Paralisia izan zen, sendatu egin zen: miraria Medjugorje-n
Medjugorje paralisian dagoen emakume bat sendatzen da. Medjugorje-n agertzen den Andra Mari hainbeste grazia ematen ditu. 10ko abuztuaren 2003ean nire eliztar batek bere senarrari esan zion: Goazen Medjugorjera. Ez, dio, hamaikak direlako eta beroa egiten duela sentitzen duzulako. Baina ez duela axola, dio berak.
Ez dio axola, hamabost urte daramatzazu elbarri, makurtuta, hatzak itxita; eta gero Medjugorje-n erromes ugari dago eta ez dago lekurik itzalean, Urteroko Gazte Jaia dagoelako. Joan behar dugu, dio emazteak, ezkontza amaitu eta gutxira gaixotu zen emakume gazte batek. Bere senarra, oso gizon ona, hamabost urtez zaintzen eta zerbitzatzen aritu dena, adibide bikaina da guztientzat. Dena egiten du eta haien etxea beti dago ordenatuta, dena garbi. Beraz, emaztea besoetan hartu zuen neskato bat bezala eta autoan sartu zuen.
Eguerdian Podbrdo-n daude, elizako kanpaiak entzuten dituzte eta otoitz egiten dute Angelus Domini. Orduan, Arrosarioko misterio alaiak otoitz egiten hasten dira.
Bigarren Misterioarekin jarraitu eta otoitz egiten ari denean - Mariaren bisita Elisabetengana -, emakumeak bizkarreko sorbaldetatik berebiziko energia sentitzen du eta lepoan zeraman lepokoa behar ez duela sentitzen du. Otoitz egiten jarraitzen du, norbait makuluak kentzen ari denaren eta inolako laguntzarik gabe zutitu daitekeenaren sentsazioa du. Orduan, eskuei begira, hatzak lore baten petaloak bezala zuzendu eta irekitzen direla ikusten du; mugitzen saiatzen da eta normaltasunez funtzionatzen dutela ikusten du.
Medjugorje-n emakume bat sendatzen da: apaizak esandakoa
Negarrez ari den Branko senarra ikusten du, gero makuluak ezkerreko eskuan eta lepokoa eskuinean hartzen ditu eta, elkarrekin otoitz eginez, Madonnaren estatua dagoen lekura iristen dira. Edo zer poza, hamabost urteren ondoren belaunikatu eta eskuak altxatu ditzake eskerrak emateko, goraipatzeko eta bedeinkatzeko. Pozik daude! Honela dio senarrari: Branko goazen aitortzera agurea gure bizitzatik erabat desagerrarazteko. Medjugorje paralisian dagoen emakume bat sendatzen da.
Muinoan jaitsi eta santutegian apaiz bat aurkitzen dute aitortza egiteko. Aitortza egin ondoren, emakumea apaizak sendatu berri duela azaldu eta konbentzitzen saiatzen da, baina ez du ulertu nahi eta esaten dio: Ados, zoaz bakean. Honela azpimarratu zuen: Aita, nire makuluak konfesionalismotik kanpo daude, geldiarazi nuen! Eta errepikatu zuen: Ados, ados, joan bakean ... ikusi zenbat jende zain dagoen aitortzeko! Emakumea triste jarri da, sendatuta baina triste. Ezin duzu ulertu fraideak ez zaituela sinesten.
H. mezan zehar, Jainkoaren Hitzak, graziaz, Jaunartzeak kontsolatu eta argitu zuen. Bat etxera etorri zen Madonnaren estatua, nork bere gustuaren arabera erosi nahi zuen eta niregana etorri zen bedeinkatzeko. Poz pozik eta eskerrak eman genituen sendatzeko.
Hurrengo egunean, ospitalera joan zen, medikuek gaixotasuna eta egoerak ondo zekizkiola.
Ikusten dutenean harrituta daude!
Mediku musulman batek galdetzen dio: Non egon zara, zein klinikan?
Podbrdo-ri erantzun dio.
Non dago leku hau?
Medjugorje-n.
Medikua negarrez hasi zen, gero, gainera, mediku katolikoa, fisioterapeuta, eta denek pozik besarkatu zuten. Negarrez eta esaten dute: Zorionekoa zara!
Ospitalearen buruak hilabetera itzuli behar duela esan dio. Irailaren 16an irten zenean, esan zuen: mirari bikaina da benetan! Nirekin etortzen zara, goazen apezpikuarengana, mirari bat gertatu zela azaldu nahi diodalako.
Sendatutako emakumearen izena da Jadranka, honela dio: medikuak ez du joan behar, ez baitu hori behar, otoitza, grazia eta ez du informatu behar. Hobe da berari otoitz egitea harekin hitz egitea baino!
Lehenengoak azpimarratu du: baina presente egon behar duzu!
Emakumeak erantzun dio: Entzun, jauna, argi bat pizten badugu itsu baten aurrean, ez diogu laguntzarik eman; ikusten ez duten begien aurrean argia pizten baduzu ez du laguntzen, argia ikusteko gizakiak ikusteko gai izan behar duelako. Beraz, gotzainak grazia baino ez du behar!
Medikuak dio lehenengo aldiz ulertu zuela sinesten eta irakurtzearen, informazioa entzutearen edo jasotearen arteko desberdintasuna zeinen handia den fedearen dohaina.