Θαύμα στο Medjugorje: θεραπεύεται από κώφωση

«Στη λειτουργία άρχισα να ακούω ξανά φωνές»

Ο Domenico Mascheri, 87 ετών, μπορούσε να ακούσει μόνο χάρη σε δύο ακουστικά βαρηκοΐας, αλλά τώρα δεν τα χρησιμοποιεί πλέον.

Cesena, 2 Οκτωβρίου 2011 – ΜΕΤΑ σαράντα χρόνια κώφωσης άρχισε ξαφνικά να ακούει ξανά και τώρα δεν χρειάζεται πλέον ακουστικά βαρηκοΐας. Στη Villa Chiaviche στην Cesena γίνεται ήδη λόγος για ένα θαύμα για αυτό που συνέβη το βράδυ της περασμένης Τρίτης στο Medjugorje, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, στον Domenico Mascheri, 87 ετών μεταφερόμενος θαυμάσια.
Πότε άρχισες να υποφέρεις από κώφωση;
«Τη δεκαετία του εβδομήντα ξεκίνησα με το αριστερό μου αυτί - θυμάται -, έβαλα το ακουστικό, αλλά μετά από καιρό άρχισα να έχω προβλήματα και στο άλλο αυτί και για δέκα χρόνια είχα το βοήθημα και στα δύο αυτιά».
Είχε πάει ποτέ στο Medjugorje στο παρελθόν;
"Οχι. Πάντα έβλεπα τις εμφανίσεις της Παναγίας του Medjugorje στην τηλεόραση και είχα την επιθυμία να πάω εκεί. Από την πρώτη φορά που άκουσα για θαύματα, είπα στον εαυτό μου ότι έπρεπε να πάω εκεί. Στη συνέχεια, χάρη στον ανιψιό μου Ορλάντο Τέστι που είχε ήδη πάει εκεί, πριν από μια εβδομάδα έφυγα τελικά με μια ομάδα με το λεωφορείο».
Τι συνέβη στο Medjugorje;
«Φτάσαμε στο ιερό την περασμένη Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου, το πρωί. Τη Δευτέρα 26 συνειδητοποίησα ότι είχα και τα δύο ακουστικά με άδειες μπαταρίες. Βρέθηκα σε έναν δικό μου κόσμο, γιατί έβλεπα άλλους να κινούν τα χείλη τους, αλλά δεν άκουσα. Η γυναίκα μου με πήρε τηλέφωνο από το σπίτι, αλλά δεν την άκουγα και δεν μπορούσα να της μιλήσω. Μετά, όταν επέστρεψα, μου είπε ότι φώναζε αλλά δεν άκουσα. Δεν υπήρχε δυνατότητα
βρω εφεδρικές μπαταρίες και παραιτήθηκα για να συνεχίσω το προσκύνημα μου σε πλήρη κώφωση».
Πήγε στο όρος των εμφανίσεων;
«Την Τρίτη ανέβηκα με τη βοήθεια ενός ραβδιού όλο το μέρος του βουνού όπου υπήρχαν οι εμφανίσεις της Παναγίας. Τότε το βράδυ συνέβη αυτό που δεν περίμενα».
Σημασία;
«Στις 18, μαζί με πέντε άτομα από την ομάδα μου, πήγαμε για μάζα στην ύπαιθρο στη μεγάλη πλατεία μπροστά από το ιερό. Κάθισα σε ένα παγκάκι, αλλά μη ακούγοντας τι έλεγε ο ιερέας, προσευχήθηκα μόνος μου, δεν μπορούσα να απαντήσω στον εορτάζοντα. Τότε ξαφνικά, ενώ έλεγα την Ave Maria, περίπου στα μισά της λειτουργίας, άρχισα να ακούω τη φωνή του ιερέα της ενορίας που σταδιακά αυξανόταν. Δεν ήξερα τι
Κάνω. Άγγιξα τα αυτιά μου, αλλά δεν είχα ακουστικά. Η φωνή του εορτάζοντος έγινε ένταση, και κάποια στιγμή έγινε τόσο δυνατή για μένα, που συνήθιζα να κουφάω, που νόμιζα ότι ονειρευόμουν. Όταν κατάλαβα ότι άκουγα με τα αυτιά μου χωρίς τεχνητά βοηθήματα, άρχισα να κλαίω, αλλά δεν είχα το θάρρος να πω τίποτα στους συνοδοιπόρους μου».
Αλλά δεν το πρόσεξαν;
«Όχι κατά τη μάζα. Το βράδυ στο δείπνο κάποια στιγμή δεν μπορούσε να κρατήσει άλλο αυτό το θαύμα μέσα μου και είπα σε όλους φωναχτά ότι έφτασαν οι μπαταρίες. Όλοι με ρωτούσαν πού τα είχα βρει και του απάντησα «Έβρεξαν από τον Παράδεισο». Όλοι κατάλαβαν, σηκώθηκαν, με αγκάλιασαν και μετά πανηγυρίσαμε».
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο συναίσθημα;
«Πήγαμε σπίτι την Πέμπτη και η γυναίκα μου ακόμα δεν το πιστεύει, γιατί τώρα μετά από σαράντα χρόνια έχει σταματήσει να ουρλιάζει για να μου μιλήσει».
Ήσουν πάντα πιστός;
"Απο ΜΙΚΡΟΣ. Έχω μια αφοσίωση στον Ιησού, την Παναγία και όλους τους αγίους. Είχα μια περιπετειώδη ζωή και μια ακλόνητη πίστη πάντα με στήριζε».
Πήγες στο γιατρό?
«Τη Δευτέρα θα πάω στον οικογενειακό μου γιατρό και στον ειδικό μου, φυσικά χωρίς να έχουν τοποθετηθεί τα ακουστικά βαρηκοΐας, φέρνοντας όλες τις εξετάσεις που έγιναν αυτά τα σαράντα χρόνια».
Και η εκκλησία;
«Κάποιος έχει ήδη τηλεφωνήσει στο Ράδιο Μαρία και σε κάθε περίπτωση θα ενημερώσω τον ιερέα της ενορίας το συντομότερο δυνατό. Για μένα είναι θαύμα, αλλά θα πρέπει να είναι γιατροί και θρησκευτικό προσωπικό για να το καθιερώσουν. Ξέρω μόνο ότι μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας, δεν χρειάζομαι πια εκείνες τις συσκευές που μου ήταν χρήσιμες, αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς είμαι τώρα καλά χωρίς αυτές. Μπορεί να ήταν μόνο η Παναγία που το έπιασε στα χέρια της. Είμαι σαν ανανεωμένος και
Νιώθω ακόμη λιγότερο το βάρος των 87 μου ετών. Και όλα αυτά χάρη στη Μαντόνα».