Νοέμβριος, μήνας των νεκρών: το μυστήριο του καθαρτηρίου

«Η είσοδος στον Παράδεισο μιας φτωχής ψυχής από το Καθαρτήριο είναι κάτι ανέκφραστα όμορφο! Τόσο όμορφο που δεν μπορεί να το συλλογιστεί κανείς χωρίς δάκρυα. «Όσο πιο φτωχή γίνεται μια ψυχή, τόσο πιο κοντά πλησιάζει το θείο φως. Όταν σπάσει το περιτύλιγμά του, τότε η Ψυχή καταπίνεται από το φως του Θεού: η ίδια γίνεται σαν ένα μικρό φως στο θείο φως, μια μικροσκοπική σπίθα στο θείο φως. «Και η μικρή ζωή γίνεται ολόκληρη ζωή του, το μικρό φως γίνεται εξ ολοκλήρου φως του. Σε αυτό το αιώνιο φως, σε αυτή την αιώνια γαλήνη, τότε εισάγεται η μικρή Ψυχή. «Και η αγκαλιά μιας απείρως τρυφερής αγάπης, μια υπέροχη γιορτή συμφιλίωσης και απελευθέρωσης. Ω, οι ευχαριστίες της Ψυχής στον Απελευθερωτή της, οι ευχαριστίες για το Πάθος και τον Θάνατό της και για το πολύτιμο Αίμα της, πόσο συγκινητικό! «Ο Σωτήρας και η Ψυχή, και οι δύο τόσο ευλογημένοι, τώρα που κατέχουν πλήρως ο ένας τον άλλον! Ο παράδεισος είναι τόσο υπέροχος που ακόμη και όσοι είναι αγνοί δεν είναι αρκετά αγνοί για να μπουν σε αυτόν… « Αυτή η ευλογημένη χώρα είναι τόσο αγνή και όμορφη που πραγματικά πρέπει να υπάρχει μια ειδική κάθαρση για να γίνει η ψυχή ικανή για το μεγαλείο της. «Αν μπορούσαμε να διεισδύσουμε στον Παράδεισο με το περίβλημα της αγάπης του εαυτού μας, δεν θα μπορούσαμε να είμαστε ευλογημένοι: δεν θα συνειδητοποιούσαμε καν ότι βρισκόμασταν στον Παράδεισο…» (The Mystery of Purgatory). Είμαι στον παράδεισο! «Αν με αγαπάς, μην κλαις! Αν ήξερες το απέραντο μυστήριο που ζω τώρα. αν μπορούσες να δεις και να ακούσεις αυτό που νιώθω και βλέπω σε αυτούς τους ατελείωτους ορίζοντες και σε αυτό το φως που επενδύει και διαπερνά τα πάντα, δεν θα έκλαιγες, αν με αγαπάς! «Με έχει απορροφήσει τώρα η γοητεία του Θεού, οι εκφράσεις του απεριόριστης ομορφιάς. Τα παλιά είναι τόσο μικρά και ασήμαντα σε σύγκριση! «Έχω ακόμα στοργή για σένα, μια τρυφερότητα που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ! Αγαπηθήκαμε και γνωριστήκαμε με τον καιρό: αλλά όλα ήταν τόσο φευγαλέα και περιορισμένα τότε! «Ζω στη γαλήνια και χαρούμενη προσδοκία της άφιξής σου ανάμεσά μας: σκέψου με έτσι. στις μάχες σου, σκέψου αυτό το υπέροχο σπίτι, όπου θάνατος δεν υπάρχει, και που θα ξεδιψάσουμε μαζί, στην πιο αγνή και έντονη μεταφορά, στην άσβεστη βρύση της χαράς και της αγάπης! «Μην κλαις άλλο, αν με αγαπάς πραγματικά!» (G. Perico, SJ). «Η μετατροπή ενός αμαρτωλού ή η απελευθέρωση μιας ψυχής από το Καθαρτήριο είναι ένα άπειρο αγαθό: σίγουρα μεγαλύτερο από τη δημιουργία ουρανού και γης, γιατί δίνει σε μια ψυχή την κατοχή του Θεού» (Σεντ Λούις Μ. του Μοντφόρ). «Ο Ιησούς πήρε το κορίτσι από το χέρι και της φώναξε: «Κορίτσι, σήκω»... Το πνεύμα επέστρεψε σε αυτήν και συγχρόνως σηκώθηκε» (Λκ 8,54).

Προσευχόμαστε για τους αγαπημένους μας νεκρούς.