Devotado al la sep gregoriaj sanktaj mesoj kaj al la revelacio de Jesuo en Sankta Geltrude

LA GRANDA SALTERO KAJ LA SEP GREGORIAJ AMASOJ

Prenita de: (La Revelacio de Sankta Geltrudo, Libro V, Ĉapitroj 18 kaj 19)

ĈAPITRO XVIII PRI LA EFIKO DE LA GRANDA SALTERO
Dum la Komunumo recitis la psalteron, kiu estas potenca helpo al la purigantaj animoj, Geltrude, kiu preĝis fervore ĉar ŝi devis komuniki; ŝi demandis al la Savinto kial la psaltero tiel avantaĝis por la animoj de purgatorio kaj plaĉa al Dio.Sajnis al ŝi, ke ĉiuj tiuj kunigitaj versoj kaj preĝoj devas generi tedon anstataŭ sindonemon.

Jesuo respondis: «La arda amo, kiun mi havas por la savo de animoj, faras, ke mi donas al tia preĝo efikecon. Mi estas kiel reĝo, kiu tenas iujn el siaj amikoj fermitaj en malliberejo, al kiuj li volonte donus liberecon, se justeco permesos; havante en sia koro tian altan voluptemon, oni komprenas, kiel li volonte akceptus la resanigon ofertitan al li de la lastaj el siaj soldatoj. Do mi tre ĝojas pri tio, kion oni ofertas al mi por liberigo de animoj, kiujn mi elaĉetis per mia sango, por pagi siajn ŝuldojn kaj konduki ilin al la ĝojoj preparitaj por ili de la tuta eterneco. Geltrude insistis: "Ĉu vi do dankas la devontigon, kiun faras tiuj, kiuj recitas la psalteron? ». Li respondis, "Kompreneble. Kiam ajn animo liberiĝas de tia preĝo, merito estas akirita kvazaŭ ili liberigus min el malliberejo. Ĝustatempe mi rekompencos miajn liberulojn laŭ la abundo de mia riĉaĵo. " La sanktulo denove demandis: «Ĉu vi volus diri al mi, kara Sinjoro, kiom da animoj vi konsentas kun ĉiu homo, kiu recitas la oficejon? »Kaj Jesuo:« Kiom ajn meritas ilia amo »Poste li daŭrigis:« Mia malfinia boneco kondukas min liberigi grandan nombron da animoj; por ĉiu verso de ĉi tiuj psalmoj mi liberigos tri animojn ». Tiam Geltrude, kiu pro ŝia ekstrema malforteco ne povis reciti la psalterion, ekscitita de la elfluado de dia boneco, sentis sin devigita reciti ĝin kun la plej granda fervoro. Fininte verson, li demandis al la Sinjoro, kiom da animoj liberigos lia senfina kompato. Li respondis: "Mi estas tiel submetita de la preĝoj de amema animo, ke mi pretas liberigi ĉiun movadon de lia lango, dum la psaltero, senfina amaso da animoj."

Eterna laŭdo estu al vi, dolĉa Jesuo!

ĈAPITRO XIX RAKONTAS ANIMAN Helpon AL LA RECITADO DE LA SALTERO

Alian fojon, kiam Geltrude preĝis por la mortinto, ŝi vidis la animon de kavaliro, mortinta ĉirkaŭ dek kvar jarojn antaŭe, en formo de monstra besto, el kies korpo staris tiom da kornoj kiom la haroj ordinare bestoj havas. Tiu besto ŝajnis ĉesigita super la gorĝo de la infero, apogita nur maldekstre de peco da ligno. Infero vomis ilin kontraŭ virabeloj de fumo, tio estas ĉiaj suferoj kaj doloroj, kiuj kaŭzis ŝiajn neesprimeblajn turmentojn; ŝi ricevis neniun reliefon de la voĉdonadoj de la Sankta Eklezio.

Geltrude, mirigita de la stranga formo de tiu besto, komprenita en la lumo de Dio, ke dum sia vivo tiu homo sin montris ambicia kaj plena de fiereco. Tial liaj pekoj produktis tiel malmolajn kornojn, kiuj malebligis lin ricevi ian refreŝiĝon, kondiĉe ke li restu sub la haŭto de tiu besto.

La pikilo, kiu subtenis lin, malebligante lin fali en la inferon, nomumis iun maloftan agon de bona volo, kiun li havis dum sia vivo; estis la sola afero, kiu kun la helpo de dia kompatemo malhelpis lin fali en la infernan abismon.

Geltrude, per dia boneco, sentis grandan kompaton por tiu animo kaj proponis reciti la Psalmon al Dio per ŝia voĉdonado. Tuj la besta haŭto malaperis kaj la animo aperis en formo de infano, sed ĉio kovrita de makuloj. Geltrude insistis pri la pledo, kaj tiu animo estis transportita al domo, kie multaj aliaj animoj jam kunvenis. Tie ŝi montris tiom da ĝojo, kvazaŭ eskapinte el la fajro de la infero, ŝi estis akceptita en la ĉielon. Tiam ŝi komprenis, ke la voĉdonoj de S. Chiesa povas profiti ŝin, privilegio, kiun ŝi estis senigita de la momento de la morto ĝis Geltrude liberigis ŝin de la haŭto de tiu besto, kondukante ŝin al tiu loko.

La animoj, kiuj estis tie, ricevis ĝin kun bonkoreco kaj faris lokon por ili.

Geltrude kun ruzo de la koro petis Jesuon rekompenci la amikecon de tiuj animoj al la malfeliĉa kavaliro. La Sinjoro, movita, respondis al ŝi kaj transdonis ilin ĉiujn al loko de malvarmetaĵoj kaj plaĉoj.

Geltrude denove demandis la dian Bridon: "Kian frukton, ho amata Jesuo, nia mona monasteryejo portretos de la recitado de la Psalmo? ». Li respondis: "La frukto, pri kiu diras Sankta Skribo:" Oratia tua in sinum tuum convertetur Via preĝo revenos al via sino "(Ps. XXXIV, 13). Cetere, mia dia tenereco, rekompenci la karitaton, kiu instigas vin helpi miajn fidelulojn plaĉi al mi, aldonos ĉi tiun avantaĝon: en ĉiuj lokoj de la mondo, kie la Psalmo estos recitata de nun, ĉiu el vi ricevos multajn dankon, kvazaŭ ĝi recitis nur por vi ».

Alian fojon ŝi diris al la Sinjoro: "Ho Patro kompatema, se iu, emociita de via amo, volis glori vin, recitante la Psalmon voĉdonante, sed, tiam li ne povis akiri la deziratan nombron da almozoj kaj mesoj, kion ĝi povus oferti plaĉi al vi? ». Jesuo respondis: «Por kompensi la nombron da mesoj, li devos ricevi la Sakramenton de mia Korpo multajn fojojn, kaj anstataŭ ĉiu almozo diru Patron kun la Kolekto:« Deus, cui proprium est ktp, por la konvertiĝo de pekuloj, aldonante ĉiun turni agon de karitato ». Geltrude aldonis denove, komplete: "Mi volus scii, mia dolĉa Sinjoro, se vi donos trankvilon kaj liberigon al la purigaj animoj eĉ kiam anstataŭ la Psalmo, estas diritaj kelkaj mallongaj preĝoj." Li respondis, "Mi ŝatos ĉi tiujn preĝojn kiel la Psalmo, sed kun iuj kondiĉoj. Al ĉiu verso de la Psalmo diru ĉi tiun preĝon: "Mi salutas vin, Jesuo Kristo, splendo de la Patro"; petante unue pardonon de pekoj per preĝo "En unuiĝo kun tiu supera laŭdo ktp. ». Tiam kuniĝinte kun la amo, kiu pro la savo de la mondo igis min preni homan karnon, la vortoj de la menciita preĝo estos diritaj, kiuj parolas pri mia morta vivo. Tiam ni devas surgenuiĝi, kunigante la amon, kiu kondukis min lasi min esti juĝita kaj juĝita al morto, mi, kiu estas la Kreinto de la universo, por la savo de ĉiuj, kaj la parto kiu koncernas mian Pasion; Starante diros la vortojn, kiuj salutas mian Resurekton kaj Ascendon, laŭdante min kunigi la konfidon, kiu igis min venki la morton, releviĝos denove por leviĝi al la ĉielo, meti la homan naturon dekstre de la Patro. Tiam, ankoraŭ petante pardonon, la antifono Salvator mundi estos recitata, kuniĝante kun la dankemo de la Sanktuloj, kiuj konfesas, ke mia Enkarniĝo, Pasio, Resurekto estas la kaŭzoj de ilia feliĉo. Kiel mi diris al vi, necesos komuniki tiom da fojoj kiel la mesoj, kiujn postulas la Psalmo. Por kompati almozon, oni diros Patron kun la preĝo Deus cui proprium est, aldonante verkon de bonfarado. Mi ripetas al vi, ke tiaj preĝoj valoras, por miaj okuloj la tuta Psalmo ».