Το μήνυμα του Λούρδη στον κόσμο: η βιβλική αίσθηση των εμφανίσεων

18 Φεβρουαρίου 1858: εξαιρετικές λέξεις
Κατά την τρίτη εμφάνιση, στις 18 Φεβρουαρίου, η Παναγία μιλάει για πρώτη φορά: «Δεν είναι απαραίτητο να γράψω όσα έχω να της πω». Αυτό σημαίνει ότι η Μαίρη θέλει να μπει, με την Μπερναντέτ, σε μια σχέση που αρμόζει στην αγάπη, η οποία βρίσκεται στο επίπεδο της καρδιάς. Ως εκ τούτου, η Bernadette καλείται αμέσως να ανοίξει τα βάθη της καρδιάς της σε αυτό το μήνυμα αγάπης. Στη δεύτερη φράση της Παναγίας: «Θέλεις να έχεις τη χάρη να έρθεις εδώ για δεκαπέντε μέρες;». Η Μπερναντέτ είναι σοκαρισμένη. Είναι η πρώτη φορά που κάποιος την προσφωνεί «αυτή». Η Bernadette, νιώθοντας τόσο σεβαστή και αγαπημένη, βιώνει να είναι και η ίδια άνθρωπος. Όλοι είμαστε άξιοι στα μάτια του Θεού γιατί ο καθένας μας αγαπιέται από Αυτόν Τρίτη πρόταση της Παναγίας: «Δεν υπόσχομαι να την κάνω ευτυχισμένη σε αυτόν τον κόσμο αλλά στον άλλο». Όταν ο Ιησούς, στο Ευαγγέλιο, μας καλεί να ανακαλύψουμε τη Βασιλεία των ουρανών, μας καλεί να ανακαλύψουμε, εδώ στον κόσμο μας, έναν «άλλο κόσμο». Όπου υπάρχει Αγάπη, ο Θεός είναι παρών.

ο Θεός είναι αγάπη
Παρά τη φτώχεια, την ασθένειά της, την έλλειψη πολιτισμού, η Μπερναντέτ ήταν πάντα βαθιά ευτυχισμένη. Αυτή είναι η Βασιλεία του Θεού, ο κόσμος της αληθινής Αγάπης. Κατά τις πρώτες επτά εμφανίσεις της Μαρίας, η Μπερναντέτ δείχνει ένα πρόσωπο που ακτινοβολεί από χαρά, ευτυχία και φως. Αλλά, μεταξύ της όγδοης και δωδέκατης οπτασίας, όλα αλλάζουν: το πρόσωπό της γίνεται λυπημένο, οδυνηρό, αλλά πάνω απ' όλα κάνει ακατανόητες χειρονομίες... Περπατήστε με τα γόνατά σας μέχρι το κάτω μέρος της Σπηλιάς. Φιλάει το βρώμικο και αηδιαστικό έδαφος. φάτε πικρό γρασίδι. σκάψτε το χώμα και προσπαθήστε να πιείτε το λασπωμένο νερό. λερώνει το πρόσωπό του με λάσπη. Στη συνέχεια, η Μπερναντέτ κοιτάζει το πλήθος και όλοι λένε: «Είναι τρελή». Κατά τη διάρκεια των εμφανίσεων, η Μπερναντέτ επαναλαμβάνει τις ίδιες χειρονομίες. Τι σημαίνει? Κανενας δεν καταλαβαινει! Αυτή, ωστόσο, είναι η καρδιά του «Μηνύματος της Λούρδης».

Η βιβλική έννοια των εμφανίσεων
Οι χειρονομίες της Bernadette είναι βιβλικές χειρονομίες. Η Bernadette θα εκφράσει την ενσάρκωση, το πάθος και τον θάνατο του Χριστού. Το να περπατάς με τα γόνατά σου στον πάτο του Σπηλαίου είναι η χειρονομία της ενσάρκωσης, της ταπείνωσης του ανθρώπου που δημιούργησε ο Θεός. Η κατανάλωση πικρών βοτάνων θυμίζει την εβραϊκή παράδοση που συναντάται στα αρχαία κείμενα. Το να λερώνουμε το πρόσωπό μας μας φέρνει πίσω στον προφήτη Ησαΐα, όταν μιλάει για τον Χριστό, περιγράφοντάς τον με τα χαρακτηριστικά του πονεμένου Δούλου.

Το Σπήλαιο κρύβει έναν αμέτρητο θησαυρό
Στην ένατη εμφάνιση, η «Κυρία» θα ζητήσει από τη Μπερναντέτ να πάει να σκάψει το έδαφος, λέγοντάς της: «Πήγαινε να πιεις και να πλυθείς». Με αυτές τις χειρονομίες μας αποκαλύπτεται το ίδιο το μυστήριο της καρδιάς του Χριστού: «Ο στρατιώτης με το δόρυ του τρυπάει την καρδιά του και αμέσως ρέει αίμα και νερό». Η καρδιά του ανθρώπου, πληγωμένη από την αμαρτία, αντιπροσωπεύεται από βότανα και λάσπη. Αλλά στο βάθος αυτής της καρδιάς, υπάρχει η ίδια η ζωή του Θεού, που αντιπροσωπεύεται από την πηγή. Όταν ρωτήθηκε η Μπερναντέτ, «Σου είπε τίποτα η «Κυρία»;» θα απαντήσει: «Ναι, κάθε τόσο λέει: «Μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια. Προσευχήσου για τους αμαρτωλούς». Με τη λέξη «μετάνοια», πρέπει να κατανοήσουμε και τη λέξη «μετατροπή». Για την Εκκλησία, η μεταστροφή συνίσταται, όπως διδάσκει ο Χριστός, στο να στρέφεται η καρδιά του προς τον Θεό, προς τους αδελφούς του.

Κατά τη δέκατη τρίτη εμφάνιση, η Μαρία απευθύνεται στη Μπερναντέτ ως εξής: «Πηγαίνετε και πείτε στους ιερείς να έρθουν εδώ με πομπή και να χτίσουν ένα παρεκκλήσι». «Ερχόμαστε σε πομπή» σημαίνει να περπατάμε, σε αυτή τη ζωή, πάντα κοντά στους αδελφούς μας. «Να χτιστεί ένα παρεκκλήσι». Στη Λούρδη χτίστηκαν παρεκκλήσια για να φιλοξενήσουν τα πλήθη των προσκυνητών. Το παρεκκλήσι είναι η «Εκκλησία» που πρέπει να χτίσουμε, εκεί που είμαστε.

Η κυρία λέει το όνομά της: «Que soy era Immaculada Counceptiou»
Στις 25 Μαρτίου 1858, την ημέρα της δέκατης έκτης εμφάνισης, η Μπερναντέτ ζήτησε από την «Κυρία» να πει το όνομά της. Η «Κυρία» της απαντά με διάλεκτο: «Que soy era Immaculada Councepciou», που σημαίνει «Είμαι η Άμωμη Σύλληψη». Η Άμωμη Σύλληψη είναι «Η Μαρία συνελήφθη χωρίς αμαρτία, χάρη στην αξία του Σταυρού του Χριστού» (ορισμός του δόγματος που διαδόθηκε το 1854). Η Μπερναντέτ πηγαίνει αμέσως στον ιερέα της ενορίας για να του δώσει το όνομα της «Κυρίας» και έτσι καταλαβαίνει ότι είναι η Μητέρα του Θεού που εμφανίζεται στο Σπήλαιο. Αργότερα, ο επίσκοπος του Tarbes, Monsignor Laurence, θα επικυρώσει αυτή την αποκάλυψη.

Όλοι καλούνται να γίνουν άψογοι
Η υπογραφή του μηνύματος, όταν η Κυρία λέει το όνομά της, έρχεται μετά από τρεις εβδομάδες εμφανίσεων και τρεις εβδομάδες σιωπής (από 4 έως 25 Μαρτίου). Η 25η Μαρτίου είναι η ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, της «σύλληψης» του Ιησού στην κοιλιά της Μαρίας. Η Κυρία του Σπήλαιο μας μιλάει για το κάλεσμά της: είναι η μητέρα του Ιησού, όλη της η ύπαρξη συνίσταται στη σύλληψη του Υιού του Θεού, είναι όλα γι' Αυτόν. Γι' αυτό είναι Άμωμη, κατοικημένη από τον Θεό. Και κάθε Χριστιανός πρέπει να αφήσει τον εαυτό του να κατοικεί με τον Θεό για να γίνει με τη σειρά του αμόλυντος, ριζικά συγχωρημένος και χαριτωμένος ώστε να είναι και αυτός μάρτυρας του Θεού.