Το μυστήριο της νέας μας ζωής

Ο μακαριστός Ιώβ, όντας μορφή της Αγίας Εκκλησίας, μιλάει άλλοτε με τη φωνή του σώματος, άλλοτε με τη φωνή της κεφαλής. Και καθώς μιλάει για τα μέλη της, αμέσως σηκώνεται στα λόγια του αρχηγού. Γι' αυτό και εδώ προσθέτουμε: Αυτό υποφέρω, αλλά δεν υπάρχει βία στα χέρια μου και καθαρή ήταν η προσευχή μου (πρβλ. Γβ 16, 17).
Πράγματι, ο Χριστός υπέστη το πάθος και υπέμεινε το μαρτύριο του σταυρού για τη λύτρωσή μας, αν και δεν είχε διαπράξει βία με τα χέρια του, ούτε αμάρτησε, ούτε δόλος υπήρχε στο στόμα του. Μόνος από όλους ύψωσε την αγνή προσευχή του στον Θεό, γιατί ακόμη και μέσα στην ίδια την αγωνία του πάθους προσευχόταν για τους διώκτες λέγοντας: «Πάτερ, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν» (Λκ 23).
Τι μπορεί να ειπωθεί, τι μπορεί να φανταστεί κανείς πιο αγνό από τη δική του ελεήμονα μεσιτεία για λογαριασμό εκείνων που μας κάνουν να υποφέρουμε;
Ως εκ τούτου, συνέβη ώστε το αίμα του Λυτρωτή μας, που χύθηκε με σκληρότητα από τους διώκτες, το πήραν μετά με πίστη και ο Χριστός ανακοινώθηκε από αυτούς ως Υιός του Θεού.
Από αυτό το αίμα, καλό είναι να προσθέσουμε: «Γη, μη σκεπάζεις το αίμα μου και η κραυγή μου δεν θα σταματήσει». Ο αμαρτωλός άνθρωπος είπε: Είσαι γη και στη γη θα επιστρέψεις (πρβλ. Γν 3, 19). Αλλά η γη δεν κράτησε κρυφό το αίμα του Λυτρωτή μας, γιατί κάθε αμαρτωλός, αναλαμβάνοντας το τίμημα της λύτρωσής του, τον κάνει αντικείμενο της πίστης του, του επαίνου του και της αναγγελίας του στους άλλους.
Η γη δεν σκέπασε το αίμα του, επίσης γιατί η Αγία Εκκλησία έχει πλέον κηρύξει το μυστήριο της λύτρωσής του σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Να σημειωθεί και αυτό που προστίθεται: «Και να μην πάψει η κραυγή μου». Το ίδιο λυτρωτικό αίμα που υποτίθεται είναι η κραυγή του Λυτρωτή μας. Ως εκ τούτου, ο Παύλος μιλάει επίσης για το «αίμα του ραντίσματος της φωνής πιο εύγλωττο από αυτό του Άβελ» (Εβραίους 12:24). Τώρα για το αίμα του Άβελ ειπώθηκε: «Η φωνή του αίματος του αδελφού σου με φωνάζει από τη γη» (Γένεση 4:10).
Αλλά το αίμα του Ιησού είναι πιο εύγλωττο από αυτό του Άβελ, γιατί το αίμα του Άβελ ζητούσε τον θάνατο του αδελφοκτόνου, ενώ το αίμα του Κυρίου εκλιπαρούσε τη ζωή των διωκτών.
Πρέπει λοιπόν να μιμούμαστε αυτά που λαμβάνουμε και να κηρύττουμε στους άλλους αυτά που λατρεύουμε, για να μην είναι μάταιο για εμάς το μυστήριο του πάθους του Κυρίου.
Αν το στόμα δεν διακηρύσσει αυτό που πιστεύει η καρδιά, ακόμα και η κραυγή του παραμένει ασφυκτική. Αλλά για να μην καλυφθεί μέσα μας η κραυγή του, είναι απαραίτητο ο καθένας, ανάλογα με τις δυνατότητές του, να μαρτυρήσει στα αδέρφια του το μυστήριο της νέας του ζωής.