Μια εξέταση συνείδησης που έγινε από τον ίδιο τον Ιησού… από τον San Filippo Neri

Ένας νεαρός είχε έρθει στον Φίλιππο για να εξομολογηθεί και όντως το ομολόγησε.

Αλλά η δική του δεν ήταν μια μυστηριακή ομολογία, όπως λένε: η κατηγορία ενός ατόμου που αισθάνεται ένοχος. Ο γιος μίλησε για τις αμαρτίες του, όπως κάποιος που διηγείται μια από τις βόλτες του χωρίς κανένα σημάδι μετάνοιας, χωρίς κανένα σημάδι λύπης: οι αμαρτίες ήταν σοβαρές και πολλές, και φαινόταν επίσης ότι ο νεαρός μίλησε για μερικές από αυτές σαν να ήταν ήταν άθλος.

Ο Φίλιππος κατάλαβε ότι ο νεαρός άνδρας δεν είχε μετανοήσει, δεν καταλάβαινε το κακό που είχε κάνει, ότι δεν μπορούσε να υπάρξει αληθινή λύση και έτσι εδώ ήταν μια πολύ αποτελεσματική θεραπεία που επίσης χτύπησε το μυαλό του σαν αστραπή.

– Άκου, αγαπητέ μου, έχω κάτι πολύ επείγον να κάνω και πρέπει να με περιμένεις λίγο: σταμάτα εδώ, μπροστά σε αυτόν τον όμορφο Σταυρό και δες το.

Ο Φίλιππος έφυγε και πέρασαν αρκετά λεπτά και μετά άλλα και μετά αρκετή ώρα: ήταν στο δωμάτιό του και προσευχόταν. Ο άλλος μπροστά στον Σταυρό παρακολουθούσε λίγο υπομονετικά, λίγη πλήξη, αλλά αφού ο Φίλιππος δεν έφτασε άρχισε να σκέφτεται.

Ο Κύριος, συλλογίστηκε στον εαυτό του, μειώθηκε έτσι, για τις αμαρτίες μας, για τις αμαρτίες μου... Πρέπει να ήταν πολύ άσχημος πόνος, εκείνη η τρίωρη σταύρωση... Και μετά όλα τα άλλα.

Εν ολίγοις, χωρίς να το θέλει, ο άντρας έκανε μεγάλο διαλογισμό πάνω στο πάθος και στο τέλος συγκινήθηκε και φίλησε τον Εσταυρωμένο και κόντεψε να κλάψει.

Τότε ο Φίλιππος επέστρεψε, τον είδε, κατάλαβε ότι ο αμαρτωλός ήταν πλέον προετοιμασμένος.

Φυσικά, μεσολάβησε η χάρη και η προσευχή του Φιλίππου, αλλά η διαδικασία για να φτάσεις εκεί δεν χάνει τίποτα από την παιχνιδιάρικη πρωτοτυπία της.