Ο καρκίνος έμελλε να σκοτώσει τον παππού, η εγγονή τρέχει 3 χιλιόμετρα την ημέρα για να μαζέψει χρήματα.

Ο παππούς της Έμιλυ αρρωσταίνει από καρκίνο του προστάτη, εκπλήσσοντας την αντίδραση του κοριτσιού προς τιμήν του.

Ο παππούς της Emily Talman αρρώστησε από καρκίνο του προστάτη το 2019. Ένα κακό με το οποίο πάλεψε για σχεδόν ένα χρόνο και που ευτυχώς επιλύθηκε καλύτερα μετά την επέμβαση και τη σχετική αφαίρεση του προστάτη.

Η Έμιλυ, η 12χρονη εγγονή της, έζησε αυτή την εμπειρία πολύ άσχημα, ήταν τρομοκρατημένη μήπως χάσει τον αγαπημένο της παππού. Όταν η υγεία της βελτιώθηκε και ο παππούς της κηρύχθηκε εκτός κινδύνου, η Έμιλι σκέφτηκε ότι έπρεπε να κάνει κάτι. Εμπνεύτηκε κοιτάζοντας τα βραβεία Pride of Britain της Daily Mirror. Εξ ου και η ιδέα να τρέξουμε για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Ξεκίνησε πέρυσι στις 8 Νοεμβρίου και κάθε μέρα για έναν ολόκληρο χρόνο έτρεχε 3 χλμ., με όλες τις καιρικές συνθήκες. Δεν ήταν εύκολο αλλά η Έμιλυ σκεφτόταν τα λόγια του παππού της που την ενθάρρυνε συνεχώς να μην τα παρατάει ποτέ.

Η Έμιλυ και ο παππούς της ανέρρωσαν από καρκίνο

Αυτή η καταπληκτική 12χρονη κατάφερε να συγκεντρώσει 8.000 λίρες για μια φιλανθρωπική οργάνωση και είπε:

«Ο παππούς μου πάντα μου έλεγε: «Ποτέ μην τα παρατάς, ποτέ μην τα παρατάς» και αυτό έλεγα στον εαυτό μου κατά τη διάρκεια της πρόκλησης μου.

«Νιώθω σαν το πιο τυχερό κορίτσι στον κόσμο που τον έχω ακόμα στη ζωή μου».

Η Έμιλι ένιωθε βαθιά μέσα της ότι έπρεπε να κάνει κάτι για να βοηθήσει τους ανθρώπους που επλήγησαν από αυτό το κακό και τις οικογένειές τους, ακριβώς λόγω του πόνου που βίωσε από πρώτο χέρι. Αν και δεν ήταν εύκολο να φτάσει σε αυτόν τον στόχο, δεν της έλειπε το κουράγιο γιατί σκεφτόταν όλους εκείνους που είχαν χάσει τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Η μαθήτρια που έχει τρεις αδερφές δήλωσε επίσης:

«Σκέφτομαι πάντα ανθρώπους που δεν μπορούν να είναι με τον παππού, τον μπαμπά, τον θείο ή τον αδερφό τους λόγω καρκίνου του προστάτη».

Υπάρχουν παιδιά όπως η Έμιλυ που αγωνίζονται για έναν δίκαιο σκοπό και το κάνουν με θάρρος και αποφασιστικότητα και θα πρόσθετα ότι όλοι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για τους άλλους με τον δικό μας μικρό τρόπο. Υπάρχουν πάντα πολλές προκλήσεις στη ζωή, αλλά όταν εμπλέκεται η υγεία και ο σχετικός φόβος της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου, τότε θα πρέπει να νιώθουμε ακόμα πιο συναισθηματικά φορτισμένοι. Οπότε, το σύνθημα είναι… πάντα κάνουμε δωρεές, ακόμα κι αν είναι απλώς ο ελεύθερος μας χρόνος.