Medjugorje: ο οραματιστής Ivanka μας λέει για τη Madonna και τις εμφανίσεις

Η μαρτυρία της Ιβάνκα από το 2013

Pater, Ave, Glory.

Βασίλισσα της Ειρήνης, προσευχηθείτε για εμάς.

Στην αρχή αυτής της συνάντησης ήθελα να σας χαιρετήσω με τον πιο όμορφο χαιρετισμό: «Δόξα στον Ιησού Χριστό».

Να επαινείτε πάντα!

Γιατί είμαι τώρα μπροστά σου; Ποιός είμαι? Τι να σου πω?
Είμαι ένας απλός θνητός άνθρωπος όπως ο καθένας σας.

Όλα αυτά τα χρόνια αναρωτιέμαι συνεχώς: «Κύριε, γιατί με διάλεξες; Γιατί μου έκανες αυτό το μεγάλο, μεγάλο δώρο, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη ευθύνη;». Εδώ στη γη, αλλά και μια μέρα που θα έρθω ενώπιόν Του, τα έχω δεχτεί όλα αυτά. Αυτό το μεγάλο δώρο και μεγάλη ευθύνη. Προσεύχομαι μόνο στον Θεό να μου δώσει τη δύναμη να συνεχίσω να ακολουθώ το μονοπάτι που θέλει από εμένα.

Εδώ μπορώ μόνο να καταθέσω ότι ο Θεός είναι ζωντανός. ότι είναι ανάμεσά μας. που δεν έχει φύγει μακριά μας. Είμαστε αυτοί που έχουμε αποστασιοποιηθεί από Αυτόν.
Η Παναγία είναι μια Μητέρα που μας αγαπά. Δεν θέλει να μας αφήσει μόνους. Μας δείχνει τον δρόμο που μας οδηγεί στον Υιό Του. Αυτός είναι ο μόνος αληθινός τρόπος σε αυτή τη γη.
Μπορώ επίσης να σου πω ότι η προσευχή μου είναι σαν την προσευχή σου. Η εγγύτητα μου με τον Θεό είναι η ίδια εγγύτητα που έχετε μαζί Του.
Όλα εξαρτώνται από εσάς και εμένα: πόσο βασιζόμαστε σε Αυτή και πόσο μπορούμε να δεχθούμε τα μηνύματά Της.
Το να βλέπεις τη Μαντόνα με τα μάτια σου είναι όμορφο. Αντίθετα, το να το δεις με τα μάτια σου και να μην το έχεις στην καρδιά σου δεν μετράει τίποτα. Ο καθένας μας μπορεί να το νιώσει στην καρδιά του αν θέλει και μπορεί να ανοίξει την καρδιά του.

Το 1981 ήμουν ένα κορίτσι 15 ετών. Παρόλο που κατάγομαι από χριστιανική οικογένεια όπου προσευχόμασταν πάντα, μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα ότι η Παναγία μπορούσε να εμφανιστεί και ότι είχε εμφανιστεί κάπου. Ακόμη λιγότερο θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσα να την δω μια μέρα.
Το 1981 η οικογένειά μου ζούσε στο Μόσταρ και η Mirjana στο Σεράγεβο.
Μετά το σχολείο, κατά τη διάρκεια των διακοπών, ήρθαμε εδώ.
Εδώ έχουμε τη συνήθεια να μην δουλεύουμε τις Κυριακές και τις αργίες και αν μπορούμε πηγαίνουμε στη λειτουργία.
Εκείνη την ημέρα, 24 Ιουνίου, ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, μετά τη λειτουργία εμείς τα κορίτσια συμφωνήσαμε να βρεθούμε το απόγευμα για μια βόλτα. Εκείνο το απόγευμα η Mirjana και εγώ συναντηθήκαμε πρώτοι. Ενώ περιμέναμε να φτάσουν τα άλλα κορίτσια, συζητήσαμε όπως κάνουν τα κορίτσια 15 ετών. Βαρεθήκαμε να τους περιμένουμε και κατευθυνθήκαμε προς τα σπίτια.

Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω γιατί κατά τη διάρκεια του διαλόγου γύρισα προς το λόφο, δεν ξέρω τι με τράβηξε. Όταν γύρισα, είδα τη Μητέρα του Θεού.Δεν ξέρω καν από πού προήλθαν αυτά τα λόγια όταν είπα στη Mirjana: «Κοίτα, εκεί πάνω είναι η Παναγία!» Εκείνη, χωρίς να κοιτάξει, μου είπε: «Τι λες; Τι συνέβη με σας?" Έκανα σιωπή και συνεχίσαμε να περπατάμε. Φτάσαμε στο πρώτο σπίτι όπου συναντήσαμε τη Μίλκα, την αδερφή της Μαρίας, που επρόκειτο να φέρει πίσω τα πρόβατα. Δεν ξέρω τι είδε στο πρόσωπό μου και με ρώτησε: «Ιβάνκα, τι έπαθες; Φαίνεσαι περίεργος». Γυρνώντας της είπα αυτό που είδα. Όταν φτάσαμε στο μέρος όπου είχα το όραμα, γύρισαν επίσης το κεφάλι τους και είδαν αυτό που είχα δει πριν.

Μπορώ μόνο να σου πω ότι όλα τα συναισθήματα που είχα μέσα μου ήταν μπερδεμένα. Υπήρχε λοιπόν προσευχή, τραγούδι, δάκρυα…
Στο μεταξύ ήρθε και η Βίκκα και είδε ότι κάτι συμβαίνει με όλους μας. Της είπαμε: «Τρέξε, τρέξε, γιατί βλέπουμε τη Μαντόνα εδώ. Αντίθετα, έβγαλε τα σανδάλια της και έτρεξε σπίτι. Στην πορεία συνάντησε δύο αγόρια που φώναζαν τον Ιβάν και τους είπαν αυτό που είδαμε. Έτσι, τρεις από αυτούς επέστρεψαν κοντά μας και είδαν κι αυτοί αυτό που είδαμε εμείς.

Η Madonna ήταν 400 – 600 μέτρα μακριά μας και με το σημάδι του χεριού της μας υπέδειξε να πλησιάσουμε.
Όπως είπα, όλα τα συναισθήματα μπερδεύτηκαν μέσα μου, αλλά αυτό που κυριάρχησε ήταν ο φόβος. Παρόλο που ήμασταν μια ωραία μικρή παρέα, δεν τολμούσαμε να πάμε προς το μέρος της.
Τώρα δεν ξέρω πόσο καιρό σταματήσαμε εκεί.

Θυμάμαι μόνο ότι κάποιοι πήγαμε κατευθείαν σπίτι, ενώ άλλοι πήγαμε στο σπίτι κάποιου Τζιοβάνι που γιόρταζε την ονομαστική του εορτή. Γεμάτοι δάκρυα και φόβο μπήκαμε σε εκείνο το σπίτι και είπαμε: «Είδαμε τη Μαντόνα». Θυμάμαι ότι υπήρχαν μήλα στο τραπέζι και μας τα πέταξαν. Μας είπαν: «Τρέξε αμέσως στο σπίτι σου. Μην τα λες αυτά. Δεν μπορείς να παίξεις με αυτά τα πράγματα. Μην επαναλάβετε αυτό που μας είπατε σε κανέναν!».

Όταν επιστρέψαμε σπίτι είπα στη γιαγιά, τον αδερφό και την αδερφή μου τι είχα δει. Ό,τι έλεγα ο αδερφός μου και η αδερφή μου με γελούσαν. Η γιαγιά μου είπε: «Κόρη μου, αυτό είναι αδύνατο. Μάλλον είδατε κάποιον να βοσκάει πρόβατα».

Ποτέ δεν υπήρξε μεγαλύτερη νύχτα στη ζωή μου από αυτή. Συνεχώς ρωτούσα τον εαυτό μου: «Τι έπαθα; Είδα πραγματικά αυτό που είδα; Είμαι έξω από το μυαλό μου. Τι έγινε με εμένα;»
Είπαμε σε κανέναν ενήλικα τι είχαμε δει και απάντησαν ότι ήταν αδύνατο.
Ήδη εκείνο το βράδυ και την επόμενη μέρα είχαν διαδοθεί όσα είχαμε δει.
Εκείνο το απόγευμα είπαμε: «έλα, ας επιστρέψουμε στο ίδιο μέρος και θα δούμε αν μπορούμε να δούμε ξανά αυτό που είδαμε χθες». Θυμάμαι ότι η γιαγιά μου με κράτησε από το χέρι και μου είπε: «Μην πας. Μείνε εδώ μαζί μου!"
Όταν είδαμε ένα φως τρεις φορές, τρέξαμε τόσο γρήγορα που κανείς δεν μπορούσε να μας φτάσει. Όταν όμως φτάσαμε κοντά της…
Αγαπητοί φίλοι, δεν ξέρω πώς να σας μεταφέρω αυτή την αγάπη, αυτή την ομορφιά, αυτά τα θεϊκά συναισθήματα που ένιωσα.
Μπορώ μόνο να σας πω ότι μέχρι σήμερα τα μάτια μου δεν έχουν δει πιο όμορφο πράγμα. Μια νεαρή κοπέλα 19 – 21 ετών, με γκρι φόρεμα, λευκό πέπλο και στέμμα από αστέρια στο κεφάλι. Έχει όμορφα και τρυφερά μπλε μάτια. Έχει μαύρα μαλλιά και πετάει πάνω σε ένα σύννεφο.
Αυτό το εσωτερικό συναίσθημα, αυτή η ομορφιά, αυτή η τρυφερότητα και η αγάπη της μητέρας δεν περιγράφονται με λόγια. Πρέπει να το δοκιμάσεις και να το ζήσεις. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα: «Αυτή είναι η Μητέρα του Θεού».
Δύο μήνες πριν από αυτό το γεγονός είχε πεθάνει η μητέρα μου. Ρώτησα: «Παναγία μου, πού είναι η μητέρα μου;» Χαμογέλασε και μου είπε ότι είναι μαζί της. Μετά κοίταξε τον καθένα από τους έξι και μας είπε να μην φοβόμαστε, γιατί θα είναι πάντα μαζί μας.
Όλα αυτά τα χρόνια, αν δεν ήταν μαζί μας, εμείς οι απλοί και ανθρώπινοι δεν θα αντέχαμε τα πάντα.

Συστήθηκε εδώ ως η Βασίλισσα της Ειρήνης. Το πρώτο του μήνυμα ήταν: «Ειρήνη. Ειρήνη. Ειρήνη". Μόνο με προσευχή, νηστεία, μετάνοια και Θεία Ευχαριστία μπορούμε να πετύχουμε την ειρήνη.
Από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα αυτά είναι τα πιο σημαντικά μηνύματα εδώ στο Medjugorje. Όποιος ζει αυτά τα μηνύματα βρίσκει τις ερωτήσεις αλλά και τις απαντήσεις.

Από το 1981 έως το 1985 την έβλεπα καθημερινά. Εκείνα τα χρόνια μου μίλησες για τη ζωή σου, το μέλλον του κόσμου, το μέλλον της Εκκλησίας. Όλα αυτά τα έγραψα. Όταν μου πείτε σε ποιον να παραδώσω αυτό το γραπτό, θα το κάνω.
Στις 7 Μαΐου 1985 είχα την τελευταία καθημερινή εμφάνιση. Η Παναγία μου είπε ότι δεν θα τη βλέπω πλέον κάθε μέρα. Από το 1985 μέχρι σήμερα σε βλέπω μια φορά το χρόνο στις 25 Ιουνίου. Σε εκείνη την τελευταία καθημερινή συνάντηση ο Θεός και η Παναγία μου έδωσαν ένα πολύ, πολύ μεγάλο δώρο για μένα. Ένα μεγάλο δώρο για μένα, αλλά και για όλο τον κόσμο. Εάν εδώ αναρωτιέστε αν υπάρχει ζωή μετά από αυτή τη ζωή, είμαι εδώ ως μάρτυρας ενώπιόν σας. Μπορώ να σας πω ότι εδώ στη γη κάνουμε μόνο έναν πολύ σύντομο δρόμο προς την αιωνιότητα. Σε εκείνη τη συνάντηση είδα τη μητέρα μου όπως βλέπω τώρα τον καθένα από εσάς. Με αγκάλιασε και μου είπε: «Κόρη μου, είμαι περήφανη για σένα».
Ιδού, ο ουρανός ανοίγει και μας λέει: «Αγαπητά παιδιά, επιστρέψτε στον δρόμο της ειρήνης, της μεταστροφής, της νηστείας και της μετάνοιας». Μας έχουν μάθει τον τρόπο και είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε τον δρόμο που θέλουμε.

Καθένας από εμάς τους έξι οραματιστές έχει τη δική του αποστολή. Κάποιοι προσεύχονται για ιερείς, άλλοι για τους αρρώστους, άλλοι για τους νέους, κάποιοι προσεύχονται για όσους δεν γνώρισαν την Αγάπη του Θεού και η αποστολή μου είναι να προσεύχομαι για οικογένειες.
Η Παναγία μας καλεί να σεβαστούμε το μυστήριο του γάμου, γιατί οι οικογένειές μας πρέπει να είναι άγιες. Μας καλεί να ανανεώσουμε την οικογενειακή προσευχή, να πάμε στη Θεία Λειτουργία την Κυριακή, να εξομολογηθούμε κάθε μήνα και το πιο σημαντικό είναι ότι η Αγία Γραφή βρίσκεται στο κέντρο της οικογένειάς μας.
Επομένως, αγαπητέ φίλε, αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου, το πρώτο βήμα θα ήταν να φτάσεις στην ειρήνη. Ειρήνη με τον εαυτό σου. Αυτό δεν μπορείς να το βρεις πουθενά παρά μόνο στο εξομολογητήριο, για να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου. Μετά πηγαίνετε στο κέντρο της χριστιανικής ζωής, όπου ζει ο Ιησούς. Άνοιξε την καρδιά σου και θα γιατρέψει όλες τις πληγές σου και θα κουβαλήσεις πιο εύκολα όλες τις δυσκολίες που έχεις στη ζωή σου.
Ξυπνήστε την οικογένειά σας με προσευχή. Μην της επιτρέψετε να δεχτεί αυτά που της προσφέρει ο κόσμος. Γιατί σήμερα χρειαζόμαστε ιερές οικογένειες. Γιατί αν ο κακός καταστρέψει την οικογένεια θα καταστρέψει όλο τον κόσμο. Πολλά καλά προέρχονται από μια καλή οικογένεια: καλοί πολιτικοί, καλοί γιατροί, καλοί ιερείς.

Δεν μπορείς να πεις ότι δεν έχεις χρόνο για προσευχή, γιατί ο Θεός μας έδωσε χρόνο και εμείς είμαστε αυτοί που τον αφιερώνουμε σε διάφορα πράγματα.
Όταν συμβαίνει μια καταστροφή, μια ασθένεια ή κάτι σοβαρό, αφήνουμε τα πάντα για να βάλουμε το χέρι σε όσους έχουν ανάγκη. Ο Θεός και η Παναγία μας δίνουν τα πιο δυνατά φάρμακα ενάντια σε κάθε ασθένεια σε αυτόν τον κόσμο. Αυτή είναι προσευχή με την καρδιά.
Ήδη τις πρώτες μέρες μας κάλεσε να προσευχηθούμε στο Creed και το 7 Pater, Ave, Gloria. Μετά μας κάλεσε να προσευχόμαστε ένα κομποσκοίνι την ημέρα. Όλα αυτά τα χρόνια μας καλεί να νηστεύουμε δύο φορές την εβδομάδα με ψωμί και νερό και να προσευχόμαστε καθημερινά το ιερό κομποσκοίνι. Η Παναγία μας είπε ότι με προσευχή και νηστεία μπορούμε να σταματήσουμε και πολέμους και καταστροφές. Σας καλώ να μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να ξαπλώσει και να ξεκουραστεί την Κυριακή. Η αληθινή ανάπαυση έρχεται στη Θεία Λειτουργία. Μόνο εκεί μπορείς να έχεις αληθινή ξεκούραση. Γιατί αν αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να εισέλθει στην καρδιά μας θα είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που έχουμε στη ζωή μας.

Δεν χρειάζεται να είστε χριστιανοί μόνο στα χαρτιά. Οι εκκλησίες δεν είναι απλώς κτίρια: είμαστε η ζωντανή Εκκλησία. Είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους. Είμαστε γεμάτοι αγάπη για τον αδερφό μας. Είμαστε χαρούμενοι και είμαστε σημάδι για τους αδελφούς και τις αδελφές μας, γιατί ο Ιησούς θέλει να είμαστε οι απόστολοι αυτή τη στιγμή στη γη. Θέλει επίσης να σας ευχαριστήσει, γιατί θέλατε να ακούσετε το μήνυμα της Παναγίας μας. Σας ευχαριστεί ακόμη περισσότερο αν θέλετε να μεταφέρετε αυτό το μήνυμα στις καρδιές σας. Φέρτε τους στις οικογένειές σας, στις εκκλησίες σας, στις πολιτείες σας. Όχι απλώς να μιλάς με τη γλώσσα σου, αλλά να δίνεις μαρτυρία στη ζωή σου.
Για άλλη μια φορά θέλω να σας ευχαριστήσω, υπογραμμίζοντας να ακούσετε αυτό που έλεγε η Παναγία σε εμάς τους οραματιστές τις πρώτες μέρες: «Μη φοβάστε τίποτα, γιατί είμαι μαζί σας κάθε μέρα». Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα που λέει στον καθένα μας.

Προσεύχομαι κάθε μέρα για όλες τις οικογένειες αυτού του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα σας ζητώ να προσευχηθείτε για τις οικογένειές μας, ώστε να ενωθούμε για να είμαστε ένα στην προσευχή.
Τώρα με προσευχή ευχαριστούμε τον Θεό για αυτή τη συνάντηση.

Πηγή: Λίστα αλληλογραφίας Πληροφορίες από το Medjugorje