Μεγάλη Εβδομάδα: διαλογισμός την Κυριακή του Πάσχα

Κύριε, Ανέστη Κύριε, φως του κόσμου, όλη η τιμή και η δόξα είναι σε εσένα! Αυτή τη μέρα, τόσο γεμάτη από την παρουσία σας, τη χαρά σας, την ειρήνη σας, είναι πραγματικά η μέρα σας! Μόλις επέστρεψα από μια βόλτα στο σκοτάδι του δάσους. Ήταν κρύο και θυελλώδες, αλλά όλα σας μίλησαν. Τα πάντα: τα σύννεφα, τα δέντρα, το υγρό γρασίδι, η κοιλάδα με τα μακρινά της φώτα, ο ήχος του ανέμου. Όλοι μιλούσαν για την ανάστασή σας: όλοι με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι όλα είναι πραγματικά καλά. Σε εσάς όλα δημιουργούνται καλά και από εσάς όλη η δημιουργία ανανεώνεται και μεταφέρεται σε δόξα ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν που είχε στην αρχή. Περπατώντας στο σκοτάδι του δάσους στο τέλος αυτής της ημέρας γεμάτη από οικεία χαρά, άκουσα να φωνάζεις τη Μαρία Μανταλένα με το όνομά της και από την όχθη της λίμνης άκουσα να φωνάζεις στους φίλους σου να ρίξουν τα δίχτυα τους. Σε είδα επίσης να μπαίνεις στο δωμάτιο με την κλειδωμένη πόρτα όπου οι μαθητές σου μαζεύονταν γεμάτοι φόβο. Σε είδα να εμφανίζεται στο βουνό καθώς και γύρω από το χωριό. Πόσο οικεία είναι αυτά τα γεγονότα: μοιάζουν με ειδικές εύνοιες για αγαπητούς φίλους. Δεν φτιάχτηκαν για να εντυπωσιάσουν ή να κατακλύσουν κάποιον, αλλά απλά για να δείξουν ότι η αγάπη σας είναι ισχυρότερη από το θάνατο. Κύριε, τώρα ξέρω ότι είναι σιωπηλός, σε μια ήσυχη στιγμή, σε μια ξεχασμένη γωνία που θα με συναντήσεις, θα με καλέσεις με το όνομα και θα μου πεις μια λέξη ειρήνης. Είναι στην ώρα της μεγαλύτερης ηρεμίας που γίνεστε ο αναστημένος Κύριος για μένα. Κύριε, είμαι τόσο ευγνώμων για όλα όσα μου έδωσες την περασμένη εβδομάδα! Μείνε μαζί μου τις επόμενες μέρες. Ευλογεί όλους εκείνους που υποφέρουν σε αυτόν τον κόσμο και δώστε ειρήνη στους ανθρώπους σας, τους οποίους αγαπήσατε τόσο πολύ που δώσατε τη ζωή σας γι 'αυτήν. Αμήν.