Medjugorje: μια άμεση θεραπεία που περιγράφεται από γιατρό

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΑΜΕΣΗΣ ΕΝΘΕΩΤΗΣΗΣ

Η υπόθεση Diana Basile
Δρ Luigi Frigerio

Η Basile Diana, 43 ετών, γεννήθηκε στην Piataci (Cosenza) στις 25/10/40. Αρχική σελίδα: Μιλάνο, Via Graziano Imperatore, 41. Εκπαίδευση: γραμματέας εταιρείας τρίτου έτους. Επάγγελμα: Υπάλληλος ινστιτούτων κοριών στο Μιλάνο στο CTO (Centro Traumatologico) Via Bignami, 1. Η κα Basile είναι παντρεμένη και μητέρα 3 παιδιών. Τα πρώτα συμπτώματα της νόσου εμφανίστηκαν το 1972: δεξιογραφία δεξιού χεριού, τρόμος στον ατμόσφαιρα (αδυναμία εγγραφής και φαγητού) και πλήρης τύφλωση του δεξιού οφθαλμού (οπίσθια νευρίτιδα της οπισθοδρόμησης). Νοέμβριος 1972: είσοδος στο Gallarate στο Κέντρο Σκλήρυνσης κατά πλάκας Σκηνοθεσία από τον καθηγητή Cazzullo όπου επιβεβαιώνεται η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Η ασθένεια προκαλεί απουσία από το χώρο εργασίας για 18 μήνες.
Συλλογική επίσκεψη του Δρ. Riva (Νευρολόγος του CTO) και του καθηγητή Retta (Επικεφαλής φυσιολόγος του CTO) υπέρ της αναστολής κάθε εργασιακής δραστηριότητας λόγω αναπηρίας.
Μετά από τα πιεστικά αιτήματα του ασθενούς για απομάκρυνση εντελώς από την εργασία, η κα Basile επανήλθε σε υπηρεσία με μειωμένα καθήκοντα (μεταφορά από το τμήμα ακτινολογίας στη Γραμματεία Υγείας). Ο ασθενής είχε δυσκολία να περπατήσει και να φτάσει στο χώρο εργασίας (βάδισμα με τα πόδια απλωμένα, χωρίς να κάμπτεται το δεξί γόνατο). Ήταν πρακτικά αδύνατο να χρησιμοποιήσετε το δεξί χέρι και το δεξί άνω άκρο για οποιαδήποτε εργασία. Χρησιμοποίησε το δεξί άνω άκρο μόνο σε έκταση, ως στήριγμα και για αυτόν τον λόγο δεν υπήρχε πιθανώς υποτροφία του μυϊκού άκρου.
Μια σοβαρή μορφή ακράτειας ούρων είχε ήδη συμβεί από το 1972 (ολική ακράτεια) με περινεϊκή δερματίτιδα.
Ο ασθενής είχε προηγουμένως υποβληθεί σε θεραπεία, μέχρι το 1976, με ACTH, Imuran και Decadron.
Μετά από ένα ταξίδι στη Λούρδη το 1976, παρόλο που η amurosis του δεξιού ματιού επέμεινε, σημειώθηκε βελτίωση στην κινητική κατάσταση. Αυτή η βελτίωση είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή της θεραπείας μέχρι τον Αύγουστο του 1983.
Μετά το καλοκαίρι του 1983, η γενική κατάσταση του ασθενούς επιδεινώθηκε γρήγορα (ολική ακράτεια ούρων, απώλεια ισορροπίας και έλεγχος κινητήρα, τρόμος κ.λπ.)
Τον Ιανουάριο του 1984 οι ψυχο-σωματικές καταστάσεις του ασθενούς είχαν λήξει περαιτέρω (σοβαρή καταθλιπτική κρίση). Επίσκεψη στο σπίτι του Δρ. Caputo (Gallarate) ο οποίος πιστοποίησε την επιδείνωση και ενημέρωσε την εκτέλεση πιθανής υπερβαρικής θεραπείας (δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ).
Ένας συνάδελφος του έργου του ασθενούς, ο κ. Natalino Borghi (Επαγγελματική Νοσοκόμα του Νοσοκομείου Ημέρας του ΚΟΤ) στη συνέχεια προσκάλεσε τον κ. Basile σε προσκύνημα στο Medjugorje (Γιουγκοσλαβία) που διοργάνωσε ο Don Giulio Giacometti της ενορίας S. Nazaro του Μιλάνου. Αυτός ο ιερέας είχε προείπε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να μπει στη σακρασία του Medjugorje τη στιγμή της εμφάνισης.
Η κα Basile δηλώνει: «Ήμουν στους πρόποδες των βημάτων, στο βωμό της εκκλησίας του Medjugorje, στις 23 Μαΐου 1984. Η κα Novella Baratta της Μπολόνια (Via Calzolerie, 1) με βοήθησε να ανέβω βήματα, με παίρνει από το χέρι. Όταν βρισκόμουν εκεί, δεν ήθελα πλέον να μπω στη σακρασία. Θυμάμαι έναν Γάλλο ομιλητή που μου είπε να μην μετακινηθώ από εκείνο το σημείο. Εκείνη τη στιγμή η πόρτα άνοιξε και μπήκα στη σακρασία. Γονάτισα πίσω από την πόρτα, μετά μπήκαν οι οραματιστές. Όταν αυτοί οι τύποι γονατίστηκαν ταυτόχρονα, σαν να σπρώχνονταν με δύναμη, άκουσα έναν δυνατό θόρυβο. Τότε δεν θυμάμαι πια τίποτα (ούτε προσευχή, ούτε παρατήρηση). Θυμάμαι μόνο μια απερίγραπτη χαρά και ότι έχω δει (όπως σε μια ταινία) κάποια επεισόδια της ζωής μου που είχα ξεχάσει εντελώς (για παράδειγμα, ήταν η «νονά» του βαπτίσματος ενός παιδιού του οποίου οι γονείς έχουν πλέον μετακομίσει αλλού και που δεν έχουν καν Θυμάμαι). Στο τέλος της εμφάνισης ακολούθησα τους οραματιστές που πήγαν στον κύριο βωμό της εκκλησίας του Medjugorje. Περπάτησα ευθεία όπως όλοι οι άλλοι και γονάτισα κανονικά, αλλά δεν το παρατήρησα. Η κυρία Νοβέλα από την Μπολόνια ήρθε να κλαίει και είπε: σήμερα είχα δύο χάρες, εκείνη που σας συνόδευα εκεί και εκείνη που ομολόγησα στον Πατέρα Τόμισλαβ.
Ο 30χρονος Γάλλος κύριος (ίσως ήταν ιερέας επειδή είχε εκκλησιαστικό κολάρο) ενθουσιάστηκε και αμέσως με αγκάλιασε.
Ο κ. Stefano Fumagalli, σύμβουλος κλωστοϋφαντουργικών του Δικαστηρίου του Μιλάνου (Ab. Via Zuretti, 12), ο οποίος ταξίδευε με το ίδιο λεωφορείο μου, ήρθε σε μένα λέγοντας "δεν είναι πλέον το ίδιο άτομο. μέσα μου ζήτησα ένα σημάδι και τώρα βγαίνει από εκεί τόσο άλλαξε ».
Οι άλλοι προσκυνητές που ταξιδεύουν με το ίδιο λεωφορείο με την κυρία Basile κατάλαβα αμέσως ότι κάτι πολύ εμφανές είχε συμβεί. Αγκάλιασαν αμέσως την κυρία Basile και ήταν εμφανώς ενθουσιασμένοι. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο στο Liubuskj το βράδυ, η κα Basile παρατήρησε ότι είχε επιστρέψει τέλεια στην ήπειρο, ενώ η περινεϊκή δερματοπάθεια είχε εξαφανιστεί.
Η δυνατότητα όρασης με το δεξί μάτι έχει επανέλθει στο φυσιολογικό (τύφλωση από το 1972). Την επόμενη μέρα (24/5/84) η κυρία Basile, μαζί με τη νοσοκόμα κ. Η Natalino Borghi περπατούσε στη διαδρομή Liubuskj-Medjugorje (περίπου 10 χλμ.) Ξυπόλυτη, ως ένδειξη ευχαριστίας (χωρίς τραυματισμό) και την ίδια ημέρα (Πέμπτη) ανέβηκε στο βουνό των τριών σταυρών (τόπος των πρώτων εμφανίσεων).
Η φυσιοθεραπευτής κα Caia από το Centro Maggiolina (Via Timavo-Milan) που ακολούθησε την υπόθεση της κυρίας Basile, όταν την είδε κατά την επιστροφή της από τη Γιουγκοσλαβία, φώναξε για συγκίνηση.
Η κα Basile είπε: «Ενώ αυτό συμβαίνει, κάτι γεννιέται μέσα που δίνει χαρά… είναι δύσκολο να το εξηγήσουμε με λόγια. Αν βρήκα κάποιον με την ίδια ασθένειά μου όπως πριν, θα κλαίω γιατί είναι δύσκολο να γνωστοποιήσετε ότι μέσα σας πρέπει να είστε αληθινοί, ότι δεν είμαστε φτιαγμένοι μόνο από σάρκα, είμαστε του Θεού, είμαστε μέρος του Θεού. Είναι δύσκολο να αποδεχθούμε τον εαυτό μας περισσότερο από την ασθένεια . Η σκλήρυνση της πλάκας με χτύπησε στην ηλικία των 30 ετών με δύο μικρά παιδιά στην πρώτη ηλικία. Έμεινα άδεια μέσα.
Θα έλεγα σε άλλο με την ίδια ασθένεια: πηγαίνετε στο Medjugorje. Δεν είχα καμία ελπίδα αλλά είπα: αν ο Θεός το θέλει έτσι, δέχομαι τον εαυτό μου έτσι. Αλλά ο Θεός πρέπει να σκεφτεί τα παιδιά μου. Με ενοχλούσε η σκέψη ότι οι άλλοι έπρεπε να κάνουν τα πράγματα που έπρεπε να κάνω.
Στο σπίτι μου όλοι είναι χαρούμενοι τώρα, τα παιδιά και ακόμη και ο σύζυγός της που ήταν πρακτικά άθεος. Αλλά είπε: πρέπει να πάμε εκεί για να ευχαριστήσουμε ».
Σήμερα, Πέμπτη 5 Ιουλίου 1984, επισκέφθηκε η κα Diana Basile από τους Οφθαλμολόγους των Κλινικών Ινστιτούτων Βελτίωσης στο Μιλάνο και η εξέταση του ιού επιβεβαίωσε μια οπτική ομαλότητα (10/10) για το δεξί μάτι (είχε προσβληθεί προηγουμένως τύφλωση), ενώ η οπτική ικανότητα του υγιούς αριστερού ματιού είναι 9/10. Αυτή η μαρτυρία συγκεντρώθηκε στο Μιλάνο στις 5 Ιουλίου 84 από τους γιατρούς Dr. L. Frigerio, Dr. A. Maggioni, Dr. G. Pifarotti και Dr. D. Maggioni στα Κλινικά Ινστιτούτα Βελτίωσης στο Μιλάνο.