Ο Πάπας Φραγκίσκος παραδέχεται τις γυναίκες στα υπουργεία Λέκτορας και Ακολύτου

Ο Πάπας Φραγκίσκος εξέδωσε ένα motu proprio τη Δευτέρα για την τροποποίηση του κανονικού νόμου για να επιτρέψει στις γυναίκες να υπηρετούν ως λέκτορες και βοηθοί.

Στο motu proprio «Spiritus Domini», που εκδόθηκε στις 11 Ιανουαρίου, ο πάπας τροποποίησε τον κανόνα 230 § 1 του Κώδικα Κανονικού Δικαίου ως εξής: «Λαϊκοί σε κατάλληλη ηλικία και με τα χαρίσματα που καθορίζονται με διάταγμα της Επισκοπικής Συνδιάσκεψης μπορούν να ανατεθούν μόνιμα. , μέσω της καθιερωμένης λειτουργικής ιεροτελεστίας, στις διακονίες των ιερολόγων και των κληρονόμων· Ωστόσο, η ανάθεση ενός τέτοιου ρόλου δεν τους δίνει το δικαίωμα υποστήριξης ή αμοιβής από την Εκκλησία».

Πριν από αυτή την αλλαγή, ο νόμος έλεγε ότι «λαϊκοί που διαθέτουν την ηλικία και τα προσόντα που καθορίζονται με διάταγμα της επισκοπικής συνδιάσκεψης μπορούν να γίνονται μόνιμα δεκτοί στις διακονίες των λέκτορων και των συλλόγων μέσω της προβλεπόμενης λειτουργικής ιεροτελεστίας».

Ο Λέκτωρ και ο μαθητής είναι δημόσια αναγνωρισμένα διακονίες που ιδρύθηκαν από την Εκκλησία. Οι ρόλοι θεωρούνταν κάποτε «μικρές διαταγές» στην εκκλησιαστική παράδοση και άλλαξαν σε διακονίες από τον Πάπα Παύλο ΣΤ'. Σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό νόμο, «προτού κάποιος προαχθεί στο μόνιμο ή μεταβατικό διάκονο, πρέπει να έχει λάβει τις διακονίες του λέκτορα και του μαθητή».

Ο Πάπας Φραγκίσκος έγραψε επιστολή στον καρδινάλιο Λουίς Λαδάρια, έπαρχο της Συνέλευσης για το Δόγμα της Πίστεως, εξηγώντας την απόφασή του να δεχτεί γυναίκες στα υπουργεία των λέκτορων και των μαθητών.

Σε αυτή την επιστολή, ο πάπας τόνισε τη διάκριση μεταξύ «καθιερωμένων» (ή «λαϊκών») υπουργείων και «καθορισμένων» υπουργείων» και εξέφρασε την ελπίδα ότι το άνοιγμα αυτών των λαϊκών υπουργείων στις γυναίκες θα μπορούσε «να καταδείξει καλύτερα την κοινή βαπτιστική αξιοπρέπεια των τα μέλη του Λαού του Θεού».

Είπε: «Ο Απόστολος Παύλος διακρίνει μεταξύ χαρισμάτων χάριτος («χαρίσματα») και υπηρεσιών («διακονίαι» – «διακονία [βλ. Ρωμ. 12, 4 κ.ε. και Α’ Κορ. 1, 12 κ.ε.]). Σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας, οι διάφορες μορφές που παίρνουν τα χαρίσματα όταν αναγνωρίζονται δημόσια και καθίστανται διαθέσιμα στην κοινότητα και την αποστολή της σε σταθερή μορφή ονομάζονται διακονίες», έγραψε ο Πάπας στην επιστολή που δημοσιεύτηκε στις 12 Ιανουαρίου.

«Σε ορισμένες περιπτώσεις η διακονία έχει την προέλευσή της από ένα συγκεκριμένο μυστήριο, τα Ιερά Τάγματα: αυτά είναι οι «χειροτονημένες» διακονίες, ο επίσκοπος, ο πρεσβύτερος, ο διάκονος. Σε άλλες περιπτώσεις η διακονία ανατίθεται, με λειτουργική πράξη από τον επίσκοπο, σε άτομο που έχει λάβει το Βάπτισμα και την Επιβεβαίωση και στον οποίο αναγνωρίζονται συγκεκριμένα χαρίσματα, μετά από επαρκή διαδικασία προετοιμασίας: μιλάμε τότε για «ιδρυθείσες» διακονίες».

Ο Πάπας παρατήρησε ότι «υπάρχει σήμερα μια ολοένα μεγαλύτερη επείγουσα ανάγκη να ξαναβρούμε τη συνυπευθυνότητα όλων των βαπτισμένων στην Εκκλησία και κυρίως την αποστολή των λαϊκών».

Είπε ότι η σύνοδος του Αμαζονίου του 2019 «σήμαινε την ανάγκη να σκεφτούμε «νέα μονοπάτια εκκλησιαστικής διακονίας», όχι μόνο για την Εκκλησία του Αμαζονίου, αλλά για ολόκληρη την Εκκλησία, σε ποικίλες καταστάσεις».

«Είναι επείγον να προαχθούν και να απονεμηθούν διακονίες σε άνδρες και γυναίκες… Είναι η Εκκλησία των βαπτισμένων ανδρών και γυναικών που πρέπει να εδραιώσουμε προωθώντας τη διακονία και, κυρίως, την επίγνωση της βαπτιστικής αξιοπρέπειας», είπε ο Πάπας Φραγκίσκος, παραθέτοντας τη συνοδική τελικό έγγραφο.

Ο Πάπας Παύλος ΣΤ' κατήργησε τα δευτερεύοντα τάγματα (και το υποδιακονικό) και θέσπισε τα υπουργεία του λέκτορα και του μαθητή στο motu proprio, "Ministeria quaedam", που εκδόθηκε το 1972.

«Ο σύζυγος έχει συσταθεί για να βοηθά τον διάκονο και να υπηρετεί τον ιερέα. Υποχρέωσή του λοιπόν είναι να φροντίζει για τη λειτουργία του θυσιαστηρίου, να βοηθά τον διάκονο και τον ιερέα στις λειτουργικές ενέργειες, κυρίως στον εορτασμό της Θείας Λειτουργίας», έγραψε ο Παύλος ΣΤ'.

Οι πιθανές αρμοδιότητες ενός κληρονόμου περιλαμβάνουν τη διανομή της Θείας Κοινωνίας ως έκτακτου λειτουργού εάν δεν είναι παρόντες τέτοιοι λειτουργοί, η δημόσια προβολή του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας για προσκύνηση από τους πιστούς σε έκτακτες περιστάσεις και «η οδηγία άλλων πιστών, που προσωρινή βάση, βοηθά τον διάκονο και τον ιερέα στις λειτουργικές ακολουθίες κουβαλώντας το δεσποινίς, τον σταυρό, τις λαμπάδες κ.λπ. "

Το « Ministryia quaedam » λέει: «Ο κληρονόμος, που προορίζεται με ιδιαίτερο τρόπο για την υπηρεσία του θυσιαστηρίου, μαθαίνει όλες αυτές τις έννοιες σχετικά με τη θεία δημόσια λατρεία και προσπαθεί να κατανοήσει το οικείο και πνευματικό τους νόημα: με αυτόν τον τρόπο μπορεί να προσφέρει τον εαυτό του, κάθε μέρα , εντελώς προς τον Θεό και να είναι, στον ναό, παράδειγμα για όλους για τη σοβαρή και σεβαστή συμπεριφορά του, καθώς και για την ειλικρινή αγάπη για το μυστικό σώμα του Χριστού, ή τον λαό του Θεού, και ιδιαίτερα για τους αδύναμους και τους αρρώστους. "

Στο διάταγμά του, ο Παύλος ΣΤ' γράφει ότι ο αναγνώστης έχει «καθιερωθεί για το αξίωμα, που του αρμόζει, να διαβάζει τον λόγο του Θεού στη λειτουργική σύναξη».

«Ο αναγνώστης, νιώθοντας την ευθύνη του αξιώματος που έλαβε, πρέπει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν και να αξιοποιήσει τα κατάλληλα μέσα για να αποκτήσει καθημερινά πληρέστερα τη γλυκιά και ζωντανή αγάπη και γνώση της Αγίας Γραφής, για να γίνει τελειότερος μαθητής του Κυρίου. " ανέφερε το διάταγμα.

Ο Πάπας Φραγκίσκος ανέφερε στην επιστολή του ότι θα εναπόκειται στις τοπικές επισκοπικές διασκέψεις να θεσπίσουν τα κατάλληλα κριτήρια για τη διάκριση και την προετοιμασία των υποψηφίων για τα υπουργεία των λέκτορων και των μαθητών στην επικράτειά τους.

«Προσφέροντας στους λαϊκούς και των δύο φύλων τη δυνατότητα πρόσβασης στη διακονία του μαθητή και του λέκτορα, λόγω της συμμετοχής τους στο βαπτιστικό ιερατείο, θα αυξήσει την αναγνώριση, ακόμη και μέσω μιας λειτουργικής πράξης (θεσμού), της πολύτιμης προσφοράς πολλών λαϊκών , ακόμη και οι γυναίκες, προσφέρουν τον εαυτό τους στη ζωή και την αποστολή της Εκκλησίας», έγραψε ο Πάπας Φραγκίσκος.