Padre Piori debozioa "Munstroengatik negar egiten nuen"

Elizaren irakaspena Paulo VI.a eta Joan Paulo II.a Aita Santuen bidez Deabruari buruz oso argia eta sendoa da. Egia teologiko tradizionala atera du argitara, bere konkretu osoan. Padre Pioren bizitzan eta bere irakaspenetan modu dramatikoan ere presente eta bizirik egon den egia hori.
Padre Pio Satanasen oinazea izaten hasi zen txikitan. Lamisko San Markoko Aita Benedettok, bere zuzendari espiritualak, egunkari batean idatzi zuen: «Lau urte zituenetik hasi ziren agertzen Padre Pio-ren gaitz diabolikoak. Deabrua forma ikaragarrietan etorri zen, askotan mehatxagarria. Oinazea zen, gauez ere, lo egiten uzten ez zion».
Padre Piok berak esan zuen:
«Nire amak argia itzaltzen zuen eta hainbeste munstro hurbiltzen zitzaidan eta negar egiten nuen. Lanpara piztu zuen eta ni isilik geratu nintzen munstroak desagertu zirelako. Berriz itzaliko zuen eta berriro negar egingo nuke munstroengatik».
Bere komentuan sartu ondoren jazarpen diabolikoak areagotu egin ziren. Satan ez zitzaion itxura lazgarrietan bakarrik agertu, baina odolez jo zuen.
Borrokak izugarri jarraitu zuen bere bizitzan zehar.
Padre Piok Satanari eta bere lagunei deitu zien izen bitxienekin. Ohikoenen artean hauek daude:

«Bibote handia, bibote handia, bibel urdina, maltzurra, zorigaiztokoa, izpiritu gaiztoa, kosakoa, kosako itsusia, animalia itsusia, kosako tristea, zaplazteko gaiztoak, izpiritu zikinak, dohakabe haiek, izpiritu gaiztoak, piztiak, pizti madarikatuak, apostatu gaiztoak, apostata zikinak, urkabe aurpegiak, pizti orroak, maltzur gaiztoak, iluntasunaren printzea. »

Aitaren testigantza gaiztoaren izpirituen aurka egindako guduei buruz kontaezinak dira. Egoera beldurgarriak agerian uzten ditu, arrazionalki onartezinak, baina aipatu ditugun katiximaren eta Pontifizeen irakaspenaren egiarekin bat datozenak. Beraz, Padre Pio ez da «deabruaren mania» erlijiosoa, norbaitek idatzi duen bezala, baizik eta, bere esperientziekin eta bere irakaspenekin, denek alde batera uzten saiatzen den errealitate harrigarri eta ikaragarri bati beloa altxatzen diona.

«Atseden orduetan ere deabruak ez dio gelditzen nire arima hainbat eratara jotzeari. Egia da iraganean sendo izan naizela Jainkoaren graziaz etsaiaren amarruetan ez amore emateko: baina zer gerta daiteke etorkizunean? Bai, benetan gustatuko litzaidake Jesusen atseden-une bat, baina egin bedi bere borondatea nigan. Urrutitik ere, ez ezazu huts egin gure etsai komun honi biraorik bidali ni bakean uzteko. Lamisko San Markoko Aita Benedettori.

«Gure osasunaren etsaia hain dago haserre, ezen ia ez didala bakerik uzten, hainbat modutan nirekin borrokan». Aita Benediktari.

«Ez balitz, aita, deabruak etengabe mugitzen nauen gerragatik ia zeruan egongo nintzateke. Jesusen besoetatik kentzen saiatzen den deabruaren eskuetan aurkitzen naiz.Zenbat gerra, ene Jainkoa, hunkitzen nau gizon honek. Momentu batzuetan ia burua galtzen dut neure buruari egin behar diodan indarkeria etengabearen ondorioz. Zenbat malko, zenbat hasperen zerura zuzentzen ditudan askatzeko. Baina berdin dio, ez naiz otoitz egiteaz nekatuko». Aita Benediktari.

«Deabruak beretzat nahi nau kosta ahala kosta. Sufritzen ari naizen guztiagatik, kristaua ez banintz, jabetu naizela sinistuko nuke. Ez dakit zein den Jainkoa orain arte ni errukitzeko mugitu ez izanaren arrazoia. Hala ere, badakit ez duela lan egiten oso helburu saindurik gabe, guretzat erabilgarriak». Aita Benediktari.

«Nire izatearen ahuleziak beldurra ematen dit eta izerdi hotza eragiten dit. Satan bere arte gaiztoekin ez da nekatzen nere aurka gerra egiteaz eta gotorleku txikia nonahi setiatuz konkistatuz. Laburbilduz, Satanas niretzat etsai indartsu bat bezalakoa da, zeina, plaza bat konkistatzeko erabakia harturik, gortina edo bastioi batetik erasotzearekin konforme ez dagoena, alde guztietatik inguratzen duena, alde guztietan erasotzen duena, guztietan oinazea duena. zatia.. Ene aita, Satanasen arte gaiztoek beldurra ematen naute. Baina Jainkoarengandik bakarrik, Jesu-Kristoren bitartez, espero dut grazia beti garaipena lortzeko eta inoiz ez garaitzeko». Lamisko San Markoko Aita Agostinori.