Αφοσίωση του νερού στο ιερό της Collevalenza

Το νερό του ιερού

Διαβάζοντας το κείμενο της «περγαμηνής» που στις 14 Ιουλίου 1960 πετάχτηκε με ένα ειδικό δοχείο στον πάτο του Πηγαδιού, κατά τη διάρκεια μιας νηφάλιας τελετής, μπορούμε να γνωρίζουμε τους συγκεκριμένους σκοπούς για τους οποίους η Θεία Πρόνοια ήθελε αυτό το νερό. Αυτά είναι λόγια που έλαβε η Μητέρα Σπεράντζα από τον Ιησού κατά τη διάρκεια μιας έκστασης στις 3 Απριλίου. Το κείμενο λέει:
«Διάταγμα: Σε αυτό το νερό και τις πισίνες πρέπει να δοθεί το όνομα του Ιερού μου. Θέλω να πείτε, σε σημείο που να το χαράξετε στις καρδιές και στο μυαλό όλων όσων στρέφονται σε εσάς, ότι χρησιμοποιούν αυτό το νερό με μεγάλη πίστη και εμπιστοσύνη και θα βλέπουν πάντα τον εαυτό τους απαλλαγμένο από σοβαρές αναπηρίες. και ότι πρώτα πάνε όλοι να γιατρέψουν τις φτωχές ψυχές τους από τις πληγές που τις ταλαιπωρούν μέσα από αυτό το Ιερό μου όπου δεν τους περιμένει δικαστής να τους καταδικάσει και να τους τιμωρήσει αμέσως, αλλά μάλλον ένας Πατέρας που τους αγαπά, συγχωρεί, δεν παίρνει υπόψη, και ξεχάστε"...
Από εδώ, μάλιστα, αντλεί έμπνευση μια από τις φράσεις που είναι σκαλισμένες στην πρόσοψη των Πισινών: «Χρησιμοποιήστε αυτό το νερό με πίστη και αγάπη, σίγουρη ότι θα χρησιμεύσει ως αναψυκτικό για το σώμα σας και υγεία για την ψυχή σας».
Οι θαυματουργικοί σκοποί αυτού του Νερού και η αλληλεξάρτησή του με την ποιμαντική δράση του Ιερού εκφράζονται εξίσου στην «Προσευχή για το Ιερό», που συνέθεσε η ίδια η Ιδρυτής:
«… Ευλόγησε, Ιησού μου, το μεγάλο σου Ιερό και ας έρχονται πάντα να το επισκέπτονται από όλο τον κόσμο: κάποιοι για να σου ζητήσουν υγεία για τα σκισμένα μέλη τους από ασθένειες που η ανθρώπινη επιστήμη δεν μπορεί να θεραπεύσει. άλλοι να σου ζητήσουν συγχώρεση για τις κακίες και τις αμαρτίες τους. άλλοι, επιτέλους, να αποκτήσουν υγεία για την ψυχή τους πνιγμένη σε κακία... Και, Ιησού μου, άσε ανθρώπους από όλο τον κόσμο να έρθουν σε αυτό το Ιερό σου, όχι μόνο με την επιθυμία να θεραπεύσουν το σώμα τους από τις πιο παράξενες και οδυνηρές ασθένειες , αλλά και για να θεραπεύσει τις ψυχές από τη λέπρα της θανάσιμης και συνήθους αμαρτίας».
Περαιτέρω διευκρινίσεις για τους σκοπούς του Νερού μας έρχονται από άλλα λόγια της Μητέρας Σπεράντζας. Στις 6 Φεβρουαρίου 1960, όταν υπήρχαν ακόμη οι πρώτες απόπειρες διάνοιξης του Πηγαδιού, παίρνοντας μέρος σε μια κοινοτική δράση με τους Θρησκευόμενους του, τους εξήγησε τους στόχους του Έργου ως εξής: «Η Μητέρα... παίρνει την ευκαιρία να μας πει ότι στον κήπο θα πρέπει να βρει νερό και ότι αυτό θα πρέπει να τροφοδοτήσει τις Πισίνες της Ελεήμων Αγάπης. ότι ο Κύριος θα δώσει σε αυτό το νερό τη δύναμη να θεραπεύει από τον καρκίνο και την παράλυση, μορφές ψυχών στο θανάσιμο αμάρτημα και στο σύνηθες ψεύτικο αμάρτημα».
Αυτές οι έννοιες επιστρέφουν, ακόμη καλύτερα ανεπτυγμένες, στην έκσταση που βιώθηκε στο Πηγάδι στις 6 Μαΐου, την ημέρα που ανακαλύφθηκε ο πρώτος υδροφόρος ορίζοντας:
«… Σε ευχαριστώ, Κύριε! Δίνει σε αυτό το νερό τη δύναμη να θεραπεύσει τον καρκίνο και την παράλυση, το ένα είναι φιγούρα θανάσιμου αμαρτήματος και το άλλο της συνήθους αμαρτίας... Ο καρκίνος σκοτώνει τον άνθρωπο, τον καταστρέφει. η παράλυση τον αχρηστεύει, δεν τον κάνει να περπατήσει... Δώσε στο νερό την αρετή να θεραπεύει τους αρρώστους, τους φτωχούς αρρώστους που δεν έχουν μέσα, έστω και με μια σταγόνα νερό... Ας είναι αυτό το νερό η φιγούρα της χάρης και του ελέους σου».
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, μεταξύ των διαφορετικών μορφών καρκίνου, η μητέρα Speranza κατανοούσε ξεκάθαρα ότι έπρεπε να γίνει συγκεκριμένη αναφορά για τη λευχαιμία.