Ο σημερινός Διαλογισμός: Κατανόηση της Χάριτος του Θεού

Ο Απόστολος γράφει στους Γαλάτες για να καταλάβουν ότι η χάρη τους έχει αφαιρέσει από την κυριαρχία του Νόμου. Όταν τους κηρύχθηκε το ευαγγέλιο, υπήρξαν μερικοί που προέρχονταν από την περιτομή που, αν και ήταν χριστιανοί, δεν κατάλαβαν ακόμη το δώρο του ευαγγελίου και επομένως ήθελαν να συμμορφωθούν με τις οδηγίες του Νόμου που είχε επιβάλει ο Κύριος σε όσους υπηρέτησαν όχι δικαιοσύνη αλλά αμαρτία. Με άλλα λόγια, ο Θεός είχε δώσει δίκαιο νόμο στους άδικους ανθρώπους. Υπέδειξε τις αμαρτίες τους, αλλά δεν τις έσβησε. Πράγματι, γνωρίζουμε ότι μόνο η χάρη της πίστης, που εργάζεται μέσω της φιλανθρωπίας, αφαιρεί τις αμαρτίες. Αντίθετα, οι προσήλυτοι από τον Ιουδαϊσμό ισχυρίστηκαν ότι έθεσαν τους Γαλάτες, που ήταν ήδη στο καθεστώς της χάριτος, κάτω από το βάρος του Νόμου, και επιβεβαίωσαν ότι το Ευαγγέλιο δεν θα ήταν χρήσιμο για τους Γαλάτες εάν δεν περιτομούνταν και δεν υποτάσσονταν σε όλες τις τυπικές συνταγές του εβραϊκού τελετουργικού.
Εξαιτίας αυτής της πεποίθησης είχαν αρχίσει να υποπτεύονται τον απόστολο Παύλο, ο οποίος είχε κηρύξει το ευαγγέλιο στους Γαλάτες και τον κατηγόρησε ότι δεν ακολουθούσε τη γραμμή συμπεριφοράς των άλλων αποστόλων που, σύμφωνα με αυτούς, οδήγησαν τους ειδωλολάτρες να ζήσουν ως Εβραίοι. Ακόμη και ο απόστολος Πέτρος είχε υποκύψει στην πίεση τέτοιων ανθρώπων και είχε παρακινηθεί να συμπεριφερθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι το ευαγγέλιο δεν θα είχε ωφελήσει τίποτα τους ειδωλολάτρες αν δεν είχαν υποταχθεί στις επιβολές του Νόμου. Αλλά ο ίδιος ο απόστολος Παύλος τον απέτρεψε από αυτή τη διπλή γραμμή συμπεριφοράς, όπως αφηγείται στην επιστολή αυτή. Το ίδιο πρόβλημα εξετάζεται και στην προς Ρωμαίους επιστολή. Ωστόσο, φαίνεται να υπάρχει κάποια διαφορά, λόγω του ότι σε αυτό ο Άγιος Παύλος λύνει τη διαφορά και λύνει τη φιλονικία που είχε ξεσπάσει μεταξύ εκείνων που προέρχονταν από τους Εβραίους και εκείνων που προέρχονταν από τον παγανισμό. Στην επιστολή όμως προς τους Γαλάτες απευθύνεται σε όσους είχαν ήδη διαταραχθεί από το κύρος των Ιουδαϊστών που τους ανάγκασαν να τηρούν το Νόμο. Είχαν αρχίσει να τους πιστεύουν, λες και ο απόστολος Παύλος είχε κηρύξει ψέματα καλώντας τους να μην κάνουν περιτομή. Ξεκινά, λοιπόν, ως εξής: «Κατάρω μου που είσαι τόσο γρήγορα από εκείνον που σε κάλεσε με τη χάρη του Χριστού σε άλλο ευαγγέλιο» (Γαλ. 1:6).
Με αυτό το ντεμπούτο θέλησε να κάνει μια διακριτική αναφορά στην αντιπαράθεση. Έτσι στον ίδιο χαιρετισμό, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του ως απόστολο, «όχι από ανθρώπους, ούτε μέσω ανθρώπων» (Γαλ 1:1), - σημειώστε ότι τέτοια δήλωση δεν βρίσκεται σε καμία άλλη επιστολή - δείχνει πολύ καθαρά ότι αυτοί οι κήρυκες των ψευδών ιδεών δεν προήλθε από τον Θεό αλλά από τους ανθρώπους. Δεν ήταν απαραίτητο να τον αντιμετωπίζουμε ως κατώτερο από τους άλλους αποστόλους όσον αφορά την ευαγγελική μαρτυρία. Γνώριζε ότι ήταν απόστολος όχι από ανθρώπους, ούτε από ανθρώπους, αλλά μέσω του Ιησού Χριστού και του Θεού Πατέρα (πρβλ. Γαλ. 1:1).