Το Βατικανό διαμαρτύρεται για τη «σφαγή των ηλικιωμένων» λόγω του COVID

Μετά τη «σφαγή των ηλικιωμένων» λόγω της πανδημίας του COVID-19, το Βατικανό ζητά από τον κόσμο να επανεξετάσει τον τρόπο με τον οποίο φροντίζει τους ηλικιωμένους. «Σε όλες τις ηπείρους, η πανδημία έχει πλήξει ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους», δήλωσε την Τρίτη ο Ιταλός Αρχιεπίσκοπος Vincenzo Paglia. «Ο αριθμός των νεκρών είναι βάναυσος στη σκληρότητά τους. Μέχρι σήμερα, μιλάμε για περισσότερους από δύο εκατομμύρια τριακόσιες χιλιάδες ηλικιωμένους που πέθαναν από τον COVID-19, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άνω των 75 ετών», πρόσθεσε, χαρακτηρίζοντάς το «πραγματική σφαγή ηλικιωμένων». Η Paglia, πρόεδρος της Ποντιφικής Ακαδημίας για τη Ζωή, μίλησε σε μια παρουσίαση του εγγράφου Γηραιά: το μέλλον μας. Οι ηλικιωμένοι μετά την πανδημία. Οι περισσότεροι από τους ηλικιωμένους που πέθαναν από τον κορωνοϊό, είπε η Paglia, είχαν μολυνθεί σε ιδρύματα φροντίδας. Στοιχεία από ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας, δείχνουν ότι τουλάχιστον τα μισά ηλικιωμένα θύματα του COVID-19 ζούσαν σε ιδρύματα και γηροκομεία. Έρευνα του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ έχει επισημάνει την ευθέως αναλογική σχέση μεταξύ του αριθμού των κρεβατιών σε οίκους ευγηρίας και του αριθμού των θανάτων ηλικιωμένων στην Ευρώπη, είπε η Paglia, σημειώνοντας ότι σε κάθε χώρα που μελετήθηκε, όσο υψηλότερος είναι ο αριθμός των κλινών σε οίκους ευγηρίας, τόσο υψηλότερος είναι αριθμός των ηλικιωμένων θυμάτων.

Ο Γάλλος πατέρας Bruno-Marie Duffè, Γραμματέας της Διεύθυνσης για την Προώθηση της Ολοκληρωμένης Ανθρώπινης Ανάπτυξης, είπε ότι η έκτακτη ανάγκη για την υγεία έδειξε ότι όσοι δεν συμμετέχουν πλέον στις οικονομικές διαδικασίες παραγωγής δεν θεωρούνται πλέον προτεραιότητα. Στο πλαίσιο της πανδημίας, είπε, «τους φροντίζουμε μετά τους άλλους, μετά τους «παραγωγικούς» ανθρώπους, ακόμα κι αν είναι πιο εύθραυστοι». Ο ιερέας είπε ότι μια άλλη συνέπεια της μη προτεραιότητας των ηλικιωμένων είναι το «σπάσιμο του δεσμού» μεταξύ των γενεών που προκλήθηκε από την επιδημία, με ελάχιστες ή καθόλου λύσεις που έχουν προταθεί μέχρι στιγμής από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων. Το γεγονός ότι τα παιδιά και οι νέοι δεν μπορούν να συναντήσουν τους μεγαλύτερους τους, είπε ο Duffè, οδηγεί σε «πραγματικές ψυχολογικές διαταραχές» τόσο για μικρούς όσο και για μεγάλους, οι οποίοι χωρίς να μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον, θα μπορούσαν να «πεθάνουν από έναν άλλο ιό: τον πόνο». Το έγγραφο που κυκλοφόρησε την Τρίτη υποστηρίζει ότι οι ηλικιωμένοι έχουν «προφητικό ρόλο» και ότι το να τους παραμερίζουν για «καθαρά παραγωγικούς λόγους προκαλεί μια ανυπολόγιστη εξαθλίωση, μια ασυγχώρητη απώλεια σοφίας και ανθρωπιάς». «Αυτό το όραμα δεν είναι ένας αφηρημένος ουτοπικός ή αφελής ισχυρισμός», αναφέρει το έγγραφο. «Μπορεί αντίθετα να δώσει ζωή και να καλλιεργήσει νέες και πιο σοφές πολιτικές δημόσιας υγείας και πρωτότυπες προτάσεις για ένα σύστημα πρόνοιας για τους ηλικιωμένους. Πιο αποτελεσματικό, όσο και πιο ανθρώπινο. ”

Το μοντέλο που ζητά το Βατικανό απαιτεί μια ηθική που δίνει προτεραιότητα στο δημόσιο καλό, καθώς και σεβασμό στην αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου, χωρίς διάκριση. «Όλη η κοινωνία των πολιτών, η Εκκλησία και οι διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις, ο κόσμος του πολιτισμού, τα σχολεία, η εθελοντική εργασία, η ψυχαγωγία, τα μαθήματα κατασκευής και οι κλασικές και σύγχρονες κοινωνικές επικοινωνίες πρέπει να αισθάνονται την ευθύνη να προτείνουν και να υποστηρίξουν – σε αυτή την κοπερνίκεια επανάσταση – νέα και στοχευμένα μέτρα που επιτρέπουν στους ηλικιωμένους να παραμένουν στα σπίτια που γνωρίζουν και σε κάθε περίπτωση σε οικεία περιβάλλοντα που μοιάζουν περισσότερο με σπίτι παρά με νοσοκομείο», αναφέρεται στο έγγραφο. Το έγγραφο των 10 σελίδων σημειώνει ότι η πανδημία έχει επιφέρει διπλή συνειδητοποίηση: αφενός, υπάρχει μια αλληλεξάρτηση μεταξύ όλων και, αφετέρου, πολλές ανισότητες. Ακολουθώντας την αναλογία του Πάπα Φραγκίσκου από τον Μάρτιο του 2020, το έγγραφο υποστηρίζει ότι η πανδημία έδειξε ότι «είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα», ενώ υποστηρίζει ότι «είμαστε όλοι στην ίδια καταιγίδα, αλλά είναι όλο και πιο εμφανές ότι βρισκόμαστε σε διαφορετικά σκάφη και ότι τα λιγότερο αξιόπλοα σκάφη βυθίζονται κάθε μέρα. Είναι απαραίτητο να επανεξετάσουμε το μοντέλο ανάπτυξης ολόκληρου του πλανήτη».

Το έγγραφο καλεί για μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας και προτρέπει τις οικογένειες να προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία των ηλικιωμένων που ζητούν να μείνουν στα σπίτια τους, περιτριγυρισμένοι από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και τα υπάρχοντά τους, όταν είναι δυνατόν. Το έγγραφο αναγνωρίζει ότι η θεσμοθέτηση των ηλικιωμένων είναι μερικές φορές ο μόνος πόρος που διαθέτουν οι οικογένειες, και ότι υπάρχουν πολλά κέντρα, ιδιωτικά και δημόσια, ακόμη και ορισμένα που διευθύνονται από την Καθολική Εκκλησία, τα οποία παρέχουν ανθρώπινη φροντίδα. Ωστόσο, όταν προτείνεται ως η μόνη δυνατή λύση για τη φροντίδα των ευάλωτων, αυτή η πρακτική μπορεί επίσης να εκδηλώσει έλλειψη ενδιαφέροντος για τους ευάλωτους. «Η απομόνωση των ηλικιωμένων είναι μια προφανής εκδήλωση αυτού που ο Πάπας Φραγκίσκος αποκάλεσε «κουλτούρα του πετάγματος»», αναφέρει το έγγραφο. «Οι κίνδυνοι που πλήττουν τα γηρατειά, όπως η μοναξιά, ο αποπροσανατολισμός και η συνακόλουθη σύγχυση, η απώλεια μνήμης και ταυτότητας, η γνωστική εξασθένηση, συχνά εμφανίζονται ακόμη πιο εμφανείς σε αυτά τα πλαίσια, ενώ αντίθετα η αποστολή αυτών των θεσμών θα πρέπει να είναι η οικογένεια, η κοινωνική και πνευματική συνοδεία των ηλικιωμένων, με πλήρη σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους, σε ένα ταξίδι που συχνά χαρακτηρίζεται από βάσανα», συνεχίζει. Η ακαδημία υπογραμμίζει ότι η απομάκρυνση των ηλικιωμένων από τη ζωή της οικογένειας και της κοινωνίας αντιπροσωπεύει «την έκφραση μιας διεστραμμένης διαδικασίας στην οποία δεν υπάρχει πια χαρισματικότητα, γενναιοδωρία, αυτός ο πλούτος συναισθημάτων που κάνουν τη ζωή όχι μόνο προσφορά και να μην υπάρχει μόνο αγορά. «Η εξάλειψη των ηλικιωμένων είναι μια κατάρα που φέρνει συχνά αυτή η κοινωνία μας», λέει.