Devo al la Larmoj de Nia Sinjorino
LA SANCTUARIO DE LA MADONNA DELLE LACRIME:
LA FAKTO
Inter 29-30-31 aŭgusto kaj 1 septembro 1953, gipsa pentraĵo reprezentanta la senmakulan koron de Maria, metita kiel la lito de duobla lito, en la hejmo de juna edziĝinta paro, Angelo Iannuso kaj Antonina Giusto, in via degli Orti di S. Giorgio, n. 11, verŝas homajn larmojn.
La fenomeno okazis, pli-malpli longajn intertempojn, kaj interne kaj ekster la domo.
Multaj estis la homoj, kiuj vidis per siaj propraj okuloj, tuŝitaj per siaj propraj manoj, kolektis kaj gustumis la salon de tiuj larmoj.
En la 2-a tago de la ŝiri, cineamatore el Siracusa filmis unu el la momentoj de la larmo.
Sirakuzo estas unu el la tre malmultaj eventoj tiel dokumentitaj.
La 1-an de septembro, komisiono de kuracistoj kaj analizistoj, nome de la Ĉefepiskopa Kurio de Sirakuzo, post prenado de la likvaĵo, kiu elverŝis el la okuloj de la bildo, submetis ĝin al mikroskopa analizo. La respondo de scienco estis: "homaj larmoj".
Post kiam la scienca esploro finiĝis, la bildo ĉesis plori. Estis la kvara tago.
KURAJ KONSILANTOJ
Estis ĉirkaŭ 300 fizikaj resanigoj konsideritaj eksterordinaraj de la speciale starigita Medicina Komisiono (ĝis meze de novembro 1953). Precipe la resanigoj de Anna Vassallo (tumoro), de Enza Moncada (paralizo), de Giovanni Tarascio (paralizo).
Ekzistis ankaŭ multaj spiritaj resanigoj, aŭ konvertiĝoj.
Inter la plej okulfrapa estas tiu de la kuracistoj respondecaj de la Komisiono, kiu analizis la larmojn, d-ro. Michele Cassola.
Deklaris ateisto, sed viro honesta kaj honesta de profesia vidpunkto, li neniam malkonfesis la evidentecon de ŝiriĝo. Dudek jarojn poste, dum la lasta semajno de sia vivo, en la ĉeesto de la Relikario, en kiu estis sigelitaj tiuj larmoj, kiujn li mem kontrolis per sia scienco, li malfermis sin al la fido kaj ricevis la eŭkaristion.
PRONUNCIO de episkopoj
La episkoplando de Sicilio, kun la prezidanteco de Karto. Ernesto Ruffini, rapide eligis sian juĝon (13.12.1953) deklarante aŭtentikan la Larmadon de Maria en Siracusa:
«La Episkopoj de Sicilio kunvenis por la kutima Konferenco en Bagherio (Palermo), post aŭskultado de la ampleksa raporto de la Plejmajstro Ettore Baranzini, Ĉefepiskopo de Sirakuzo, pri" Larmado "de la Bildo de la Senmakula Koro de Maria. , kiu okazis plurfoje 29-30-31 aŭgusto kaj 1 septembre de ĉi tiu jaro, en Siracusa (via degli Orti n-ro 11), atente ekzamenis la koncernajn atestojn de la originalaj dokumentoj, finis unuanime, ke la realeco de Larmado.
LA VORTOJ DE JOHANO PAULO II
La 6-an de novembro 1994, Johano Paŭlo la XNUMX-a, dum paŝtista vizito al la urbo Sirakuzo, dum la homilio por la dediĉo al la sanktejo al la Madono delle Lacrime, diris:
«La larmoj de Maria apartenas al la ordo de signoj: ili atestas pri la ĉeesto de la Patrino en la Eklezio kaj en la mondo. Patrino ploras kiam ŝi vidas siajn infanojn minacataj de iu malbona, spirita aŭ fizika.
Sanktejo de la Madono delle Lacrime, vi leviĝis por memorigi la Eklezion pri la Patrina krio. Ĉi tie, ene de ĉi tiuj bonvenaj muroj, tiuj premataj de la konscio pri peko venas kaj ĉi tie spertas la riĉecon de la kompato de Dio kaj lian pardonon! Jen la larmoj de la Patrino gvidas ilin.
Ili estas larmoj de doloro por tiuj, kiuj rifuzas la amon al Dio, por familioj rompitaj aŭ en malfacilaĵoj, por la juneco minacata de la konsumanta civilizo kaj ofte malorbitaj, pro la perforto, kiu ankoraŭ fluas tiom da sango, pro la miskomprenoj kaj malamoj, kiuj ili fosas profundajn fosaĵojn inter viroj kaj popoloj.
Ili estas larmoj de preĝo: preĝo de la Patrino, kiu donas forton al ĉiu alia preĝo, kaj ankaŭ petegas tiujn, kiuj ne preĝas, ĉar ili estas distritaj de mil aliaj interesoj, aŭ ĉar ili obstine fermiĝas al la voko de Dio.
Ili estas larmoj de espero, kiuj degelas la malmolecon de la koroj kaj malfermas ilin al la renkonto kun Kristo, la Liberiganto, fonto de lumo kaj paco por individuoj, familioj kaj la tuta socio ".
LA MESAAGEO
"Ĉu viroj komprenos la aĉan lingvon de ĉi tiuj larmoj?", Demandis Papo Pio XII en la Radio-mesaĝo de 1954.
Maria en Sirakuzo ne parolis kiel en Caterina Labouré en Parizo (1830), kiel en Massimino kaj Melania en La Salette (1846), kiel en Bernadette en Lourdes (1858), kiel en Francesco, Jacinta kaj Lucia en Fatima (1917), kiel en Mariette en Banneux (1933).
Larmoj estas la lasta vorto, kiam ne plu ekzistas vortoj.
La larmoj de Maria estas la signo de patrina amo kaj de la partopreno de Patrino en la infanaj eventoj. Tiuj, kiuj amas dividas.
Larmoj estas esprimo de la sentoj de Dio rilate nin: mesaĝo de Dio al la homaro.
La premanta invito al la konvertiĝo de la koro kaj al la preĝo, adresita al ni de Maria per siaj aperoj, estas denove konfirmita per la silenta sed elokventa lingvo de la larmoj verŝitaj en Sirakuzo.
Maria kriis de humila gipsa pentraĵo; en la koro de la urbo Sirakuzo; en domo proksime al evangelia kristana preĝejo; en tre modesta hejmo loĝata de juna familio; pri patrino atendanta sian unuan infanon kun gravita toksikozo. Por ni, hodiaŭ, ĉio ĉi ne povas esti sensignifa ...
El la elektoj faritaj de Maria por manifesti siajn larmojn evidentiĝas la milda mesaĝo de subteno kaj kuraĝigo de la Patrino: Ŝi suferas kaj batalas kune kun tiuj, kiuj suferas kaj luktas por defendi la valoron de la familio, la nevolontecon de la vivo, la kulturon de esenco, la senco de la Transcendanto fronte al reganta materialismo, la valoro de unueco. Maria per siaj larmoj avertas nin, gvidas nin, kuraĝigas nin, konsolas nin
Peto al Nia Sinjorino de Larmoj
Madono de larmoj,
ni bezonas vin
de la lumo kiu radias de viaj okuloj,
de la komforto, kiu eliras el via koro,
de Paco, pri kiu vi estas Reĝino.
Konfidencaj ni konfidas al vi niajn bezonojn:
niaj doloroj ĉar vi trankviligas ilin,
niaj korpoj por resanigi ilin,
niaj koroj por Vi konverti ilin,
niaj animoj ĉar Vi gvidas ilin al savo.
Diginda, ho bona Patrino,
kunigi viajn larmojn al la niaj
por ke Via dia Filo
donu al ni gracon ... (esprimu)
ke kun tia ardo ni petas Vin.
Ho Patrino de Amo,
de Doloro kaj Kompatemo,
kompatu nin.
(+ Ettore Baranzini - Ĉefepiskopo)
Preĝo al la Madono delle Lacrime
O Madono de Larmoj
rigardu kun patrina boneco
al la doloro de la mondo!
Forviŝu la larmojn de la suferantoj,
la forgesita, la senespera,
de la viktimoj de ĉia perforto.
Konduku ĉiujn al larmoj de pento
kaj nova vivo,
tio malfermas korojn
al la regeneradanta donaco
de la amo de Dio.
Akiru ĉiujn larmojn de ĝojo
post vidi
la profunda tenereco de via koro.
amen
(Johano Paŭlo la XNUMX-a)
Novena al la Madonna delle Lacrime
Tuŝita de viaj larmoj, ho Patrino de kompatemo, mi venas hodiaŭ por prostrati min ĉe viaj piedoj, memfida pro la multaj gracoj, kiujn Vi donis al mi, al vi mi venas, ho Patrino de klereco kaj kompatemo, por malfermi al vi vian koron, por verŝi en vian. Patrina koro ĉiujn miajn dolorojn, por kunigi ĉiujn miajn larmojn al viaj sanktaj larmoj; la larmoj de la doloro de miaj pekoj kaj la larmoj de la doloroj kiuj min afliktas.
Respektu ilin, kara Patrino, kun bonkora vizaĝo kaj kun kompatemaj okuloj kaj pro la amo, kiun vi alportas al Jesuo, bonvolu konsoli min kaj koncedi min.
Ĉar viaj sanktaj kaj senkulpaj larmoj devigas min de via Dia Filo la pardono de miaj pekoj, viva kaj aktiva fido kaj ankaŭ la graco, kiun mi humile petas de vi ...
O mia Patrino kaj mia fido, en Via Senmakula kaj Malĝoja Koro mi lokas mian tutan fidon.
Senmakula kaj Malĝoja Koro de Maria, kompatu min.
Saluton Regina ...
Ho Patrino de Jesuo kaj nia kompatema Patrino, kiom da larmoj vi verŝis sur la dolora vojaĝo de via vivo!
Vi, kiu estas Patrino, bone komprenas la angoron de mia koro, kiu puŝas min alvoki vian Patrinan Koron kun la konfido de infano, kvankam malinda de viaj kompatoj.
Via koro plena de kompatemo malfermis al ni novan fonton de graco en ĉi tiuj tempoj de tiom da mizeroj.
El la fundo de mia mizero mi krias al vi, bona Patrino, mi vokas vin, kompatema Patrino, kaj sur mia koro dolore mi alvokas la balzamon konsolantan viajn larmojn kaj viajn gracojn.
Via patrina krio igas min esperi, ke vi bonkore donos al mi.
Imagu min el Jesuo, aŭ Malĝoja Koro, la fortikaĵo kun kiu vi eltenis la grandajn doloroj de via vivo, tiel ke mi ĉiam faras dolorojn, la volon de la Patro.
Akiru por mi, Patrino, kreski en espero kaj, se ĝi konformas al la volo de Dio, akiru por mi, por viaj Senmakulaj Larmoj, la gracon, ke kun tiom da fido kaj kun viva espero mi humile petas ...
O Madonna delle Lacrime, vivo, dolĉeco, mia espero, en vi mi metas mian tutan esperon hodiaŭ kaj eterne.
Senmakula kaj Malĝoja Koro de Maria, kompatu min.
Saluton Regina ...
Ho Mediatriko de ĉiuj gracoj, ho sano de malsana, aŭ konsolanto de afliktita, ho dolĉa kaj malĝoja Madonnina de Larmoj, ne lasu vian filon sola en lia doloro, sed kiel benigna Patrino venos rapide al mi renkonte; helpu min, helpu min.
Akceptu la ĝemojn de mia koro kaj kompateme forviŝu la larmojn, kiuj vicigas mian vizaĝon.
Pro la larmoj de kompatemo, per kiu vi bonvenigis vian mortintan Filon ĉe la piedo de la Kruco en la ventro de via patrino, bonvenigu min ankaŭ, via kompatinda filo, kaj akiru min, kun dia graco, ami Dion kaj fratojn ĉiam pli.
Por viaj altvaloraj larmoj, akiru min, ho plej amata Madono de Larmoj, ankaŭ la gracon, kiun mi arde deziras kaj kun amema insisto mi konfide petas vin ...
Ho Madonnina de Sirakuzo, Patrino de amo kaj doloro, mi konfidas min al Via Senmakula kaj Malĝoja Koro; bonvenu min, gardu min kaj akiru savon por mi.
Senmakula kaj Malĝoja Koro de Maria, kompatu min.
Saluton Regina ...
(Ĉi tiu preĝo recitiĝu dum naŭ sinsekvaj tagoj)
Krono de larmoj de la Madono
La 8an de novembro 1929, Fratino Amalia de Jesuo Flagellated, brazila misiisto de la Dia Krucifikso, preĝis ofertante sin ŝpari la vivon de grave malsana parenco.
Subite li aŭdis voĉon:
"Se vi volas akiri ĉi tiun gracon, petu ĝin pri miaj Patrinaj Larmoj. Ĉiuj tiuj viroj petas min pri tiuj Larmoj, kiujn mi estas devigita doni ĝin. "
Demandinte al la mona nunino kun kiu formulo ŝi devas preĝi, la alvokado estis indikita:
Ho Jesuo, aŭskultu niajn petojn kaj demandojn,
pro la Sanktaj Patrinaj Larmoj.
La 8an de marto 1930, dum la genuo antaŭ la altaro, ŝi sentis sin trankviligita kaj vidis Sinjorinon de mirinda beleco: Ŝiaj roboj estis purpuraj, blua mantelo pendis de ŝiaj ŝultroj kaj blanka vualo kovris ŝian kapon.
La Madono ame ridetis, donis al la mona nunino kronon kies grajnoj, blankaj kiel neĝo, brilis kiel la suno. La Virgulino diris al ŝi:
"Jen la krono de miaj Larmoj (...) Li volas, ke mi estu honorita en speciala maniero per ĉi tiu preĝo kaj Li donos al ĉiuj, kiuj recitos ĉi tiun Kronon kaj preĝos en la nomo de miaj larmoj, grandaj gracoj." Ĉi tiu krono servos por akiri la konvertiĝon de multaj pekuloj kaj precipe tiu de sekvantoj de spiritismo. (..) La diablo estos venkita kun ĉi tiu krono kaj lia infera imperio estos detruita. "
La krono estis aprobita de la Episkopo de Campinas.
Ĝi estas kunmetita de 49 grajnoj, dividitaj en grupojn de 7 kaj apartigitaj per 7 grandaj grajnoj, kaj finiĝas per 3 malgrandaj grajnoj.
Komenca preĝo:
Ho Jesuo, nia Dia Krucumito, genuante al viaj piedoj, ni ofertas al vi la Larmojn de Ŝi, kiuj akompanis vin survoje al Kalvario, kun amo tiel arda kaj kompatema.
Aŭskultu niajn pledojn kaj niajn demandojn, bona Majstro, pro la amo al la Larmoj de Via Plej Sankta Patrino.
Donu al ni la gracon kompreni la dolorajn instruojn, kiujn donas al ni la Larmoj de ĉi tiu bona Patrino, tiel ke ni ĉiam plenumas vian sanktan Volon surtere kaj ni juĝas indaj laŭdi vin kaj glori vin eterne en la ĉielo. Amen.
Sur krudaj grajnoj:
Ho Jesuo, memoras la Larmojn de Ŝi, kiuj plej amis vin sur la tero,
kaj nun li amas vin en la plej arda maniero en la ĉielo.
Sur malgrandaj grajnoj (7 grajnoj ripetitaj 7 fojojn)
Ho Jesuo, aŭskultu niajn petojn kaj demandojn,
pro la Sanktaj Patrinaj Larmoj.
Al la fino ĝi ripetas tri fojojn:
Ho Jesuo, memoru la Larmojn de Ŝi, kiuj plej amis vin surtere.
Ferma preĝo:
Ho Maria, Patrino de Amo, Patrino de doloro kaj Kompatemo, ni petas vin kunigi viajn preĝojn al la niaj, por ke via dia Filo, al kiu ni turnas nin memfide, pro viaj Larmoj, aŭdu niajn petegojn. kaj donu al ni, preter la gracoj, kiujn ni petas de li, la krono de gloro en eterneco. Amen.