Mariarekiko debozioa: gure familiak bedeinkatzeko otoitza
O Doloretako Birjina, zure amaren laguntza eskatzera nator alaba baten / edo eta entzuna izateko konfiantzarekin. Zu, ene Ama, zara etxe honetako Erregina; zugan bakarrik jarri dut beti nire konfiantza guztia eta ez naiz inoiz nahastu.
Oraingo honetan ere, ene Ama, zure belaunetan ahuspezturik, zure amaren bihotzari eskatzen dizut nire familia (edo: familia...) elkartzeko grazia zure Seme Jainkozkoaren Pasio eta Heriotzagatik, Bere Odol Preziotsuenagatik. eta Bere Gurutzearen alde. Berriro eskatzen dizut zure Amatasunagatik, zure minengatik eta Gurutzearen oinetan guregatik isurtzen dituzun malkoengatik.
Ene Ama, beti maitatuko zaitut, eta ezagutarazi eta maitatuko zaitut, baita besteek ere.
Zure ontasunagatik duina nazazu entzutea. Beraz, izango da.
Hiru Ave Maria
Nire ama, nire konfiantza.
Arimaren salbazioa
1. Mundu honetan nago nire arima salbatzeko. Konturatu behar dut bizitza ez zitzaidala eman arrakasta edo dibertsioaren bila zabiltzalako, alferkeria edo bizioetara uzten nauzulako: bizitzaren benetako helburua norbere arima salbatzea baino ez da. Alferrik izango litzateke lur osoa ere jabetzea, orduan arima galduko balu. Egunero ikusten dugu jende askok ez duela ahaleginik egiten boterea eta aberastasuna lortzeko: baina ahalegin horiek guztiak alferrikakoak izango dira beren arima salbatzen ez badute.
2. Arimaren salbazioa irmotasuna eskatzen duen gauza da. Ez da behingoz eros daitekeen ondasuna, baina barneko indarrez konkistatu da, eta pentsamendu soilez Jainkoarengandik urrunduz ere gal daiteke. Salbazioa ailegatzeko, ez da aski iraganean ondo portatu izana, baina onetan irautea behar da azkeneraino. Nola egon naiteke hain ziur neure burua salbatzea? Nire iragana Jainkoaren graziarekiko desleialtasunez beteta dago, nire oraina ulergaitza da eta nire etorkizuna Jainkoaren eskuetan dago.
3. Nire bizitzaren azken emaitza konponezina da. Kasu bat galtzen badut, helegitea jarri dezaket; gaixotzen banaiz, ondo ateratzea espero dezaket; baña arima galtzen danean, betiko galtzen da. Begi bat hondatzen badut, beti geratzen zait beste bat; arima hondatzen badut, ez dago erremediorik, arima bakarra baita. Agian gutxiegi pentsatzen dut halako oinarrizko arazo bati buruz, edo ez dut nahikoa pentsatzen mehatxatzen nauten arriskuei buruz. Momentu honetan neure burua Jainkoaren aurrean aurkeztuko banintz, zein izango litzateke nire patua?
Sen onak esaten digu gogor lan egin behar dugula arimaren salbazioa bermatzeko.
Horretarako, egin dezakegun gauzarik jakintsuena gure Zeruko Amaren ereduari jarraitzea izango da. Jatorrizko bekaturik gabe jaio zen Andre Maria, eta beraz gure baitan berezkoa den giza ahultasun guzirik gabe; graziaz betea dago eta bertan berresten da bere existentziaren lehen unetik bertatik. Hala ere, kontu handiz saihestu zituen giza hutsaltasun oro, arrisku oro, beti bizimodu mortifikatua eraman zuen, ohore eta aberastasunetatik ihes egin zuen, graziari dagozkionak bakarrik arduratuz, bertuteak praktikatzea, beste bizitzarako merituak eskuratzea. Benetan nahastuta sentitzea da, arimaren salbazioari buruz hain gutxi pentsatzen ez ezik, etengabe eta borondatez arrisku larrietara jartzen garela pentsatzean.
Imita dezagun Andra Mariren konpromisoa arimaren arazoetarako, jar gaitezen bere babespean, azken salbazioa hobeto itxaroteko. Beldurrik gabeko zailtasunei aurre egiten diegu, bizitza erraz baten sedukzioak, pasioen astindua. Andra Mariren konpromiso serio eta etengabeak gure arimaren salbazioaz aktiboki arduratzera bultzatu behar gaitu.