Zer pentsatu Medjugorjeren agerraldietan? Mariologo batek erantzuten du
Agerpenek laguntzen gaituzte!
Zer pentsatu Medjugorjeko agerraldiei buruz? Galdera Fr. Stefano de Fiores, Italiako mariologorik ezagunenetakoa eta autoritate handienetakoa. «Orokorrean eta labur-labur hau esan dezaket: Elizak lehendik esandako agerpenei jarraitzen diegunean, bide seguruan gaude, zalantzarik gabe. Discernimendu baten ondoren, sarritan Aita Santuak beraiek izan ziren debozioaren adibidea ematen zutenak, 1967an Paulo VI.a Fatimako erromesarekin eta, batez ere, Joan Paulo II.arekin munduko santu marian nagusietara erromerian joan zen bezala. Izan ere, behin agerpenak Elizak onartuta, gure garaian Jainkoaren seinaletzat hartzen ditugu. Dena den, beti ere Jesusen Ebanjelioan kokatu behar dira, hau da, gainerako agerpen guztietarako oinarrizko eta arauzko Errebelazioa. Hala ere, agerpenek laguntzen digute. Ez dute hainbeste laguntzen iragana argitzen, baizik eta Eliza etorkizuneko garaietarako prestatzen, etorkizunak prestatu gabe aurki ez dezan. Elizak denboran zehar mugitzen ari den eta beti ongiaren eta gaizkiaren arteko borrokan sartuta dauden zailtasunez jabetu behar dugu. Ezin da goitik laguntzarik gabe utzi, zeren zenbat eta gehiago goazen ilunpeko seme-alabak gero eta gehiago aurrera egiten dute, antikristoa etorri arte beren asmakizunak eta estrategiak hobetzen dituztenak. Iragarri bezala s. Louis Marie de Montfort, eta Jainkoari oihu bat altxatu zuen suzko Otoitzean, azkeneko aldiz Pentekoste berri bat bezala ikusiko da, Espiritu Santuaren isurketa ugaria apaiz eta laikoengana, zeinak bi ondorio sortuko dituena: goi-santutasuna, inspiratua. Maria den Mendi santua, eta munduaren ebanjelizatzera eramango duen gogo apostolikoa.
Azken boladan Andra Mariren agerraldiek helburu hauek dituzte: Kristorenganako konbertsioa eragitea, Mariaren Bihotz Garbiaren sagarapenaren bidez. Beraz, agerpenak etorkizunerako prestatzeko goitik datozen seinale profetiko gisa ikus ditzakegu. Hala ere, Elizak hitz egin baino lehen, zer egin behar dugu? Zer pentsatu Medjugorjeko milaka agerpenez? Uste dut pasibotasuna beti gaitzetsi beharrekoa dela: ez da ona agerpenak alde batera uztea, ezer ez egitea. Paulok kristauei gonbidatzen die antzematea, ona denari eutsi eta txarra dena baztertzera. Jendeak ideia bat hartu behar du bertatik bertara egindako esperientziaren edo ikusleekin harremanaren arabera sinesmen bat garatzeko. Zalantzarik gabe, inork ezin du ukatu Medjugorje-n otoitz, pobrezia, sinpletasunaren esperientzia sakona dagoela eta urruneko edo distraitutako kristau askok konbertsiorako eta benetako kristau bizitzarako deia entzun dutela. Askorentzat Medjugorje-k ebanjelizatze aurreko bat eta bide egokia aurkitzeko modu bat adierazten du. Esperientziei dagokienez, hauek ezin dira ukatu”.
Iturria: Eco di Maria 179. zenbakia