Ο Ιβάν του Μεντγουγκόρτζ περιγράφει το φως που έρχεται κατά την εμφάνιση της Μαντόνας

Ιβάν, οι μεγάλες μέρες του Medjugorje τελείωσαν. Πώς βιώσατε αυτές τις γιορτές;
Για μένα είναι πάντα κάτι ξεχωριστό όταν γιορτάζονται αυτές οι μεγάλες μέρες. Οι δύο τελευταίες ημέρες, που γιορτάστηκαν πανηγυρικά, ήταν το αποκορύφωμα αυτού που ξεκινήσαμε με το Novena για να προετοιμαστούμε για τον ερχομό της Παναγίας μας. Όλες αυτές οι εννέα μέρες έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην προετοιμασία, και όσο πλησιάζαμε στις 24 και 25 Ιουνίου, τόσο περισσότερο ξύπνησαν μέσα μου όλα όσα ήταν στην αρχή των εμφανίσεων. Έτσι είχα την ευκαιρία να ξαναθυμηθώ όλα όσα ήταν καλά, αλλά και τις διώξεις και τα συνεχή μαρτύρια εκείνα τα κομμουνιστικά χρόνια, όταν υποφέραμε από φόβο και αβεβαιότητα και μας παρενοχλούσαν από όλες τις πλευρές.

Πιστεύεις ότι έπρεπε να είναι έτσι σήμερα;
Έπρεπε να είναι έτσι και δεν γινόταν αλλιώς. Υπήρχε πίεση από παντού. Εγώ ο ίδιος ένιωθα σαν να ήμουν σε κατάσταση σοκ. Φοβόμουν τι θα γινόταν. Είδα την Παναγία, αλλά από την άλλη δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος. Δεν το πίστεψα αμέσως. Τη δεύτερη μέρα, όταν ξεκινήσαμε να μιλάμε με την Παναγία, ήταν ήδη πιο εύκολο και ήμουν ήδη έτοιμος να δώσω τη ζωή μου για την Παναγία.

Χάρηκα, την ημέρα της επετείου, που μπόρεσα να είμαι παρών στην εμφάνιση που είχατε με τη Μαρία. Η εμφάνιση ήταν λίγο μεγαλύτερη.
Η συνάντηση με τη Μαντόνα είναι κάτι το ιδιαίτερο, το εξαιρετικό. Χθες τη στιγμή της εμφανίσεως μας έκανε να θυμηθούμε όλα όσα έγιναν στην αρχή. πράγματα που δεν μου είχαν περάσει από το μυαλό τις τελευταίες εννέα ημέρες, όταν προετοιμαζόμουν προσωπικά για την επίσημη έλευση Του. Η Παναγία μας έκανε να επιστρέψουμε με τα λόγια Της και μας είπε: «Να θυμάστε τα πάντα αγαπητά μου παιδιά και πάνω απ' όλα αυτές τις ιδιαίτερες και δύσκολες μέρες» Μετά, μετά από όλα όσα μας είχαν δυσκολέψει, μίλησε για όλα όσα ήταν όμορφα. Είναι σπουδαίο πράγμα και είναι το χαρακτηριστικό μιας μητέρας που αγαπάει όλα της τα παιδιά.

Πείτε μας κάτι για το τι ήταν υπέροχο για εσάς…
Εμείς οι έξι οραματιστές ζήσαμε αυτά τα πρώτα χρόνια των εμφανίσεων με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Και αυτό που ζήσαμε παραμένει ανάμεσα σε εμάς και την Παναγία μας. Πάντα μας ενθάρρυνε και μας παρηγόρησε με τα λόγια Του: «Μη φοβάστε, αγαπητά παιδιά, σας διάλεξα και θα σας προστατέψω». Εκείνες τις στιγμές αυτά τα λόγια ήταν τόσο σημαντικά για εμάς που δεν θα μπορούσαμε να αντισταθούμε χωρίς αυτά τα μητρικά λόγια παρηγοριάς. Αυτό μας θυμίζει πάντα η Παναγία στις 24 και 25 Ιουνίου και μιλάει γι' αυτό μαζί μας. Μπορώ να πω ότι αυτές οι δύο μέρες δεν είναι κανονικές μέρες.

Ιβάν, σε παρακολούθησα μάρτυρας της εμφάνισης. Παρατήρησα ότι πριν την εμφάνιση το πρόσωπό σου είναι τελείως διαφορετικό από ό,τι μετά…
Πάντα λέω ότι ο ερχομός της Παναγίας είναι ο ερχομός του θείου φωτός σε αυτόν τον κόσμο. Μόλις φτάσει η Παναγία μας, είναι απολύτως φυσιολογικό αυτό το θείο φως να μας φωτίζει και μπορούμε να δούμε την αλλαγή στα πρόσωπά μας. Μεταμορφωνόμαστε χάρη στον ερχομό του θείου φωτός στη γη, έχει επιρροή πάνω μας.

Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για αυτόν τον Παράδεισο, αυτό το φως;
Όταν έρχεται η Παναγία, επαναλαμβάνεται πάντα το ίδιο: πρώτα φτάνει το φως και αυτό το φως είναι σημάδι του ερχομού Της. Μετά το φως, έρχεται η Μαντόνα. Αυτό το φως δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο φως που βλέπουμε στη γη. Πίσω από τη Madonna μπορείτε να δείτε τον ουρανό, που δεν είναι και τόσο μακριά. Δεν νιώθω τίποτα, βλέπω μόνο την ομορφιά του φωτός, του ουρανού, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, μια γαλήνη, μια χαρά. Ειδικά όταν η Παναγία μας έρχεται κατά καιρούς με τους αγγέλους, αυτός ο παράδεισος έρχεται ακόμα πιο κοντά μας.

Θα θέλατε να μείνετε εκεί για πάντα;
Θυμάμαι καλά όταν η Παναγία με πήρε κάποτε στον παράδεισο και με τοποθέτησε σε έναν λόφο. Ένιωθα λίγο σαν να στέκεσαι στον «μπλε σταυρό» και από κάτω μας ήταν ο ουρανός. Η Παναγία χαμογέλασε και με ρώτησε αν ήθελα να μείνω εκεί. Απάντησα, «Όχι, όχι, όχι ακόμα, νομίζω ότι με χρειάζεσαι ακόμα, μητέρα». Τότε η Παναγία χαμογέλασε, γύρισε το κεφάλι της και επιστρέψαμε στη γη.

Είμαστε μαζί σας στο παρεκκλήσι. Ανεγέρσατε αυτό το παρεκκλήσι για να μπορέσετε να δέχεστε προσκυνητές ιδιωτικά την ώρα της εμφανίσεως και να έχετε λίγη ησυχία για την προσωπική σας προσευχή.
Το παρεκκλήσι που είχα μέχρι τώρα ήταν στο σπίτι μου. Ήταν μια αίθουσα που είχα οργανώσει για να γίνει εκεί η συνάντηση με τη Μαντόνα. Το δωμάτιο ήταν μικρό και υπήρχε λίγος χώρος για όσους με επισκέφτηκαν και ήθελαν να είναι παρόντες κατά τη διάρκεια της εμφάνισης. Έτσι αποφάσισα να χτίσω ένα μεγαλύτερο παρεκκλήσι όπου μπορώ να δεχτώ μια μεγαλύτερη ομάδα προσκυνητών. Σήμερα είμαι στην ευχάριστη θέση να δέχομαι μεγαλύτερες ομάδες προσκυνητών, ιδιαίτερα των ΑμεΑ. Αλλά αυτό το παρεκκλήσι δεν προορίζεται μόνο για προσκυνητές, αλλά είναι επίσης ένα μέρος για τον εαυτό μου, όπου μπορώ να αποσυρθώ με την οικογένειά μου σε μια γωνιά πνευματικότητας, όπου μπορούμε να απαγγείλουμε το Ροδάριο χωρίς να μας ενοχλεί κανείς. Δεν υπάρχει Αγιασμός στο παρεκκλήσι, δεν τελούνται Λειτουργίες. Είναι απλώς ένας χώρος προσευχής όπου μπορεί κανείς να γονατίσει στα στασίδια και να προσευχηθεί.

Η δουλειά σας είναι να προσεύχεστε για οικογένειες και για ιερείς. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε οικογένειες που βρίσκονται σε πολύ σοβαρούς πειρασμούς σήμερα;
Σήμερα η κατάσταση για τις οικογένειες είναι πολύ δύσκολη, αλλά όπως βλέπω την Παναγία καθημερινά, μπορώ να πω ότι η κατάσταση δεν είναι απελπιστική. Η Παναγία είναι εδώ 26 χρόνια για να μας δείξει ότι δεν υπάρχουν απελπιστικές καταστάσεις. Υπάρχει Θεός, υπάρχει πίστη, υπάρχει αγάπη και ελπίδα. Πάνω απ' όλα, η Παναγία θέλει να υπογραμμίσει ότι αυτές οι αρετές πρέπει να κατέχουν την πρώτη θέση στην οικογένεια. Ποιος μπορεί να ζήσει σήμερα, σε αυτόν τον καιρό, χωρίς ελπίδα; Κανείς, ούτε καν αυτοί που δεν έχουν πίστη. Αυτός ο υλιστικός κόσμος προσφέρει πολλά πράγματα στις οικογένειες, αλλά αν οι οικογένειες δεν αναπτυχθούν πνευματικά και δεν αφιερώσουν χρόνο στην προσευχή, ο πνευματικός θάνατος επέρχεται. Ωστόσο ο άνθρωπος προσπαθεί να αντικαταστήσει τα πνευματικά πράγματα με υλικά πράγματα, αλλά αυτό είναι αδύνατο. Η Παναγία θέλει να μας βγάλει από αυτή την κόλαση. Όλοι μας, σήμερα, ζούμε στον κόσμο με πολύ γρήγορους ρυθμούς και είναι πολύ εύκολο να πούμε ότι δεν έχουμε χρόνο. Ξέρω όμως ότι όποιος αγαπά κάτι βρίσκει και χρόνο γι' αυτό, οπότε αν θέλουμε να ακολουθήσουμε την Παναγία και τα μηνύματά Της, πρέπει να βρούμε χρόνο για τον Θεό, επομένως η οικογένεια πρέπει να προσεύχεται καθημερινά, να έχουμε υπομονή και να προσευχόμαστε συνέχεια. Σήμερα δεν είναι εύκολο να μαζέψεις τα παιδιά για προσευχή από κοινού, με ό,τι έχουν. Δεν είναι εύκολο να τα εξηγήσουμε όλα αυτά στα παιδιά, αλλά αν προσευχόμαστε μαζί, είναι ακριβώς μέσω αυτής της κοινής προσευχής που τα παιδιά θα καταλάβουν ότι είναι καλό.

Στην οικογένειά μου προσπαθώ να ζήσω μια ορισμένη συνέχεια στην προσευχή. Όταν είμαι με την οικογένειά μου στη Βοστώνη, προσευχόμαστε νωρίς το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ. Όταν βρίσκομαι εδώ στο Medjugorje χωρίς την οικογένειά μου, η γυναίκα μου το κάνει με τα παιδιά. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει πρώτα να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας σε κάποια πράγματα, καθώς έχουμε τα θέλω και τις επιθυμίες μας.

Όταν επιστρέφουμε στο σπίτι κουρασμένοι, πρέπει πρώτα από όλα να αφοσιωθούμε ολοκληρωτικά στην κοινή οικογενειακή ζωή. Άλλωστε αυτό είναι και το καθήκον του πατέρα της οικογένειας. Δεν πρέπει να πούμε: «Δεν έχω χρόνο, είμαι κουρασμένος». Εμείς οι γονείς, ως κύρια μέλη της οικογένειας, πρέπει να είμαστε οι πρώτοι, πρέπει να είμαστε παράδειγμα για τους δικούς μας στην κοινότητα.

Υπάρχουν και έντονες επιρροές από το εξωτερικό στην οικογένεια: η κοινωνία, ο δρόμος, η απιστία... Η οικογένεια πληγώνεται πρακτικά από πολλές πλευρές. Πώς προσεγγίζουν σήμερα το γάμο οι νεόνυμφοι; Χωρίς καμία προετοιμασία. Πόσοι από αυτούς έχουν προσωπικά ενδιαφέροντα να παντρευτούν, προσωπικές φιλοδοξίες; Καμία σταθερή οικογένεια δεν μπορεί να χτιστεί κάτω από τέτοιες συνθήκες. Όταν έρχονται τα παιδιά, πολλοί γονείς δεν είναι έτοιμοι να τα μεγαλώσουν. Δεν είναι έτοιμοι για νέες προκλήσεις. Πώς μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας τι είναι σωστό αν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε έτοιμοι να το μάθουμε ή να το αμφισβητήσουμε; Στα μηνύματα η Παναγία πάντα επαναλαμβάνει ότι πρέπει να προσευχόμαστε για αγιότητα στην οικογένεια. Σήμερα η αγιότητα στην οικογένεια είναι τόσο σημαντική γιατί δεν υπάρχει ζωντανή Εκκλησία χωρίς ζωντανές και άγιες οικογένειες. Σήμερα η οικογένεια πρέπει να προσεύχεται πολύ για να επιστρέψει η αγάπη, η ειρήνη, η ευτυχία και η αρμονία.

Τι θέλετε να πείτε στο τέλος της συζήτησής μας με αφορμή τα 26 χρόνια εμφανίσεων;
Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε μιλήσει για πολλά πράγματα με την Παναγία μας, αλλά η Παναγία επιθυμεί να φέρει εις πέρας μαζί μας το έργο και τη ζωγραφική Της, που δεν έχουν ακόμη τελειώσει. Πρέπει να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε και να ακολουθούμε το μονοπάτι που μας δείχνεις. Να είμαι αληθινά ζώδιο, όργανο στα χέρια Του και θα προσφερόμουν ολοκληρωτικά στη χάρη του Θεού.Χθες η Παναγία μας υπογράμμισε ακριβώς αυτό όταν είπε: «Ανοιχθείτε στη χάρη του Θεού!». Στο Ευαγγέλιο λέγεται ότι το πνεύμα είναι δυνατό, αλλά η σάρκα είναι αδύναμη. Επομένως πρέπει να είμαστε πάντα ανοιχτοί στο πνεύμα για να μπορούμε να ακολουθούμε το έργο του Ευαγγελίου, το έργο της Παναγίας μας.