Maiatzaren 4ko Uztai Santuaren memoria liturgikoa. Otoitza

Jesus Jauna,

Sudurraren aurrean, ispilu batean bezala,
gure pasioaren eta heriotzaren misterioa guretzat kontutan hartzen dugu.

Maitasun handiena da
norekin maite gaituzun, zure azken bekatariari bizitza emateko punturaino.

Maitasunik handiena da,
horrek gure anaia-arrebentzat gure bizitza finkatzera bultzatzen gaitu.

Zure gorputz maltzurraren zaurietan
bekatu guztietan eragindako zauriak meditatu:
barka iezaguzu, Jauna.

Zure aurpegi umiliatuaren isiltasunean
gizon ororen aurpegia ezagutzen dugu:
lagun iezaguzu, Jauna.

Hilobian etzanda dagoen zure gorputzaren lasaitasunean
pentsa dezagun heriotzaren misterioa berpizkundearen zain:

entzun gaitzazu, Jauna.

Gurutzean guztioi besarkatu zenutenak
eta Andre Maria Birjina bezala seme-alabak eman dizkiguzu,
inork ez dezala zure maitasunetik urruti sentitu,
eta aurpegi guztietan zure aurpegia antzeman dezakegu,
maite gaituzuen bezala elkar maitatzera gonbidatzen gaitu.