλό, θα είναι ευάρεστο ενώπιον του Θεού· γιατί αυτό κληθήκατε να κάνετε, αφού και ο Χριστός υπέφερε για εσάς, αφήνοντάς σας παράδειγμα για να ακολουθήσετε τα βήματά του: δεν έκανε αμαρτία. και δεν βρέθηκε ένοχος.δόλος στο στόμα του, αγανακτισμένος δεν απάντησε με ύβρεις, και στα βάσανα δεν απείλησε με εκδίκηση, αλλά παρέδωσε την υπόθεση του σε αυτόν που κρίνει δίκαια. Έφερε τις αμαρτίες μας στο σώμα του στο ξύλο του σταυρού, ώστε, μη ζώντας πια για την αμαρτία, να ζούμε για τη δικαιοσύνη. από τις πληγές του γιατρευτήκατε. Σαν πρόβατα περιπλανιόσασταν, αλλά τώρα επιστρέψατε στον ποιμένα και φύλακα των ψυχών σας» (1Πτ 2,19-25).

Για την κατανόηση
– Τυπικά η θανατική ποινή εκτελέστηκε αμέσως. Αυτό συνέβη και για τον Ιησού, πολύ περισσότερο γιατί η γιορτή του Πάσχα ήταν επικείμενη.

Η σταύρωση έπρεπε να γίνει έξω από την πόλη, σε δημόσιο χώρο. για την Ιερουσαλήμ ήταν ο λόφος Γολγοθάς, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τον Πύργο της Αντωνίας, όπου ο Ιησούς δικάστηκε και καταδικάστηκε.

– Ο σταυρός αποτελούταν από δύο δοκούς: τον κατακόρυφο στύλο, που συνήθως ήταν ήδη στερεωμένος στο έδαφος στον τόπο της εκτέλεσης και την εγκάρσια δοκό ή πατούρα, που έπρεπε να κουβαλήσει ο καταδικασμένος στους ώμους του, διασχίζοντας τα πολυσύχναστα μέρη της πόλης να είναι προειδοποίηση για όλους. Το patibulum θα μπορούσε να ζυγίζει ακόμη και περισσότερο από 50 κιλά.

– Η καταστροφική πομπή σχηματίστηκε τακτικά και ξεκίνησε. Ο εκατόνταρχος προηγήθηκε όπως απαιτούσε ο ρωμαϊκός νόμος, ακολουθούμενος από την παρέα του που έπρεπε να μείνει γύρω από τον καταδικασμένο. μετά ήρθε ο Ιησούς, πλαισιωμένος από δύο κλέφτες, καταδικασμένους επίσης σε θάνατο στο σταυρό.

Στη μία πλευρά στεκόταν ο κήρυξ που κρατούσε τα πλακάτ, στα οποία υποδεικνύονταν τα αίτια της καταδίκης και σάλπισε για να ανοίξει δρόμος. Στην ουρά ακολουθούσαν οι ιερείς, οι γραμματείς, οι Φαρισαίοι και το θορυβώδες πλήθος.

Νομίζω
– Ο Ιησούς ξεκινά το οδυνηρό «Via Crucis»: «κουβαλώντας το σταυρό, κατευθύνθηκε προς τη θέση του Κρανίου». Τα Ευαγγέλια μάς λένε το αντίθετο, αλλά μπορούμε να φανταστούμε τη φυσική και ηθική κατάσταση του Ιησού που, εξουθενωμένος από μαστίγωμα και άλλα βασανιστήρια, κουβαλά το βαρύ φορτίο της πατούσας.

– Αυτός ο σταυρός είναι βαρύς, γιατί είναι το βάρος όλων των αμαρτιών των ανθρώπων, το βάρος των αμαρτιών μου.: «Εφόρεσε τις αμαρτίες μας στο σώμα του στο ξύλο του σταυρού. Υπέφερε τα βάσανά μας, ανέλαβε τους πόνους μας, συντρίφτηκε για τις ανομίες μας» (Ησ 53, 4-5).

– Ο σταυρός ήταν το πιο φρικτό μαρτύριο της αρχαιότητας: ένας Ρωμαίος πολίτης δεν θα μπορούσε ποτέ να καταδικαστεί σε αυτόν, γιατί ήταν μια εξευτελιστική ύβρη και μια θεϊκή κατάρα.

– Ο Ιησούς δεν υποφέρει τον σταυρό, τον δέχεται ελεύθερα, τον κουβαλά με αγάπη, γιατί ξέρει ότι μας κουβαλάει όλους στους ώμους του. Ενώ οι άλλοι δύο καταδικασμένοι βρίζουν και βρίζουν, ο Ιησούς μένει σιωπηλός και προχωρά σιωπηλός προς τον Γολγοθά: «Δεν άνοιξε το στόμα του. ήταν σαν αρνί οδηγημένο στη σφαγή» (Ησ 53,7).

– Οι άντρες δεν ξέρουν και δεν θέλουν να μάθουν τι είναι ο σταυρός. πάντα έβλεπαν τον σταυρό ως τη μεγαλύτερη τιμωρία και την απόλυτη αποτυχία του ανθρώπου. Δεν ξέρω καν τι είναι ο σταυρός. Μόνο οι αληθινοί σου μαθητές, οι Άγιοι, το καταλαβαίνουν. Σου το ζητούν επίμονα, το αγκαλιάζουν με αγάπη και το κουβαλούν μαζί σου καθημερινά, σε σημείο να θυσιάζονται, σαν Εσύ, πάνω του. Ιησού, σε παρακαλώ, με την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, να με κάνεις να καταλάβω τον σταυρό και την αξία του (Πρβλ. A. Picelli, σελ. 173).

Σύγκριση
– Τι συναισθήματα νιώθω όταν βλέπω τον Ιησού να πηγαίνει στον Γολγοθά, να κουβαλάει αυτόν τον σταυρό που θα έπρεπε να είναι δικός μου; Νιώθω αγάπη, συμπόνια, ευγνωμοσύνη, μετάνοια;

– Ο Ιησούς αγκαλιάζει το σταυρό για να επιδιορθώσει τις αμαρτίες μου: ξέρω πώς να δεχτώ υπομονετικά τους σταυρούς μου, να ενωθώ με τον Εσταυρωμένο Ιησού και να επισκευάσω τις αμαρτίες μου;

– Ξέρω να βλέπω στους καθημερινούς μου σταυρούς, μεγάλους και μικρούς, μια συμμετοχή στον σταυρό του Ιησού;

Σκέψη του Αγίου Παύλου του Σταυρού: «Με παρηγορεί ότι είσαι μια από εκείνες τις πολύ τυχερές ψυχές που πηγαίνουν στο δρόμο για τον Γολγοθά, ακολουθώντας τον αγαπητό μας Λυτρωτή» (L.1, 24).