Σημερινός Διαλογισμός: Έχω δώσει τον καλό αγώνα

Ο Παύλος παρέμεινε στη φυλακή σαν να ήταν στον παράδεισο και δέχτηκε ξυλοδαρμούς και πληγές πιο πρόθυμα από εκείνους που έπαιρναν το βραβείο σε αγώνες: αγαπούσε τους πόνους όχι λιγότερο από τα έπαθλα, γιατί εκτιμούσε τους ίδιους τους πόνους ως ανταμοιβές. γι' αυτό τους αποκάλεσε και θεία χάρη. Προσοχή όμως με ποια έννοια το είπε. Ασφαλώς ήταν ανταμοιβή το να απελευθερωθείς από το σώμα και να είσαι με τον Χριστό (πρβλ. Φιλ 1,23:XNUMX), ενώ η παραμονή στο σώμα ήταν ένας διαρκής αγώνας. όμως για την αγάπη του Χριστού ανέβαλε το έπαθλο για να μπορέσει να πολεμήσει: το οποίο θεώρησε ακόμη πιο απαραίτητο.
Ο χωρισμός από τον Χριστό ήταν αγώνας και πόνος γι' αυτόν, πράγματι πολύ περισσότερο από αγώνα και πόνο. Το να είσαι με τον Χριστό ήταν το μόνο έπαθλο πάνω από όλα. Ο Παύλος για χάρη του Χριστού προτίμησε το πρώτο από το δεύτερο.
Σίγουρα εδώ κάποιος θα μπορούσε να αντιταχθεί ότι ο Παύλος θεωρούσε όλες αυτές τις πραγματικότητες γλυκές για την αγάπη του Χριστού. Φυσικά, το παραδέχομαι κι εγώ, γιατί εκείνα τα πράγματα που για εμάς είναι πηγές θλίψης ήταν αντίθετα πηγές μεγάλης ευχαρίστησης για εκείνον. Αλλά γιατί θυμάμαι τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες; Γιατί ήταν σε πολύ μεγάλη θλίψη και γι' αυτό είπε: «Ποιος είναι αδύναμος, που δεν είμαι κι εγώ; Ποιος δέχεται σκάνδαλο που δεν φοβάμαι;» (2 Κορ 11,29:XNUMX).
Τώρα, παρακαλώ, όχι μόνο ας θαυμάζουμε αλλά και ας μιμηθούμε αυτό το υπέροχο παράδειγμα αρετής. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στους θριάμβους του.
Αν κάποιος θαυμάζει γιατί μιλούσαμε έτσι, ότι δηλαδή όποιος έχει τα πλεονεκτήματα του Παύλου θα έχει και τις ίδιες ανταμοιβές, μπορεί να ακούσει τα ίδια.
Απόστολος που λέει: «Έδωσα τον καλό αγώνα, τελείωσα τον αγώνα μου, κράτησα την πίστη. Τώρα το μόνο που μου απομένει είναι το στεφάνι της δικαιοσύνης που θα μου παραδώσει ο Κύριος, ο δίκαιος κριτής, εκείνη την ημέρα, και όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε όλους εκείνους που περιμένουν με ανυπομονησία την φανέρωσή του» (Β΄ Τιμ. 2:4,7-8). Μπορείτε να δείτε καθαρά πώς καλεί όλους να μοιραστούν την ίδια δόξα.
Τώρα, αφού το ίδιο στεφάνι δόξης παρουσιάζεται σε όλους, ας προσπαθήσουμε όλοι να γίνουμε άξιοι εκείνων των αγαθών που έχουν υποσχεθεί.
Επιπλέον, δεν πρέπει να αναλογιστούμε σε αυτόν μόνο το μεγαλείο και το μεγαλείο των αρετών του και το δυνατό και αποφασιστικό ταμπεραμέντο της ψυχής του, με το οποίο του άξιζε να αποκτήσει τόσο μεγάλη δόξα, αλλά και την κοινότητα της φύσης, με την οποία είναι σαν εμάς σε όλα. Έτσι και τα πολύ δύσκολα θα μας φαίνονται εύκολα και ελαφριά, και με την προσπάθεια μας σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, θα φορέσουμε αυτό το άφθαρτο και αθάνατο στεφάνι, με τη χάρη και το έλεος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμη τώρα και πάντα, στους αιώνας των αιώνων. Αμήν.