Santa Luziarekiko debozioa: nola eta non ospatzen den!

Santa Luziaren jarraitzaileen debozioaren istorioa hil eta berehala hasi zen. Luciaren gurtzari buruz dugun lehen ebidentzia fisikoa IV. Mendeko marmolezko inskripzioa da, Lucia lurperatuta zegoen Sirakusako katakonbetan aurkitu zena. Handik gutxira, Honorio I.a Aita Santuak Erromako eliza izendatu zuen. Laster, bere kultua Sirakusatik Italiako eta munduko beste toki batzuetara hedatu zen - Europatik Latinoamerikara, Ipar Amerikako eta Afrikako zenbait lekutara. Gaur egun mundu guztian Santa Luziaren erlikiak eta hark inspiratutako artelanak daude.

Siziliako Sirakusan, Luciaren jaioterrian, bere omenezko festa oso bihotzezkoa da eta ospakizunek bi aste iraun dute. Urtean zehar katedralean gordetako Luciaren zilarrezko estatua atera eta kalejira egiten da plaza nagusian, jendetza zain dagoelarik beti. Santa Luzia gaua Italia iparraldeko beste hirietan ere ospatzen dute, batez ere umeek. Tradizioaren arabera, Lucia asto baten atzealdera iristen da, eta ondoren Castaldo entrenatzailea, eta urtean zehar ondo portatu diren haurrentzako gozokiak eta opariak ekartzen ditu. 

Aldiz, haurrek kafe katiluak gailetekin prestatzen dizkiete. Santa Luzia eguna Eskandinavian ere ospatzen da, argiaren ikurtzat jotzen baita. Santa Luzia eguna biziki ospatzeak Eskandinaviako neguko gau luzeak nahikoa argiz bizitzen lagunduko duela esaten da. Suedian bereziki ospatzen da, opor garaia iristea dela eta. Hemen neskak "Lucia" janzten dira. 

Soineko zuria (bere garbitasunaren sinboloa) daramate gerriko gorriarekin (bere martirioaren odola irudikatzen du). Neskek kandelen koroa ere buruan daramate eta gailetak eta "Lucia focaccia" (azafraiz betetako ogitartekoak - horretarako bereziki egindakoak) eramaten dituzte. Protestanteek eta katolikoek zeremonia hauetan parte hartzen dute. Kandelen antzeko prozesioak eta ospakizunak egiten dira Norvegian eta Finlandiako zenbait lekutan.