Jacov of Medjugorje "Έχω δει τη Madonna για δεκαεπτά χρόνια κάθε μέρα"

JAKOV: Ναι, καταρχάς θέλω να χαιρετήσω όλους όσοι ήρθαν εδώ απόψε και επίσης όσους μας ακούνε. Όπως είπε ο πατέρας Livio προηγουμένως, δεν είμαστε εδώ για να διαφημίσουμε ούτε για το Medjugorje ούτε για τον εαυτό μας, γιατί δεν χρειαζόμαστε διαφήμιση και προσωπικά δεν μου αρέσει να το κάνω ούτε για τον εαυτό μου ούτε για τον Medjugorje. Αντίθετα, ας γνωστοποιήσουμε την Παναγία μας και, το ακόμη πιο σημαντικό, τον Λόγο του Ιησού και τι θέλει ο Ιησούς από εμάς. Πέρυσι, τον Σεπτέμβριο, ήμουν στην Αμερική για συναντήσεις προσευχής και μαρτυριών με κόσμο.

FTHER LIVIO: Αμερική, με την έννοια των Ηνωμένων Πολιτειών…

JAKOV: Ναι, ήμουν στη Φλόριντα, μαζί με τη Mirjana, για να δώσουμε τη μαρτυρία μας για τις εμφανίσεις. Αφού ήμασταν σε διάφορες εκκλησίες, για να προσευχηθούμε και να μιλήσουμε με τους πιστούς, το βράδυ πριν από την αναχώρηση της Mirjana, μας συνόδευε ο κύριος που μας είχε προσκαλέσει σε μια συνάντηση μιας ομάδας προσευχής.

Πήγαμε εκεί χωρίς να σκεφτούμε τίποτα και στην πορεία αστειευόμασταν και γελούσαμε νομίζοντας ότι η Αμερική είναι μια πολύ μεγάλη χώρα και πολύ νέα για εμάς. Έχοντας φτάσει έτσι σε ένα σπίτι όπου ήταν πολλοί πιστοί, κατά την κοινή προσευχή έλαβα την οπτασία.

Η Παναγία μου είπε ότι την επόμενη μέρα θα μου εκμυστηρευτεί το δέκατο μυστικό. Ναι, αυτή τη στιγμή έμεινα άφωνος… δεν μπορούσα να πω τίποτα.
Μου ήρθε στο μυαλό ότι μόλις η Mirjana έλαβε το δέκατο μυστικό, οι καθημερινές εμφανίσεις είχαν σταματήσει για εκείνη και το ίδιο είχε συμβεί και για την Ivanka. Αλλά η Παναγία δεν είχε πει ποτέ ότι μετά το δέκατο μυστικό δεν θα εμφανιζόταν πια.

ΠΑΤΕΡΑΣ ΛΙΒΙΟ: Άρα ήλπισες…

JAKOV: Υπήρχε ένας υπαινιγμός ελπίδας στην καρδιά μου ότι η Παναγία θα επέστρεφε ξανά, ακόμη και αφού μου είχε εκμυστηρευτεί το δέκατο μυστικό.

Παρόλο που ένιωθα τόσο άσχημα που άρχισα να σκέφτομαι: «Ποιος ξέρει τι θα κάνω αργότερα...», υπήρχε ακόμα αυτή η λίγη ελπίδα στην καρδιά μου.

ΠΑΤΕΡΑΣ ΛΙΒΙΟ: Αλλά δεν μπορούσατε να λύσετε αμέσως την αμφιβολία ρωτώντας τη Μαντόνα...

JAKOV: Όχι, εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να πω τίποτα απολύτως.

ΠΑΤΕΡ ΛΙΒΙΟ: Καταλαβαίνω, η Παναγία δεν σε αφήνει να της κάνεις ερωτήσεις...

JAKOV: Δεν μπορούσα να πω τίποτα περισσότερο. Ούτε μια λέξη δεν βγήκε από το στόμα μου.

ΠΑΤΕΡ ΛΙΒΙΟ: Μα πώς σου το είπε; Ήταν σοβαρή; Αυστηρός?

JAKOV: Όχι, όχι, μου μίλησε γλυκά.

JAKOV: Όταν τελείωσε η οπτασία, βγήκα έξω και άρχισα να κλαίω, γιατί δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.

ΠΑΤΕΡ ΛΙΒΙΟ: Ποιος ξέρει με τι αγωνία περίμενες την εμφάνιση την επόμενη μέρα!

JAKOV: Την επόμενη μέρα, για την οποία είχα προετοιμαστεί με προσευχή, η Παναγία μου εκμυστηρεύτηκε το δέκατο και τελευταίο μυστικό, λέγοντάς μου ότι δεν θα μου εμφανιζόταν πλέον κάθε μέρα, αλλά μόνο μια φορά το χρόνο.

ΠΑΤΕΡ ΛΙΒΙΟ: Πώς ένιωσες;

JAKOV: Νομίζω ότι ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου, γιατί ξαφνικά ήρθαν στο μυαλό τόσες πολλές ερωτήσεις. Ποιος ξέρει πώς θα είναι η ζωή μου τώρα; Πώς θα μπορέσω να προχωρήσω;

JAKOV: Γιατί μπορώ να πω ότι μεγάλωσα με τη Madonna. Την έχω δει από τα δέκα μου και ό,τι έμαθα στη ζωή μου για την πίστη, για τον Θεό, για όλα, τα έμαθα από την Παναγία.

ΠΑΤΕΡΑΣ ΛΙΒΙΟ: Σε μεγάλωσε σαν μητέρα.

JAKOV: Ναι, σαν αληθινή μητέρα. Αλλά όχι μόνο ως μητέρα, αλλά και ως φίλη: ανάλογα με το τι χρειάζεστε στις διάφορες περιστάσεις, η Παναγία είναι πάντα μαζί σας.

Εκείνη τη στιγμή βρέθηκα στη θέση να μην ξέρω τι να κάνω. Αλλά τότε είναι η Μαντόνα που μας δίνει τόση δύναμη να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, και σε κάποιο σημείο, σκέφτηκα ότι ίσως αντί να βλέπουν τη Μαντόνα με τα μάτια της σάρκας, είναι πιο σωστό να την έχουν στην καρδιά τους .

ΠΑΤΕΡ ΛΙΒΙΟ: Φυσικά!

JAKOV: Το κατάλαβα αργότερα. Έχω δει τη Madonna για περισσότερα από δεκαεπτά χρόνια, αλλά τώρα πειραματίζομαι και σκέφτομαι ότι ίσως είναι καλύτερο να δω τη Madonna εσωτερικά και να την έχω στην καρδιά μου, παρά να τη βλέπω με τα μάτια.

ΠΑΤΕΡΑΣ ΛΙΒΙΟ: Το να καταλάβουμε ότι μπορούμε να κουβαλάμε τη Μαντόνα στις καρδιές μας είναι αναμφίβολα μια χάρη. Αλλά σίγουρα γνωρίζετε επίσης ότι το να βλέπεις τη Μητέρα του Θεού κάθε μέρα για περισσότερα από δεκαεπτά χρόνια είναι μια χάρη που ελάχιστοι, στην πραγματικότητα κανείς, στη χριστιανική ιστορία, εκτός από εσάς τους έξι οραματιστές, δεν είχαν ποτέ. Γνωρίζετε το μεγαλείο αυτής της χάρης;

JAKOV: Σίγουρα, το σκέφτομαι κάθε μέρα και λέω στον εαυτό μου: «Πώς θα μπορέσω ποτέ να ευχαριστήσω τον Θεό για αυτή τη χάρη που μου έδωσε να μπορώ να βλέπω την Παναγία μας κάθε μέρα για δεκαεπτά χρόνια;» Δεν θα έχω ποτέ λόγια να ευχαριστήσω τον Θεό για όλα όσα μας έδωσε, όχι μόνο για το δώρο να έχουμε δει την Παναγία με τα μάτια μας, αλλά και για όλα τα άλλα, για όλα όσα μάθαμε από αυτήν.

ΠΑΤΕΡ ΛΙΒΙΟ: Επιτρέψτε μου να θίξω μια πτυχή που σας αφορά πιο προσωπικά. Είπες ότι η Madonna είναι τα πάντα για σένα: μητέρα, φίλη και δάσκαλος. Την περίοδο όμως που είχες τις καθημερινές εμφανίσεις, φρόντιζε και εσένα και τη ζωή σου;

JAKOV: Όχι. Πολλοί προσκυνητές πιστεύουν ότι εμείς, που έχουμε δει τη Madonna, είμαστε προνομιούχοι, επειδή μπορέσαμε να την ρωτήσουμε για τα προσωπικά μας πράγματα, ζητώντας της τη συμβουλή για το τι πρέπει να κάνουμε στη ζωή. αλλά η Παναγία δεν μας φέρθηκε ποτέ διαφορετικά από κανέναν άλλον.