Βασικές διαφορές μεταξύ σιιτών και σουνιτών μουσουλμάνων

Οι Σουνίτες και οι Σιίτες Μουσουλμάνοι μοιράζονται θεμελιώδεις ισλαμικές πεποιθήσεις και άρθρα πίστης και είναι οι δύο κύριες υποομάδες του Ισλάμ. Διαφέρουν, ωστόσο, και ότι ο χωρισμός προήλθε αρχικά, όχι από πνευματικές διακρίσεις, αλλά από πολιτικές. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, αυτές οι πολιτικές διαφορές έχουν δημιουργήσει μια σειρά από διαφορετικές πρακτικές και θέσεις που έχουν λάβει πνευματική σημασία.

Οι πέντε πυλώνες του Ισλάμ
Οι πέντε πυλώνες του Ισλάμ αναφέρονται σε θρησκευτικά καθήκοντα προς τον Θεό, την προσωπική πνευματική ανάπτυξη, τη φροντίδα για τους λιγότερο τυχερούς, την αυτοπειθαρχία και τη θυσία. Παρέχουν ένα πλαίσιο ή πλαίσιο για τη ζωή ενός μουσουλμάνου, όπως και οι πυλώνες για τα κτίρια.

Θέμα ηγεσίας
Ο διαχωρισμός μεταξύ σιιτών και σουνιτών χρονολογείται από το θάνατο του προφήτη Μωάμεθ το 632. Αυτό το γεγονός έθεσε το ερώτημα ποιος θα ανέλαβε τη διοίκηση του μουσουλμανικού έθνους.

Ο Sunnism είναι ο μεγαλύτερος και πιο ορθόδοξος κλάδος του Ισλάμ. Η λέξη Sunn, στα Αραβικά, προέρχεται από μια λέξη που σημαίνει "αυτός που ακολουθεί τις παραδόσεις του Προφήτη".

Οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι συμφωνούν με πολλούς από τους συντρόφους του Προφήτη τη στιγμή του θανάτου του: ότι ο νέος ηγέτης θα πρέπει να εκλεγεί μεταξύ αυτών που είναι ικανοί για τη δουλειά. Για παράδειγμα, μετά το θάνατο του προφήτη Μωάμεθ, ο αγαπητός του φίλος και σύμβουλος, ο Αμπού Μπακρ, έγινε ο πρώτος χαλίφης (διάδοχος ή αναπληρωτής του προφήτη) του ισλαμικού έθνους.

Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι η ηγεσία έπρεπε να είχε παραμείνει στην οικογένεια του Προφήτη, μεταξύ εκείνων που ονομαζόταν ειδικά από αυτόν ή μεταξύ των ιμάμη που ορίστηκαν από τον ίδιο τον Θεό.

Οι Σιίτες Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι μετά το θάνατο του προφήτη Μωάμεθ, η ηγεσία θα έπρεπε να είχε περάσει απευθείας στον ξάδερφο και τον γαμπρό του, τον Αλί μπιν Αμπού Ταλιμπ. Σε όλη την ιστορία, οι Σιίτες Μουσουλμάνοι δεν έχουν αναγνωρίσει την εξουσία εκλεγμένων μουσουλμάνων ηγετών, επιλέγοντας αντ 'αυτού να ακολουθήσουν μια σειρά ιμάμηδων που πιστεύουν ότι ονομάστηκαν από τον προφήτη Μωάμεθ ή από τον ίδιο τον Θεό.

Η Σιιτική λέξη στα Αραβικά σημαίνει ομάδα ή ομάδα ανθρώπων υποστήριξης. Ο κοινώς γνωστός όρος συντομεύεται από τον ιστορικό Shia't-Ali ή «το Κόμμα του Αλή». Αυτή η ομάδα είναι επίσης γνωστή ως Σιίτες ή οπαδοί του Ahl al-Bayt ή "Άνθρωποι της οικογένειας" (του Προφήτη).

Μέσα στα σουνιτικά και σιιτικά υποκαταστήματα, μπορείτε επίσης να βρείτε έναν αριθμό επτά. Για παράδειγμα, στη Σαουδική Αραβία, η σουνιτική Wahhabism είναι μια κυρίαρχη και πουριτανική φατρία. Ομοίως, στον σιιισμό, το Druze είναι μια μάλλον εκλεκτική αίρεση που κατοικεί στο Λίβανο, τη Συρία και το Ισραήλ.

Πού ζουν Σουνίτες και Σιίτες Μουσουλμάνοι;
Οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι αντιπροσωπεύουν το 85% της πλειονότητας των Μουσουλμάνων παγκοσμίως. Χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, η Υεμένη, το Πακιστάν, η Ινδονησία, η Τουρκία, η Αλγερία, το Μαρόκο και η Τυνησία είναι κυρίως Σουνίτες.

Σημαντικοί πληθυσμοί Σιιτών Μουσουλμάνων βρίσκονται στο Ιράν και το Ιράκ. Μεγάλες κοινότητες σιιτικών μειονοτήτων βρίσκονται επίσης στην Υεμένη, το Μπαχρέιν, τη Συρία και τον Λίβανο.

Σε περιοχές του κόσμου όπου οι σουνίτες και οι σιίτες πληθυσμοί βρίσκονται πολύ κοντά, μπορεί να προκύψει σύγκρουση. Η συνύπαρξη στο Ιράκ και το Λίβανο, για παράδειγμα, είναι συχνά δύσκολη. Οι θρησκευτικές διαφορές είναι τόσο ριζωμένες στον πολιτισμό που η μισαλλοδοξία συχνά οδηγεί σε βία.

Διαφορές στη θρησκευτική πρακτική
Από την αρχική απαίτηση για πολιτική ηγεσία, ορισμένες πτυχές της πνευματικής ζωής διαφέρουν πλέον μεταξύ των δύο μουσουλμανικών ομάδων. Αυτό περιλαμβάνει τελετές προσευχής και γάμου.

Υπό αυτήν την έννοια, πολλοί άνθρωποι συγκρίνουν τις δύο ομάδες με Καθολικούς και Προτεστάντες. Βασικά, μοιράζονται κάποιες κοινές πεποιθήσεις αλλά ασκούνται με διαφορετικούς τρόπους.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι παρά αυτές τις διαφορές απόψεων και πρακτικών, οι Σιίτες και οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι μοιράζονται τα κύρια άρθρα της ισλαμικής πίστης και θεωρούνται από πολλούς αδελφούς στην πίστη. Πράγματι, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι δεν διακρίνονται ισχυριζόμενοι ότι ανήκουν σε μια συγκεκριμένη ομάδα, αλλά απλώς προτιμούν να αποκαλούνται «μουσουλμάνοι».

Θρησκευτική ηγεσία
Οι Σιίτες Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Ιμάμης είναι από τη φύση του χωρίς αμαρτία και ότι η εξουσία του είναι αλάθητος επειδή προέρχεται απευθείας από τον Θεό. Κάνουν προσκυνήματα στους τάφους και τα ιερά τους με την ελπίδα της θεϊκής μεσολάβησης.

Αυτή η καλά καθορισμένη ιεραρχία γραφείου μπορεί επίσης να παίξει ρόλο στις κυβερνητικές υποθέσεις. Το Ιράν είναι ένα καλό παράδειγμα όπου ο ιμάμης, και όχι το κράτος, είναι η ανώτατη αρχή.

Οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει βάση στο Ισλάμ για μια προνομιακή κληρονομική τάξη πνευματικών ηγετών και σίγουρα δεν υπάρχει βάση για τον σεβασμό ή τη μεσολάβηση των αγίων. Υποστηρίζουν ότι η ηγεσία της κοινότητας δεν είναι δικαίωμα γέννησης, αλλά μάλλον μια εμπιστοσύνη που κερδίζεται και που μπορεί να δοθεί ή να αφαιρεθεί από τους ανθρώπους.

Θρησκευτικά κείμενα και πρακτικές
Οι Σουνίτες και οι Σιίτες Μουσουλμάνοι ακολουθούν το Κοράνι, καθώς και τα Χαντίθ (λόγια) του προφήτη και του Σούνα (έθιμα). Αυτές είναι βασικές πρακτικές στην ισλαμική πίστη. Συμμορφώνονται επίσης με τους πέντε πυλώνες του Ισλάμ: Σαχάδα, salat, zakat, πριονίδι και χατζ.

Οι Σιίτες μουσουλμάνοι τείνουν να αισθάνονται εχθρότητα απέναντι σε ορισμένους συντρόφους του προφήτη Μωάμεθ. Αυτό βασίζεται στις θέσεις και τις ενέργειές τους κατά τα πρώτα χρόνια της διαφωνίας σχετικά με την ηγεσία της κοινότητας.

Πολλοί από αυτούς τους συντρόφους (Abu Bakar, Umar bin Al Khattab, Aisha κ.λπ.) έχουν διηγήσει παραδόσεις για τη ζωή και την πνευματική πρακτική του Προφήτη. Οι Σιίτες Μουσουλμάνοι απορρίπτουν αυτές τις παραδόσεις και δεν βασίζουν καμία από τις θρησκευτικές πρακτικές τους στη μαρτυρία αυτών των ατόμων.

Αυτό συνεπάγεται φυσικά κάποιες διαφορές στη θρησκευτική πρακτική μεταξύ των δύο ομάδων. Αυτές οι διαφορές επηρεάζουν όλες τις λεπτομερείς πτυχές της θρησκευτικής ζωής: προσευχή, νηστεία, προσκύνημα και άλλα.