Gaurko Ebanjelioaren iruzkina 9eko urtarrilaren 2021an Don Luigi Maria Epicocoren eskutik

Markosen Ebanjelioa irakurrita, ebanjelizazioaren protagonista nagusia Jesus eta ez bere ikasleak direla sentitzen da. Gure elizak eta komunitateak ikusita, kontrako sentsazioa izan liteke: ia badirudi lanaren zatirik handiena guk egin dugula, Jesus txoko batean dagoela emaitzen zain.

Gaurko Ebanjelioaren orrialdea agian garrantzitsua da pertzepzioaren alderantzikapen honetarako: “Orduan, ikasleei itsasontzira igotzeko agindua eman zien eta beste ertzera joateko, Betsaida aldera, jendea baztertuko zuen bitartean. Bera bidali bezain laster, mendira igo zen otoitz egitera ”. Jesus da ogi eta arrainen biderkapenaren miraria egin zuena, Jesus da orain jendetza baztertzen duena, Jesus da otoitz egiten duena.

Horrek askatu egin behar gaitu gure pastoral planetan eta eguneroko kezketan askotan maiz nazkatzen garen edozein performance antsietatetik. Ikasi beharko genuke geure burua erlatibizatzen, berriro dagokigun lekuan jartzen eta gehiegizko protagonismo batetik deserrotzen. Batez ere, orduan beti iristen baita unea ikasleen egoera deseroso berean aurkitzen garenean, eta hor ere ulertu behar dugu nola aurre egin: «Arratsa iritsi zenean, itsasontzia itsasoaren erdian zegoen eta bera bakarrik lehorrera. . Baina guztiak arraunean nekatuta ikusita, kontrako haizea zutenez, dagoeneko gaueko azken aldera itsasoan oinez joan zen haiengana ”.

Neke momentuetan, arreta guztia egiten dugun ahaleginean oinarritzen da eta ez Jesusekiko axolagabe jarraitzen duen ziurtasunean. Eta hain da egia gure begiak gehiegi finkatuta daudela, Jesusek esku hartzea erabakitzen duenean gure erreakzioa ez dela esker onekoa, beldurra baizik, gure ahoarekin Jesusek maite gaituela esaten baitugu, baina bizi dugunean harrituta, beldurtuta jarraitzen dugu. , aztoratuta., gauza arraroa balitz bezala. Orduan, oraindik ere zailtasun honetatik askatu behar gaitu: «Ausardia, ni naiz, ez izan beldurrik!».
Markatu 6,45-52
#gaurko ebanjeliotik