Θα είμαστε σε θέση να δούμε και να αναγνωρίσουμε τους φίλους και την οικογένειά μας στον παράδεισο;

Πολλοί άνθρωποι λένε ότι το πρώτο πράγμα που θα θέλουν να κάνουν όταν φτάσουν στον παράδεισο είναι να δουν όλους τους φίλους και τους αγαπημένους τους που πέθαναν πριν από αυτούς. Δεν νομίζω ότι θα πάνε έτσι τα πράγματα. Φυσικά, πιστεύω πραγματικά ότι θα μπορέσουμε να δούμε, να αναγνωρίσουμε και να περάσουμε χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά μας στον παράδεισο. Θα υπάρχει αρκετός χρόνος στην αιωνιότητα για όλα αυτά. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι αυτή θα είναι η κύρια σκέψη μας στον παράδεισο. Πιστεύω ότι θα είμαστε πολύ πιο απασχολημένοι με το να λατρεύουμε τον Θεό και να απολαμβάνουμε τα θαύματα του ουρανού παρά να ανησυχούμε για την άμεση επανένωση με τους αγαπημένους μας.

Τι λέει η Αγία Γραφή για το αν θα μπορέσουμε να δούμε και να αναγνωρίσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα στον ουρανό; Όταν ο γιος του βρέφους του Δαβίδ πέθανε ως αποτέλεσμα της αμαρτίας του Δαβίδ με τη Βηθ-σαβεέ, μετά την περίοδο του πένθους του, ο Δαβίδ αναφώνησε: «Μπορώ να τον φέρω πίσω; Θα πάω κοντά του, αλλά δεν θα επιστρέψει σε μένα!». (2 Σαμουήλ 12:23). Ο Ντέιβιντ υπέθεσε ότι θα μπορούσε να αναγνωρίσει τον γιο του στον παράδεισο, παρά το γεγονός ότι πέθανε ως βρέφος. Η Αγία Γραφή δηλώνει ότι όταν φτάσουμε στον ουρανό, «θα είμαστε σαν αυτόν, γιατί θα τον δούμε όπως είναι» (1 Ιωάννη 3:2). Το 1 Κορινθίους 15:42-44 περιγράφει τα αναστημένα σώματά μας: «Έτσι είναι και με την ανάσταση των νεκρών. Το σώμα σπέρνεται φθαρτό και ανασταίνεται άφθαρτο. Σπέρνεται άδοξο και σηκώνεται ένδοξα. Σπέρνεται αδύναμο και μεγαλώνει δυνατά. σπέρνεται σε φυσικό σώμα και ανασταίνεται σε πνευματικό σώμα. Αν υπάρχει φυσικό σώμα, υπάρχει και πνευματικό».

Όπως ακριβώς τα επίγεια σώματά μας ήταν όπως αυτά του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ (1 Κορινθίους 15:47α), έτσι και τα αναστημένα σώματά μας θα είναι ακριβώς όπως του Χριστού (Α Κορινθίους 1:15β): «Και καθώς φέραμε την εικόνα του επίγειου, οπότε θα φέρουμε και την εικόνα του ουράνιου. […] Διότι αυτό το φθαρτό πρέπει να ντυθεί την αφθαρσία και αυτό το θνητό πρέπει να ντυθεί την αθανασία» (Α' Κορινθίους 47:1, 15). Πολλοί άνθρωποι αναγνώρισαν τον Ιησού μετά την ανάστασή Του (Ιωάννης 49:53, 20· 16:20· 21 Κορινθίους 12:1-15). Επομένως, εάν ο Ιησούς ήταν αναγνωρίσιμος στο αναστημένο σώμα Του, δεν βλέπω κανένα λόγο να πιστεύω ότι δεν θα είναι έτσι με εμάς. Το να μπορούμε να βλέπουμε τους αγαπημένους μας είναι μια ένδοξη πτυχή του ουρανού, αλλά ο παράδεισος αφορά πολύ περισσότερο τον Θεό και πολύ λιγότερο τις επιθυμίες μας. Τι ευχαρίστηση θα είναι να βρεθούμε ξανά με τους αγαπημένους μας και, μαζί τους, να λατρεύουμε τον Θεό για όλη την αιωνιότητα!