Jesusenganako debozioa: Jaunak apaizak ohorea duen modua

Jaunak apaizak ohorea duen modua

Entzun, beraz, nire armadak eta nire aingeruak! Apaizak aukeratu ditut aingeruen eta beste gizon batzuen gainetik eta nire gorputza sagaratzeko eta ukitzeko ahalmena eman diet. Nahi izan banu, funtzio hori aingeruen esku utziko nuke, baina hainbeste maite ditut apaizak, ezen halako ohorera igo eta nire aurrean egoteko agindu ditut, zazpi mailatan antolatuta. Ardiak bezala pazientzia izan behar zuten, oinarriak egonkorrak zituzten hormak bezain konstanteak, biziz beteak eta soldaduak bezain eskuzabalak, sugeak bezain jakintsuak, birjinak bezain xumeak, aingeruak bezain garbiak, eztei-ohera hurbiltzen den emaztegaiaren moduko maitasun sutsuak animatuta. Orain, gaizki aldendu zaizkit, ardiak lapurtzen dituzten otsoak bezain basatiak dira, gose eta gutizia ezin hobeak. Ez dute inor ohoratzen eta ez dute inor lotsatzen. Bigarrenik, harresi hondatu bateko harriak bezain iraunkorrak dira, oinarriaz, hau da, beren Jainkoaz, mesfidati direlako, beraien beharrak asetzeko gai ez balitz edo horiek elikatu eta sostengatu nahi ez balitu bezala. Hirugarrenik, hondoratu egin dira eta iluntasunean inguratuta egon dira, bizioen itsutasunean dabiltzan lapurrak bezala. Ez dute soldaduen ausardia batere, Jainkoaren ohorearen eta aintzaren alde borrokatzeko beharrezkoa, eta ez dute eskritura heroikoak burutzeko behar duten eskuzabaltasuna. Laugarrenik, astoak bihurtzen dira burua eusten dutenak bezalakoak: orobat, ergelak eta ergelak dira munduko gauzei buruz beti pentsatzen duten moduan, burua zerura eta etorkizuneko gauzetara bueltatu gabe. Bosgarrena, kortesanoak bezain lotsagabeak dira: garrantzirik gabeko arropekin lotsagabeki pasatzen zaizkit eta gorputz-adar guztiek beren gutizia adierazten dute. Seigarrena, zelaia bezain zikinak dira: beraiengana hurbiltzen diren guztiak lainotuta eta zikinduta daude. Zazpigarren lekuan, higuingarriak dira ... Apaiz batzuk bakarrik hurbiltzen zaizkit disimuluz, traidoreak balira bezala. Hala ere, ni zeruan lurrean bezala izaki guztien Jainkoa eta Jauna naizenez, haiekin topo egitera joaten naiz; apaizak esan ondoren, hau da nire gorputza aldarean, haren aurrean ni benetako Jainkoa eta benetako gizona naiz. Maitemindutako senargaiaren antzera hasten naiz nire ministroengana, haiekin batera nire jainkotasunaren plazer sakratuak probatzen eta probatzen; baina, ai, ez dut lekurik aurkitzen haien bihotzetan. Entzun berriro, adiskideok, zenbat duintasun ematen dien apaizei aingeru eta gizonen gainetik: bost gauza egiteko ahalmena eman diot: lotu eta askatu lurrean eta zeruan; nire etsaiak Jainkoaren lagun bihurtzea, eta bekatuen deabruak aingeru bertutetsu bihurtzea; predikatu nire hitza; sagaratu eta santutu nire gorputza, aingeru batek ezin duena; ukitu nire gorputza, zuetako inor ausartuko ez zena ». IV liburua, 133