Σκεφτείτε σήμερα αυτήν την εικόνα του ουρανού: το σπίτι του Πατέρα μας

«Στο πατρικό μου σπίτι υπάρχουν πολλές κατοικίες. Αν δεν ήταν εκεί, θα σου έλεγα ότι θα σου ετοίμαζα χώρο; Κι αν πάω να σου ετοιμάσω ένα μέρος, θα ξανάρθω και θα σε πάρω κοντά μου, για να είμαι κι εγώ. Ιωάννης 14:2–3

Είναι σημαντικό από καιρό σε καιρό να εστιάζουμε στην ένδοξη πραγματικότητα του Ουρανού! Ο Παράδεισος είναι πραγματικός, και αν θέλει ο Θεός, μια μέρα θα είμαστε όλοι ενωμένοι εκεί με τον τριαδικό Θεό μας. Αν κατανοούσαμε σωστά τον Παράδεισο, θα τον επιθυμούσαμε με μια βαθιά και φλογερή αγάπη και ανυπομονούσαμε να είναι μια δυνατή επιθυμία, γεμάτη ειρήνη και χαρά όποτε το σκεφτόμαστε.

Δυστυχώς, όμως, η σκέψη να αφήσουμε αυτή τη Γη και να συναντήσουμε τον Δημιουργό μας είναι μια τρομακτική σκέψη για κάποιους. Ίσως είναι ο φόβος για το άγνωστο, η γνώση ότι θα αφήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα πίσω, ή ίσως ακόμη και ο φόβος ότι ο Παράδεισος δεν θα είναι ο τελευταίος τόπος ανάπαυσής μας.

Ως Χριστιανοί, είναι σημαντικό να εργαστούμε για να καλλιεργήσουμε μια μεγάλη αγάπη για τον Παράδεισο αποκτώντας μια σωστή κατανόηση όχι μόνο του ίδιου του Ουρανού αλλά και του σκοπού της ζωής μας στη Γη. Ο Παράδεισος βοηθά να τακτοποιήσουμε τη ζωή μας και μας βοηθά να παραμείνουμε στο μονοπάτι που οδηγεί σε αυτή την αιώνια ευδαιμονία.

Στο παραπάνω απόσπασμα μας δίνεται μια πολύ παρηγορητική εικόνα του Ουρανού. Είναι η εικόνα του «πατρικού σπιτιού». Αυτή η εικόνα είναι καλό να σκεφτούμε γιατί αποκαλύπτει ότι ο Παράδεισος είναι το σπίτι μας. Το σπίτι είναι ένα ασφαλές μέρος. Είναι ένα μέρος όπου μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας, να χαλαρώνουμε, να είμαστε με τους αγαπημένους μας και να νιώθουμε ότι ανήκουμε. Είμαστε γιοι και κόρες του Θεού και αποφασίσαμε να ανήκουμε μαζί του.

Ο στοχασμός αυτής της εικόνας του Παραδείσου θα πρέπει να παρηγορεί ακόμη και εκείνους που έχουν χάσει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Η εμπειρία του αποχαιρετισμού, προς το παρόν, είναι πολύ δύσκολη. Και θα πρέπει να είναι δύσκολο. Η δυσκολία της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου αποκαλύπτει ότι υπάρχει αληθινή αγάπη σε αυτή τη σχέση. Και αυτό είναι μια χαρά. Αλλά ο Θεός θέλει επίσης τα συναισθήματα της απώλειας να αναμειγνύονται με τη χαρά καθώς συλλογιζόμαστε την πραγματικότητα της αγάπης μας με τον Πατέρα στο αιώνιο σπίτι του. Είναι πιο ευτυχισμένοι εκεί από ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε, και μια μέρα θα κληθούμε να μοιραστούμε αυτή τη χαρά.

Σκεφτείτε σήμερα αυτήν την εικόνα του ουρανού: το σπίτι του Πατέρα μας. Καθίστε με αυτή την εικόνα και αφήστε τον Θεό να σας μιλήσει. Καθώς το κάνετε αυτό, αφήστε την καρδιά σας να τραβήξει τον Παράδεισο, ώστε αυτή η επιθυμία να σας βοηθήσει να κατευθύνετε τις πράξεις σας εδώ και τώρα.

Κύριε, λαχταρώ να είμαι μαζί σου αιώνια στον Παράδεισο. Λαχταρώ να παρηγορηθώ, να παρηγορηθώ και να γεμίσω χαρά στο σπίτι σας. Βοηθήστε με να το κρατάω πάντα ως στόχο στη ζωή και να μεγαλώνω, καθημερινά με λαχτάρα για αυτόν τον τελευταίο τόπο ανάπαυσης. Ιησού πιστεύω σε σένα.