Nondik etorri zen haratago? don Giuseppe Tomaselliren ama
Don Tomaselli salesiarrak "Gure Hildakoak - Etxea Guztien" liburuxkan honako hau idazten du: "3ko otsailaren 1944an, emakume zahar bat hil zen, laurogei urte inguru zituela. Nire ama zen. Bere gorpua hilerriko kaperan ikusi ahal izan nuen, ehorzketa baino lehen. Apaiz gisa pentsatu nuen: zuk, emakumea, epaitzen dudanez, ez duzu sekula serioski urratu Jainkoaren agindu bakarra! Eta bere bizitzara pentsatu nuen.
Egia esan, nire eredugarria zen nire ama eta apaiz bokazioa zor diot neurri handi batean. Egunero Mezara joaten zen, zahartzaroan ere, bere seme-alaben koroarekin. Jaunartzea egunerokoa zen. Ez zuen inoiz arrosarioa alde batera utzi. Ongintzazko emakumea pertsona behartsuarentzako karitate dotorea burutzen duen bitartean. Jainkoaren borondatearen arabera, nahikoa da nire aita etxean hilda zegoela galdetzeko: zer esan diezaioket Jesusi une hauetan gustura egoteko? - Errepikatu: Jauna, zure borondatea bukatuko da - Bere heriotzako ohean azken sakramentuak fede biziz jaso zituen Iraungitze ordu batzuk lehenago, gehiegi sufrituta, errepikatu zuen: O Jesus, nire sufrimenduak gutxitzeko eskatuko nizuke! Baina ez dut zure nahien aurka egin nahi; egizu zure borondatea! ... - Mundua ekarri ninduen emakume hura hil zen. Justizia jainkotiarraren kontzeptuan oinarrituta, ezagunek eta apaizek beraiek egin zezaketen laudorioari arreta handirik eman gabe, sufragiak areagotu nituen. Meza Santuen kopuru handia, karitate oparoa eta, predikatzen nuen tokian, fededunak eskatzen nien sufragioan Jaunartzeak, otoitzak eta obra onak eskaintzera. Jainkoak amari agertzea baimendu zion. Bi urte eta erdiz nire ama hil zen, bat-batean gelan agertu zen, gizakien moduan. Oso triste zegoen.
- Purgatorioan utzi nauzu! ... -
- Orain arte egon zara Purgatorioan? -
- Eta hor daude oraindik! ... Nire arima iluntasunaz inguratuta dago eta ezin dut Argia ikusi, hau da Jainkoa ... Zeruko atarian nago, betiko poztasunetik gertu, eta presaka nago sartzeko gogoa; baina ezin dut! Zenbat aldiz esan diot: nire seme-alabek nire oinaze ikaragarria jakingo banu, ah !, nola lagunduko zidaten! ...
- Eta zergatik ez zara lehenengo abisatzera etorri? -
- Ez zen nire esku. -
- Oraindik ez duzu ikusi Jauna? -
- Hil bezain laster Jainkoa ikusi nuen, baina ez bere argitan. -
- Zer egin dezakegu berehala askatzeko? -
- Meza bakarra behar dut. Jainkoak baimena eskatu zidan. -
- Zerura sartu bezain laster, itzuli hona salatzera! -
- Jaunak aukera emango badu! ... Zein argi ... zer distira! ... -
beraz, ikusmena desagertu egin zen. Bi meza ospatu ziren eta egun baten ondoren berriro agertu zen, esanez: Zeruan sartu nintzen! -.