Ezagutzen al duzu otoitzaren dohaina? Jesusek esaten dizu ...

Galdetu eta emango zaizu ... "(Mateo 7: 7).

Esther C: 12, 14-16, 23-25; Matt 7: 7-12

Gaur egungo otoitzaren eraginkortasunari buruz hitz lasaigarriak Jesusek "Gure Aitaren" otoitzari buruzko argibideak jarraitzen ditu. Abbakiko harreman intimoa aitortu ondoren, Jesusek gure otoitzak entzun eta erantzuten ditugula suposatu nahi du. Lurreko gurasoekin dituen konparazioak konbentzigarriak dira: zein aitak harria emango zion semeari ogia eskatzerakoan, edo suge bat arrautza eskatzen bazuen? Giza gurasoek batzuetan huts egiten dute, baina zer fidagarria da zeruko aita edo ama bat?

Asko idatzi da otoitzari buruz, erantzun gabeko otoitzen teoriak barne. Jendeak berariaz otoitz egiteari uzten dioten arrazoietako bat zera da, ez baitago ziur Jesusen aginduak nola jarraitu behar dituzten. Otoitza ez da magia edo quid pro quo sinplea, eta Jainkoak lagunduko digu eskatzen dugun guztia lortzen dugun bezala. Konponketa bizkorrak eta grazia merkeak, edo guretzat edo beste batzuk kaltetu ditzakegun gauzak. Adiskidetzea beharrezkoa da eta Jesusen hitzak arretaz irakurtzen baditugu, otoitza prozesu gisa deskribatzen duela ikusten dugu, ez transakzio soil bat.

Eskatzea, bilatzea eta kolpatzea mugimendu baten lehen faseak dira gure beharrak garaian gure otoitzak esploratzera eramaten gaituena. Seme-alaben eskaera jorratzen duen guraso guztiek badute zer nahi duten eta zergatik buruzko elkarrizketa bihurtzen dela. Jatorrizko nahiak askotan desio sakonago bilakatzen du. Janaria baino gehiago, ume batek iraunkortasuna nahi du, konfiantza emango zaie. Jostailu bat baino gehiago, haur batek norbait haiekin jolastu nahi du bere mundura sartzeko. Elkarrizketak harremana hazten laguntzen du, nahiz eta otoitzak Jainkoa guretzat nor den aztertzea sakontzen badu.

Kolpatzea irekitasuna, erreaktibitatea da. Frustrazio une batean, ateak itxita daudela sentitzen dugu. Zorrotzak ate horren beste aldean laguntza eskatzen ari da, eta zein aterako dugun aukeratzea fedeen lehen mugimendua da. Ate asko itxita egongo dira, baina ez Jainkoarenak. Jesusek bere ikasleei agindu zien: joz gero, Jainkoak atea irekiko duela, sartzeko eta haien beharrak entzutera gonbidatzeko. Berriro ere, otoitza harremanean sakontzea da eta lortzen dugun lehenengo erantzuna harremana bera da. Jainkoa ezagutzea eta Jainkoaren maitasuna bizitzea otoitzari etekina ateratzea da.

Ikasleak bilatzaile deitzen ziren. Gazteak ikertzaile naturalak dira, nahi duten guztia abantaila delako abiarazi berri den bizitza batean. Erabakia hartu ez duten haurrekin nazkatuta dauden gurasoek zoriontsu izan beharko lukete eskatzaile izateaz gain, Jainkoak bere xedea ez badute ere. Ikerketa berez otoitza da. Aurrerapausoak ematen ari gara eta zerbait zoragarria eta abenturagarria da aurrera eramaten gaituen otoitz amaigabea eramatean, itxaropenak moldatzen dituela, oraindik makurtu eta nahi ez ditugun gauzak desiratzeko eskatzen digu, hala nola maitasuna, helburua eta Saindutassunetan. Jainkoarekin, gure iturria eta helmuga, gure otoitz guztien erantzuna aurrez aurre topaketa batera eramaten dute