Μάιος, μήνας της Μαρίας: διαλογισμός την εικοστή δεύτερη ημέρα

Η ΠΡΟΦΕΙΑ ΤΗΣ SIMEONE

ΗΜΕΡΑ 22
Ave Maria.

Επίκληση. - Μαρία, Μητέρα του ελέους, προσευχηθείτε για μας!

Πρώτος πόνος:
Η ΠΡΟΦΕΙΑ ΤΗΣ SIMEONE
Για να ριζώσει στις καρδιές μας η αφοσίωση στις θλίψεις της Μαρίας, ας αναλογιστούμε ένα-ένα τα ξίφη που τρύπησαν την Άμωμη Καρδιά της Παναγίας.
Οι Προφήτες είχαν περιγράψει τη ζωή του Ιησού με όλες τις λεπτομέρειες, ιδιαίτερα τα Πάθη. Η Παναγία, που γνώριζε τις προφητείες, με το να δεχτεί να γίνει Μητέρα του Ανθρώπου των Θλίψεων, ήξερε καλά πόσα βάσανα θα συναντούσε.
Είναι προνοητικό να μην γνωρίζουμε τους σταυρούς που μας φυλάσσει ο Θεός σε όλη τη ζωή. η αδυναμία μας είναι τέτοια που θα συντριβόταν στη σκέψη όλων των μελλοντικών θλίψεων. Η Παναγία, για να υποφέρει και να της αξίζει περισσότερα, είχε λεπτομερή γνώση των πόνων του Ιησού, που θα ήταν και οι πόνοι της. Σε όλη του τη ζωή κουβαλούσε την πιο πικρή του πίκρα ειρηνικά στην καρδιά του.
Παρουσιάζοντας τον Παιδί Ιησού στο Ναό, ακούτε τον γέρο Συμεών να λέει: «Αυτό το Παιδί τίθεται ως ένδειξη αντίφασης... Και σπαθί θα διαπεράσει την ψυχή σου» (Άγιος Λουκάς, Β΄, 34).
Και πράγματι, η καρδιά της Παναγίας αισθάνεται πάντα το τρύπημα αυτού του ξίφους. Αγαπούσε τον Ιησού χωρίς όρια και μετάνιωνε που μια μέρα θα τον διώξουν, θα τον αποκαλούσαν βλάσφημο και θα καταδικαζόταν αθώα και μετά θα τον σκότωναν. Αυτό το οδυνηρό όραμα δεν έφυγε από τη μητρική της Καρδιά και μπορούσε να πει: – Ο αγαπημένος μου Ιησούς είναι για μένα ένα μάτσο μύρο! –
Ο πατέρας Ένγκελγκρέιβ γράφει ότι αυτό το βάσανο αποκαλύφθηκε στην Αγία Μπρίτζετ. Η Παναγία είπε: Ταΐζοντας τον Ιησού μου, σκέφτηκα τη χολή και το ξύδι που θα του έδιναν οι εχθροί στον Γολγοθά. Γυρνώντας τον με τα σπάργανα, οι σκέψεις μου πήγαν στα σχοινιά με τα οποία θα ήταν δεμένος σαν εγκληματίας. Όταν τον κοίταξα να κοιμάται, τον φαντάστηκα νεκρό. όταν κοίταξα τα ιερά του χέρια και πόδια, σκέφτηκα τα νύχια που θα τον τρύπωναν και τότε τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα και η Καρδιά μου σκίστηκε από τον πόνο. –
Και εμείς έχουμε και θα έχουμε τις δοκιμασίες μας στη ζωή. μπορεί να μην είναι το κοφτερό σπαθί της Παναγίας, αλλά σίγουρα για κάθε ψυχή ο δικός της σταυρός είναι πάντα βαρύς. Ας μιμηθούμε την Παναγία στα βάσανα και ας ειρηνεύσουμε την πίκρα μας.
Τι νόημα έχει να αποκαλεί κανείς τον εαυτό του θιασώτη της Παναγίας, αν με πόνο δεν αναγκάζει τον εαυτό του να παραιτηθεί από το θέλημα του Θεού; Ποτέ μην λέτε όταν υποφέρετε: Αυτή η ταλαιπωρία είναι πάρα πολύ. ξεπερνά τις δυνάμεις μου! – Το να το λες αυτό είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και προσβολή για την καλοσύνη και την απέραντη σοφία του.
Οι άντρες γνωρίζουν τα βάρη που μπορούν να φέρουν τα άλογά τους και δεν τους δίνουν μεγαλύτερο βάρος, για να μην τα επιδεινώσουν. Ο αγγειοπλάστης ξέρει πόσο καιρό πρέπει να παραμείνει ο πηλός του στον κλίβανο, για να ψήνεται στον βαθμό θερμότητας που τον κάνει έτοιμο για χρήση. σου το αφήνει ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.
Δεν πρέπει ποτέ να σκεφτεί κανείς για να τολμήσει να πει ότι ο Θεός, η απέραντη Σοφία και που αγαπά με άπειρη αγάπη, μπορεί να φορτώσει στους ώμους των πλασμάτων του ένα πολύ βαρύ φορτίο και μπορεί να τα αφήσει στη φωτιά της θλίψης για περισσότερο από όσο χρειάζεται.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Στις Ετήσιες Επιστολές της Εταιρείας του Ιησού διαβάσαμε ένα επεισόδιο που συνέβη σε έναν νεαρό Ινδό. Είχε ασπαστεί την Καθολική πίστη και ζούσε ως καλός Χριστιανός. Μια μέρα τον έπιασε δυνατός πειρασμός. Δεν προσευχόταν, δεν σκέφτηκε το κακό που επρόκειτο να κάνει. το πάθος τον είχε τυφλώσει.
Αποφάσισε να φύγει από το σπίτι για να διαπράξει μια αμαρτία. Καθώς προχωρούσε προς την πόρτα, άκουσε αυτά τα λόγια: – Σταμάτα! … Πού πηγαίνεις? –
Γύρισε και είδε ένα θαύμα: η εικόνα της Παναγίας των Θλίψεων, που ήταν στον τοίχο, ζωντάνεψε. Η Παναγία έβγαλε το μικρό σπαθί από το στήθος του και συνέχισε να λέει: Έλα, πάρε αυτό το σπαθί και πληγώσέ με, παρά τον Υιό μου, με την αμαρτία που θέλεις να κάνεις! –
Ο νεαρός, τρέμοντας, έπεσε στο έδαφος και με αληθινή μεταμέλεια ζήτησε συγχώρεση κλαίγοντας.

Αλουμινόχαρτο. - Μην σπαταλάτε βάσανα, ειδικά τα μικρά, γιατί προσφέρονται στον Θεό για ψυχές, είναι πολύ πολύτιμα.

Ακρωτηριαστική. - Ω Μαρία, για τη δύναμή σου στον πόνο, βοήθησέ μας στους πόνους της ζωής!