Οι 30 Γρηγοριανές Ιερές Μάζες: μια αφοσίωση που αγαπούν οι νεκροί

ΟΙ 30 ΓΡΗΓΟΡΙΑΚΕΣ ΜΑΖΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΧΩΡΗΤΕΣ

Προέλευση (Συγγραφέας αυτής της αφοσίωσης είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, Πάπας…) Η πιο σημαντική οπτασία και σίγουρα γεμάτη πολύ θετικές συνέπειες που αφηγείται το IV βιβλίο των Διαλόγων, είναι αυτή του αποθανόντος μοναχού Giusto που πέθανε στο μοναστήρι του Η Ρώμη, της οποίας ήταν ο ανώτερος Γρηγόριος, πριν εκλεγεί πάπας, ο Γρηγόριος Μ. που κατά καιρούς μπορούσε να φανεί σκληρός με τους άλλους καθώς ήταν αυστηρός με τον εαυτό του, είχε πληροφορηθεί για μια αποτυχία του κανόνα του τάγματος από τον μοναχό Ιούστο και τιμωρήθηκε αυτόν, γιατί του προκάλεσε μετάνοια και επανόρθωση, πολύ σκληρά κατά τον θάνατό του και ακόμη και μετά τον θάνατό του, διατάζοντας ειδική ταφή για τον φτωχό μοναχό.

Σχετικά με αυτό ο Πάπας αργότερα αφηγείται: «30 ημέρες μετά τον θάνατο του μοναχού Ιούστου ένιωσα ένα αίσθημα συμπόνιας προς τον φτωχό νεκρό σύντροφο. Σκέφτηκα με πολύ πόνο τους πόνους του στο Καθαρτήριο και σκέφτηκα έναν τρόπο να τον ελευθερώσω από αυτούς, γι' αυτό τον ονόμασα Πολύτιμο, τον ιερέα του μοναστηριού μας, και γεμάτος πόνο του είπα: «Πέρασε πολύς καιρός. τώρα που ο νεκρός αδελφός βασανίστηκε στο Καθαρτήριο. θα πρέπει να του προσφέρουμε ένα έργο φιλανθρωπίας, όσο μπορούμε για να τον ελευθερώσουμε από τους πόνους του. Πήγαινε, λοιπόν, και πρόσφερε γι' αυτόν για 30 συνεχόμενες ημέρες την ιερή θυσία της λειτουργίας, ώστε να μην υπάρξει ποτέ μέρα που να μην γιορτάζεται γι' αυτόν το σ. μάζα". Ο Πολύτιμος έκανε όπως του είχαν διατάξει. Τώρα, ενώ σκεφτόμασταν άλλα πράγματα και δεν είχαμε μετρήσει τις μέρες, μια φορά τη νύχτα εμφανίστηκε ο μοναχός Ιούστος σε όραμα στον σαρκικό αδελφό του Κόπιο. Όταν τον είδε αυτός τον ρώτησε: «Τι είναι αδερφέ, πώς είσαι; (πώς τα πας μαζί σου)» Αυτό, απάντησε: «Μέχρι τώρα μου πήγαινε πολύ άσχημα, αλλά τώρα, είμαι καλά. γιατί σήμερα με δέχτηκαν στην Κοινωνία των Αγίων στον Ουρανό. Ο αδελφός Copioso είπε αμέσως την ιστορία στα αδέρφια του στο μοναστήρι. Έπειτα μέτρησαν προσεκτικά τις μέρες και εδώ ήταν ακριβώς η τριακοστή μέρα που γιορτάζονταν το s. τοποθετήθηκε για αυτόν. Ενώ ο Copioso δεν ήξερε τίποτα για το πράγμα και οι αδελφοί δεν γνώριζαν για το όραμα του Copioso, ήξερε τι είχαν κάνει οι αδελφοί και τι είχε δει οι αδελφοί ήξεραν.

Το όραμα και η θυσία συμφώνησαν, ήταν επομένως φανερό ότι ο αποθανών μοναχός Giusto είχε ελευθερωθεί από τους πόνους του Καθαρτηρίου μέσω των εορτασμών του s. Θυσία.

Η ευσεβής χρήση των λεγόμενων «Γρηγοριανών Λειτουργιών» χρονολογείται λοιπόν από αυτήν την ιστορία του Αγίου Γρηγορίου Μ.: τριάντα άγιες ημέρες γιορτάζονται για τριάντα συνεχόμενες ημέρες. τοποθετείται για έναν αποθανόντα με τη βέβαιη ελπίδα ότι ο αποθανών με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να αποκτήσει ευλογημένη δόξα στον Παράδεισο. Αργότερα στο ίδιο κεφάλαιο s. Ο Γρηγόριος λέει επίσης για έναν νεκρό που είχε εμφανιστεί σε έναν ιερέα και τον είχε παρακαλέσει να τον βοηθήσει: «Ο ιερέας μετανόησε για μια εβδομάδα με μεγάλα δάκρυα υπέρ του νεκρού και γιόρτασε το s για αυτόν. Θυσία και μετά δεν το βρήκε πια στο μέρος που το είχε ξαναδεί για αρκετές μέρες. » είναι λοιπόν ξεκάθαρο πόσο ευεργετική είναι η προσφορά της ιεράς θυσίας της λειτουργίας στις φτωχές ψυχές, αφού οι ψυχές του νεκρού το ζητούν από τους ζωντανούς και ξεκαθαρίζουν ότι μέσω αυτής s. θυσία μπόρεσαν να έχουν απαλλαγή από τους πόνους τους.

Στο κεφ. 39 του βιβλίου των Διαλόγων, όπου ο άγιος Γρηγόριος αποδεικνύει την ύπαρξη καθαρτηρίου μετά θάνατον με γραφικά επιχειρήματα, κάνει και πάλι αυτή την αξιομνημόνευτη παρατήρηση: «Αυτός πρέπει να ξέρει ότι, εκεί στο Καθαρτήριο κανείς δεν μπορεί να λάβει ούτε την άφεση του μικρότερου αμαρτίες, αν εδώ στη γη δεν το άξιζε πρώτα με καλά έργα! Κανείς δεν παίρνει, αν πρώτα δεν έχει δώσει!»