Ο σημερινός διαλογισμός: εσχατολογικός χαρακτήρας της εκκλησίας των προσκυνητών

Η Εκκλησία, στην οποία καλούμαστε όλοι στον Χριστό Ιησού και στην οποία μέσω της χάρης του Θεού αποκτούμε αγιότητα, θα έχει την εκπλήρωσή της μόνο στη δόξα του ουρανού, όταν θα έρθει ο καιρός της αποκατάστασης όλων των πραγμάτων και μαζί με την ανθρωπότητα επίσης όλη η δημιουργία, που είναι στενά ενωμένη με τον άνθρωπο και μέσω αυτού φτάνει στο τέλος του, θα αποκατασταθεί τέλεια στον Χριστό.
Πράγματι, ο Χριστός, αναστημένος από τη γη, προσέλκυσε όλους στον εαυτό του. Σηκώθηκε από τους νεκρούς, έστειλε το ζωογόνο Πνεύμα στους μαθητές και μέσω αυτού αποτελούσε το σώμα του, την Εκκλησία, ως το παγκόσμιο μυστήριο της σωτηρίας. καθισμένος στα δεξιά του Πατέρα, εργάζεται ασταμάτητα στον κόσμο για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην Εκκλησία και μέσω αυτών τους ενώνει πιο στενά στον εαυτό του και να τους κάνει να συμμετέχουν στη λαμπρή ζωή του, τρέφοντάς τους με το Σώμα και το Αίμα του.
Έτσι, η υποσχεμένη αποκατάσταση, την οποία περιμένουμε, έχει ήδη ξεκινήσει στον Χριστό, συνεχίζεται με την αποστολή του Αγίου Πνεύματος και συνεχίζεται μέσω αυτού στην Εκκλησία, στην οποία μέσω πίστης διδάσκουμε επίσης το νόημα της χρονικής μας ζωής, ενώ με την ελπίδα για μελλοντικά αγαθά, ας ολοκληρώσουμε την αποστολή που μας έχει ανατεθεί στον κόσμο από τον Πατέρα και να πραγματοποιήσουμε τη σωτηρία μας.
Επομένως, το τέλος του χρόνου έχει ήδη έρθει για εμάς και η κοσμική ανανέωση έχει καθιερωθεί αμετάκλητα και με έναν συγκεκριμένο πραγματικό τρόπο αναμένεται στην παρούσα φάση: στην πραγματικότητα η Εκκλησία ήδη στη γη είναι διακοσμημένη με αληθινή αγιότητα, ακόμη και αν είναι ατελής.
Ωστόσο, αρκεί να μην υπάρχουν νέοι ουρανοί και νέα γη, στην οποία η δικαιοσύνη θα έχει μόνιμη κατοικία, η Εκκλησία των προσκυνητών, στα μυστήρια και τους θεσμούς της, που ανήκουν στην παρούσα εποχή, φέρει την περασμένη εικόνα αυτού του κόσμου και ζει ανάμεσα τα πλάσματα που κλαίνε και υποφέρουν μέχρι στιγμής σε κόπο και περιμένουν την αποκάλυψη των παιδιών του Θεού.