Nola barkatu zaizun norbait
Barkamenak ez du beti ahaztea esan nahi. Baina aurrera egitea esan nahi du.
Besteak barkatzea zaila izan daiteke, batez ere konfiantza duen norbait zauritu, baztertu edo ofenditu dugunean. Iraganean zerbitzatu nuen eliza batean, Sophia kide bat gogoratzen dut, barkamenarekin bere borroka pertsonala kontatu zidan.
Sophia gaztea zenean, aitak familia utzi zuen. Zailtasun ugari egin zituzten eta haren aurkako haserrea handitu egin zen. Azkenean, Sophia ezkondu zen eta seme-alabak izan zituen, baina oraindik ezin izan du abandonatu arazoak konpondu eta aita oraindik ere damu du.
Sophiak sei asteko Bibliako azterketa programan nola matrikulatu zuen azaldu zuen, ohiturak, zintzilikatzeak eta zauriak oinarritzat hartuta. Aitarekin konpondu gabeko arazoak ekarri zituen programak. Saioetako batean, dinamizatzaileak ohartarazi du barkamenak jendea besteek sortutako pisutik libratzen duela.
Taldearen esanetan, inork ez du inor harrapatu behar beste minak eragin duen minarengatik. Sophiak bere buruari galdetu zion: "Nola izan nezake nire aitak sortutako mina kentzeko?" Aita ez zen gehiago bizirik, baina bere ekintzen oroitzapenak Sophia aurrera egitea eragotzi zuen.
Aita barkatzeko pentsamenduak Sophia desafiatu zuen. Bere eta bere familiarekin egin zuena onartu behar zuela esan nahi du eta ondo egon behar zuela. Klaseko saioetako batean, dinamizatzaileak lesionatutako pertsona bati gutun bat idaztea proposatu zion. Sophiak egitea erabaki zuen; ordua zela joaten utzi zion.
Aitak sortutako mina eta haserrearen inguruan idatzi zuen. Bere ezezkoak eta abandonatzeak bizitzan nola eragin zuten partekatu zuen. Orain barkamena eta aurrera jarraitzeko prest zegoela idazten amaitu zuen.
Gutuna bete ondoren, ozenki irakurri zuen aita ordezkatzen zuen aulki huts batean. Hau izan zen bere sendatze prozesuaren hasiera. Azken ikasgaian, Sophiak taldearekin partekatu zuen gutuna idaztea inoiz egin dudan gauzarik onenetakoa zela. Minik gabe zegoen eta aurrera egiteko prest zegoen.
Besteei barkatzen diegunean, horrek ez du esan nahi zer egin duten ahazten dugunik, nahiz eta zenbait kasutan jendeak egiten duen. Horrek esan nahi du jada ez garela emozionalki eta espiritualki gudatuak izaten garela haien ekintzekin. Bizitza laburregia da; barkatzen ikasi behar dugu. Gure boterearekin ez bada, Jainkoaren laguntzarekin egin dezakegu.