Mariarekiko debozioa: historia otoitz egitera

"OSASUN-ORRIAREN" HISTORIA

i Bavariako artzaina 20/06-1646an izan zen artaldearekin artzaintzarekin.

Neskaren aurrean irudi bat zegoen neskak egunero bederatzi Rosario errezitatuko zituela agindu zuen.

Bero handia zegoen eskualde hartan eta abereek ez zioten bere denbora otoitzari uzten. Gure Andre Maitea agerrarazi zitzaion orduan, eta bederatzi Arrosarioen errezitazioak balio bera izango zuen otoitza irakatsi zion.

Andreari besteei irakasteko zeregina eman zitzaion.

Artzainak, ordea, otoitza eta mezua bere buruari eutsi zion hil zen arte. Bere arima, hil ondoren, ezin izan zuen bakerik izan; Jainkoak agerian utzi zuen grazia eta esan zuen ez zuela bakea topatuko gizonei otoitz hau agerian uzten ez bazuen, bere arima noraezean zegoela.

Horrela, betiko bakea lortzea lortu zuen.
Jarraian, bere arrosarioa hiru aldiz errezitatuta dagoela gogoratzen dugu, bederatzi Rosarioren konpromiso baliokidea dela.

"ZORIONAK AURKATZEA"

(errosarioaren ondoren 3 aldiz errepikatu)

Jainkoak agurtzen zaitu, o Maria. Jainkoak agurtzen zaitu, o Maria. Jainkoak agurtzen zaitu, o Maria.
O Maria, 33.000 (hogeita hiru mila) aldiz agurtzen zaitut,
San Gabriel goiaingeruak agurtu zizun bezala.
Poza da zure bihotzagatik eta, gainera, nire bihotzerako, goiaingeruak Kristoren agurra ekarri zizun.
Ave, o Maria ...

Gaur ostegunaren meditazioa

Infernua
1. Infernua, jainkozko justiziaren bidez betiereko torturarekin hiltzen direnak zigortzeko lekua da. Infernuan kaltetuak sufritzen duen lehenengo zigorra zentzumenen zigorra da, sekula gutxitu gabe erretzen den sute batek sufritu duena. Sua begietan, sua ahoan, sua nonahi. Zentzu bakoitzak bere mina jasaten du. Begiak kea eta iluntasunak itsututa daude, deabruen eta beste madarikatuen ikusmena izututa. Egunez eta gauez belarriek ez dute entzuten etengabe garrasi, malko eta blasfemiak. Usain sentsazioak sufritzen duen sufre eta erretzen duen betun horren zurruna asko sufritzen du. Ahoak egarria eta txakur gosea puskatzen ditu: Et famem patiéntur ut canes. Oihu horien erdian, Epulon aberatsak zerura begiratu eta ur tanta txiki bat eskatu zuen, mihia erretzeko, eta ur tanta bat ere ukatu zitzaion. Nondik zorigaiztoko, egarriz erretzen direnak, goseak irentsita, suteak, oihuek, oihuek eta etsipenak jasanak. Ai, arraio, zein zorigaiztokoak diren zure amildegietan erortzen direnak! Zer diozu, semea? Oraintxe hiltzen bazina, nora joango zinateke? Kandela baten sugarraren gainean hatzari ezin baduzu eutsi, oihuik gabe eskuan su garraska bat jasan ezin baduzu, nola eutsi dezakezu eternitate guztian sugarretan?

2. Aintzat hartu ere, ene semea, madarikatuen kontzientziak sentituko duen gogoeta. Infernua jasango dute oroimenean, adimenean; testamentuan. Gogoan izango dute etengabe zergatik galdu diren, hau da, pasioren bat desagerrarazi nahi izateagatik: memoria hori ez da inoiz hiltzen ez den zizare hori: Vermis eorum non moritur. Gogoan izango dute Jainkoak bere burua galtzeko, bere lagunen adibide onak, egindako asmoak eta gauzatu ez zitezen. Berriro pentsatuko dute entzundako sermoiak, aitortzailearen ohartarazpenak, bekatua utzi duten inspirazio onak, eta jada erremediorik ez dagoela ikusita, etsipeneko garrasiak bidaliko dituzte. Borondateak ez du sekula gehiago nahi duena izango, aitzitik gaitz guztiak jasango ditu. Adimena jakingo du azkenean galdu duen on on handia. Arima gorputzetik bananduta, jainkozko gortera aurkezten da, Jainkoaren edertasuna begiratzen du, bere ontasun guztia ezagutzen du, ia une batez Paradisuaren distira hartzen du, agian, gainera, Aingeruen eta santuen abestirik gozoenak entzuten ditu. Ze mina, dena betirako galdu dela ikusita! Nork jasan dezake horrelako oinazeak?

3. Ene semea, orain zure Jainkoa eta Zerua galtzeaz arduratzen ez dena, zure itsutasuna ezagutuko duzu zure laguna baino askoz ere ezjakinagoa eta pobreagoa ikusten duzunean, zeruko erreinuan gozatu eta Jainkoari madarikatu egin zitzaiola. Bedeinkatutako aberriarengandik urruntzea, beraren gozamenetik, Ama Birjinaren eta Santuen konpainiarengandik. Hori dela eta, egin penitentzia; ez itxaron denbora gehiago arte: eman zeure buruari Jainkoa. Nork daki hau ez dela azken deia, eta erantzuten ez baduzu Jainkoak ez zaituela utziko eta ez zaituela eroriko betiko oinaze horietan! Deh! Ene Jesus, libratu nazazu infernutik! A libera poenis me ask, Domine!