Η Μιράνα του Μεντγουγκόρι "ας ακολουθήσουμε τον τρόπο που θέλει η Παναγία"

Η οραματίστρια Mirjana Dragicevic-Soldo ήταν μάρτυρας καθημερινών εμφανίσεων από τις 24 Ιουνίου 1981 έως τις 25 Δεκεμβρίου 1982. Στην τελευταία καθημερινή εμφάνιση, η Παναγία της είπε, αφού της εκμυστηρεύτηκε το 10ο μυστικό, ότι από εκείνη τη στιγμή θα της εμφανιζόταν μια φορά έτος, δηλαδή στις 18 Μαρτίου. Και έτσι συνέβη τα προηγούμενα χρόνια. Με αφορμή την τελευταία εμφάνιση στις 18 Μαρτίου 2006, πολλές χιλιάδες προσκυνητές από όλο τον κόσμο είχαν συγκεντρωθεί για να απαγγείλουν το Ροδάριο στο Cenacle, την κοινότητα της αδελφής Ελβίρας. Στην προσευχή περίμεναν τον ερχομό της Παναγίας. Η Mirjana ήρθε με τον σύζυγό της Μάρκο και τους στενότερους συγγενείς της. Η οπτασία ξεκίνησε στις 13.59 και κράτησε μέχρι τις 14.04. Η Παναγία έδωσε το εξής μήνυμα:

«Αγαπητά παιδιά! Σε αυτή την περίοδο της Σαρακοστής σας προσκαλώ σε εσωτερική απάρνηση. Ο δρόμος προς την απάρνηση σε οδηγεί μέσα από την αγάπη, τη νηστεία, την προσευχή και τα καλά έργα. Μόνο με τέλεια εσωτερική απάρνηση θα αναγνωρίσετε την αγάπη του Θεού και τα σημάδια των καιρών που ζείτε. Θα δείτε αυτά τα σημάδια και θα αρχίσετε να μιλάτε για αυτά. Εκεί θέλω να σε πάω. Ευχαριστω που με ακολουθεις." Την επόμενη μέρα, τη γιορτή του Αγίου Ιωσήφ, πήγαμε να επισκεφτούμε τη Μιρτζάνα στο σπίτι της και μιλήσαμε μαζί της. Μας παραχώρησε την παρακάτω συνέντευξη:

Mirjana, χθες παρακολούθησες την ετήσια εκδήλωση. Τι μπορείτε να μας πείτε για τη σημερινή εμφάνιση; Το έχω ήδη πει συχνά: μπορείς να δεις τη Μαντόνα χιλιάδες φορές, αλλά όταν εμφανίζεται, για μένα είναι σαν να είναι η πρώτη φορά. Στην πραγματικότητα, νιώθεις πάντα μεγάλη χαρά, αγάπη, ασφάλεια και χάρη. Αυτό ακριβώς φαίνεται στα μάτια Της όταν Την παρατηρώ κατά την εμφάνιση. Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης, η Madonna παρατηρεί όλους τους παρευρισκόμενους, τον καθένα ξεχωριστά. Μερικές φορές, όταν κοιτάζει κάποιον, βλέπω πόνο στα μάτια του, άλλοτε χαρά, άλλοτε γαλήνη, άλλοτε λύπη. Όλα αυτά με κάνουν να καταλάβω ότι ζει με κάθε άτομο που είναι παρόν και μοιράζεται τη χαρά, τον πόνο ή τον πόνο τους.

Χθες κατά την οπτασία ήταν υπέροχα. Γονάτισα και προσευχήθηκα με τους άλλους παρευρισκόμενους προσκυνητές. Τους είδα, άκουσα την προσευχή τους. Όταν ήρθε η στιγμή της εμφάνισης της Παναγίας, οι αισθήσεις μου ήταν τόσο δυνατές που ήξερα ότι αυτή ήταν η στιγμή που θα ερχόταν.

Αν δεν είχε φτάσει η Παναγία εκείνη τη στιγμή, θα είχα εκραγεί, τα συναισθήματά μου ήταν τόσο δυνατά. Όταν εμφανίζεται η Μαντόνα, όλα τα άλλα εξαφανίζονται. Τότε για μένα δεν υπάρχουν πια προσκυνητές, δεν υπάρχει πια το μέρος που περίμενα την οπτασία, όλα γίνονται μπλε σαν τον ουρανό και Αυτή είναι πιο σημαντική από όλα.

Η Madonna φόρεσε, όπως πάντα, ένα γκρι φόρεμα και ένα λευκό πέπλο. Και δόξα τω Θεώ δεν ήταν λυπημένος. Γενικά είναι σχεδόν πάντα λυπηρό όταν έχω την οπτασία στις 2 του μήνα.

Αυτή τη φορά ήταν χαρούμενη. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν πολύ χαρούμενη και γέλασε. Αλλά ευχαριστώ τον Θεό γιατί δεν υπήρχε αυτός ο πόνος, αυτή η θλίψη ή ακόμα και δάκρυα στα μάτια του. Είχε μητρική έκφραση και φαινόταν ότι ήθελε με κάποιον τρόπο να μας κάνει να καταλάβουμε με την καρδιά της, με αγάπη και με χαμόγελο, τι θέλει από εμάς. Μου έδωσε το μήνυμα και της έκανα μερικές ακόμη ερωτήσεις για ανθρώπους σε δύσκολες καταστάσεις ζωής. Απάντησε στις ερωτήσεις μου. Μας ευλόγησε όλους, όπως κάνει πάντα, με τη μητρική Του ευλογία.

Επανέλαβε ξανά ότι αυτή είναι η μητρική Του ευλογία, αλλά ότι η μεγαλύτερη ευλογία που μπορούμε να λάβουμε στη γη είναι η ιερατική ευλογία, γιατί είναι ο Υιός Του που μας ευλογεί μέσω του ιερέα.

Κατά τη διάρκεια της οπτασίας λάβατε ένα μήνυμα. Πώς το ερμηνεύετε;

Για μένα προσωπικά το μήνυμα είναι πολύ βαθύ.

Πήρα τη συνήθεια, μετά από κάθε οπτασία, να απαγγέλλω το Ροδάριο και να αναλογίζομαι κάθε λέξη που έλεγε η Παναγία κατά τη διάρκεια του μηνύματος και σε κάθε έκφραση του προσώπου Της. Πρώτα προσπαθώ να καταλάβω τι θέλει να πει ο Θεός σε εμένα προσωπικά και μόνο τότε σκέφτομαι τι θέλει να επικοινωνήσει στους άλλους μέσω εμένα.

Δεν έχουμε δικαίωμα να ερμηνεύσουμε το μήνυμα, γιατί ο καθένας πρέπει να το σκεφτεί προσωπικά και να καταλάβει τι θέλει να του πει ο Θεός. Το μήνυμα απευθύνεται σε όλους μας γιατί ο Θεός θέλει όλοι να το ακούσουμε και όλοι να το ζήσουμε. Στο τελευταίο μήνυμα, όσο μπόρεσα να καταλάβω, με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η έκφραση «εσωτερική απάρνηση». Τι θέλει να μας πει η Παναγία με αυτό; Νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε και νομίζω ότι η εσωτερική απάρνηση δεν είναι απαραίτητη μόνο στη Σαρακοστή, αλλά όλη μας η ζωή πρέπει να είναι μια εσωτερική απάρνηση.

Η Παναγία δεν μας ζητάει τίποτα που δεν μπορούμε να πετύχουμε. Πιστεύω ότι η εσωτερική απάρνηση σημαίνει να βάζουμε τον καλό Θεό και τον Ιησού πρώτα στις καρδιές μας και στην οικογένειά μας. Αν ο Θεός και ο Ιησούς πάρουν την πρώτη θέση, έχουμε τα πάντα, γιατί έχουμε την αληθινή ειρήνη που μόνο αυτοί μπορούν να μας δώσουν.

Στο μήνυμα, η Παναγία λέει επίσης ότι ο δρόμος προς την εσωτερική απάρνηση περνά μέσα από την αγάπη. Τι σημαίνει αγάπη; Για μένα σημαίνει ότι πρέπει να αναγνωρίζουμε τον Ιησού σε κάθε άνθρωπο που συναντάμε και γνωρίζουμε, και ότι πρέπει να τον αγαπάμε ως τέτοιο και να μην τον κρίνουμε ή να τον επικρίνουμε: στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να πάρουμε τα πράγματα του Θεού στα χέρια μας, γιατί κρίνουμε τους ανθρώπους τελείως διαφορετικό τρόπο. Ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με την αγάπη και γνωρίζει τι υπάρχει στην καρδιά του ανθρώπου, αλλά εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Τότε η Παναγία μιλάει για τη νηστεία. Ξέρετε κι εσείς από τα μηνύματα πόσο σημαντική είναι για την Παναγία η νηστεία με ψωμί και νερό την Τετάρτη και την Παρασκευή. Η νηστεία πρέπει να είναι η ζωή μας. Μας καταλαβαίνει όμως και λέει σε όλους μας ότι μέσα από την προσευχή θα καταλάβουμε τι θυσία μπορούμε να προσφέρουμε αντί της νηστείας. Σε όσους δεν έχουν νηστέψει ποτέ, θα συνιστούσα να κάνουν ό,τι έκανε η Παναγία μαζί μας όταν άρχισαν οι εμφανίσεις. Όταν εμφανίστηκε στο Medjugorje, δεν μας ζήτησε αμέσως να νηστεύουμε με ψωμί και νερό τις Τετάρτες και τις Παρασκευές, αλλά πρώτα μας μίλησε για την έννοια της νηστείας την Παρασκευή, και έτσι μας μύησε στη νηστεία μια φορά την εβδομάδα, και ότι είναι την Παρασκευή. Μόνο αργότερα, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, πρόσθεσε ότι έπρεπε να νηστεύουμε με ψωμί και νερό και τις Τετάρτες.

Ακόμη, στο μήνυμα η Παναγία τονίζει την προσευχή. Τι σημαίνει για εμάς η προσευχή; Η προσευχή πρέπει να είναι ο καθημερινός μας διάλογος με τον Θεό, η συνεχής επαφή μας. Πώς μπορώ να πω ότι αγαπώ κάποιον που είναι σημαντικός για μένα και που κατέχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου αν δεν του μιλήσω ποτέ;

Η προσευχή, λοιπόν, δεν πρέπει να είναι βάρος, αλλά απλώς ανάπαυση της ψυχής και κοινωνία με ένα αγαπημένο πρόσωπο.

Στο τέλος η Παναγία μίλησε για καλά έργα. Πιστεύω ότι η νηστεία, η προσευχή και η αγάπη μας οδηγούν σε καλά έργα. Η Παναγία μας πάντα μας προέτρεπε να κάνουμε αυτά τα καλά έργα και θέλει να δείξουμε ότι είμαστε Χριστιανοί, ότι είμαστε πιστοί και ότι συμμεριζόμαστε τον πόνο και τα βάσανα των άλλων. Πρέπει να δώσουμε κάτι από την καρδιά, και όχι αυτό που δεν χρειαζόμαστε πια, αλλά ακριβώς αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε και επιθυμούμε και αγαπάμε βαθιά. Σε αυτό βρίσκεται το μεγαλείο μας ως χριστιανών. Και αυτό ακριβώς είναι το μονοπάτι που μας οδηγεί στην εσωτερική απάρνηση.

Λέει επίσης ότι θα καταλάβουμε τα σημάδια των καιρών που ζούμε και προσθέτει επίσης ότι θα αρχίσουμε να μιλάμε για αυτό. Τι μπορεί να σημαίνει ότι θα μιλήσουμε για ταμπέλες; Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε μάθει με κάποιο τρόπο αυτό που είπε ο Ιησούς: ας είναι το ΝΑΙ σας ένα ΝΑΙ και το ΟΧΙ σας ένα ΟΧΙ. Τώρα λοιπόν αναρωτιέμαι τι εννοεί ο Θεός μέσω της Παναγίας μας όταν λέει: θα καταλάβεις τα σημάδια και θα αρχίσεις να μιλάς για αυτά;

Ίσως έχει έρθει μια εξαιρετική στιγμή και πρέπει να δώσουμε μαρτυρία για την πίστη μας, αλλά όχι συμβουλεύοντας τους ανθρώπους για το τι πρέπει να κάνουν. Όλοι είναι καλοί στο να μιλάνε. Σκέφτομαι τη σημασία του να μιλάμε μέσα από τη ζωή μας, να ζούμε τα μηνύματα της Παναγίας μας, να ζούμε με τον Θεό κάθε μέρα.

Σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι να υψώνουμε τη φωνή μας για τα καλά πράγματα και για τα κακά πράγματα, για να κατανοήσουμε πραγματικά ότι αυτός πρέπει να είναι ο τρόπος που μιλάμε. Και νομίζω ότι αυτό εννοούσε η Παναγία όταν είπε: εδώ θέλω να σε πάω.

Κλείνοντας είπε: «Σας ευχαριστώ που με παρακολουθήσατε»! Κανονικά η Παναγία λέει: «Σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μου»! Αλλά αυτή τη φορά είπε: «Σας ευχαριστώ που με ακολουθήσατε»! Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ακόμα να προσευχηθούμε πολύ για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε κάθε λέξη που ήθελε να μας πει η Παναγία. Η Παναγία δεν είπε: «Αγαπητή Mirjana, σου δίνω το μήνυμα», αλλά «Αγαπητά παιδιά». Πάντα λέω ότι για τη Madonna δεν αξίζω περισσότερο από κανέναν από εσάς, γιατί για μια μητέρα δεν υπάρχει προνομιούχο παιδί. Είμαστε όλοι παιδιά Της, τα οποία επιλέγει για διαφορετικές αποστολές. Το ερώτημα τώρα είναι πόσο συχνά είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε τον δρόμο της Παναγίας μας, στον οποίο μας καλεί όλους με τον ίδιο τρόπο. Και αυτό είναι προσωπική ευθύνη.

Mirjana, ήσουν από τους πρώτους οραματιστές που είδαν τη Madonna. Γιορτάζουμε 25 χρόνια παρουσίας Του. Πώς βλέπεις τον εαυτό σου, ως μάντη, μετά από 25 χρόνια;

Όταν κοιτάζω πίσω τώρα και βλέπω ότι έχουν περάσει 25 χρόνια, μου φαίνεται σαν να ήταν χθες. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχει περάσει τόσος καιρός. Τις πρώτες μέρες των εμφανίσεων ένιωθα πολύ περίεργα και υπήρχαν εκατοντάδες αναπάντητα ερωτήματα. Τότε ζούσαμε στο Σεράγεβο. Ήταν η περίοδος του κομμουνισμού και από φόβο οι γονείς μου δεν μιλούσαν πολύ για την πίστη, αν και την ασκούσαμε. Πηγαίναμε στη Λειτουργία κάθε Κυριακή και ως οικογένεια λέγαμε το Ροδάριο και άλλες προσευχές κάθε βράδυ.

Όταν μου εμφανίστηκε η Παναγία, δεν ήξερα αν ήμουν ζωντανός ή νεκρός. Ένιωσα περισσότερο στον ουρανό παρά στη γη. Έκανα τις καθημερινές μου δουλειές, αλλά οι σκέψεις μου ήταν πάντα στον παράδεισο με την αγαπημένη Μαντόνα. Ζήτησα από τον καλό Κύριο να με κάνει να καταλάβω αν ήταν δυνατόν να είδα πραγματικά τη Μαντόνα και ότι πραγματικά το βίωνα όλο αυτό. Θυμάμαι τότε να σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα ήταν αν η ζωή μου τελείωνε το συντομότερο δυνατό και μπορούσα να είμαι με την Παναγία. Στην πραγματικότητα ήθελα να ζω περισσότερο στον κόσμο των ιδεών μου παρά στην πραγματικότητα. Το αγαπημένο μου πράγμα ήταν να μπορώ να μένω σιωπηλός και να στοχάζομαι. Και έτσι κατά τη διάρκεια της ημέρας συλλογίστηκα σιωπηλά όλα όσα είχαν σχέση με τη συνάντηση με τη Madonna. Μετά, όσο περνούσε ο καιρός και με τη βοήθεια της αγαπημένης μας Μητέρας, εξοικειώθηκα με όλα αυτά. Η Παναγία με βοήθησε να καταλάβω και να αποδεχτώ τα πάντα. Με βοήθησε επίσης να βοηθήσω άλλους ανθρώπους, ώστε να καταλάβουν και αυτοί. Και έτσι πέρασαν γρήγορα 25 χρόνια.

Σε αυτά τα 25 χρόνια η Παναγία παρέμεινε η ίδια και έχει το έργο Της να πραγματοποιήσει. Στην 16η επέτειο η Παναγία είπε: «Είμαι μαζί σας 16 χρόνια. Αυτό σου δείχνει πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός». Έτσι, σε αυτά τα 25 χρόνια μπορούμε πραγματικά να δούμε πόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός και πόσο καιρό μας στέλνει τη Μητέρα Του για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και να ακολουθήσουμε το σωστό δρόμο.

Για μένα κάθε συνάντηση με τη Madonna είναι σαν να είναι η πρώτη φορά, οπότε δεν μπορώ να πω: «Όλα είναι φυσιολογικά». Δεν είναι ποτέ φυσιολογικό, αλλά είναι μεγάλη συγκίνηση.

Πηγή: Medjugorje, μια πρόσκληση για προσευχή, Mary Queen of Peace n. 68