Eguneko debozioa: ekidin lehen urratsa gaizkirantz

Jainkoak zailtzen du. Fruta bat heltzen ez denean, badirudi gaitzesgarria dela jatorrizko adarra uztea. Beraz, gure bihotzagatik; nondik dator beldur hori, lehen aldiz ezpurutasuna, mendekua eta bekatua ahalbidetzean? Nork esnatzen du gure baitako damu hori, gorrotatzen gaituen eta ez egiteko esaten digun asaldura hori? - Zergatik behar da ia ahalegina gaitzari lehen aldiz amore emateko? - Jainkoak zailtzen du, abstenitu egiten garelako; eta dena mespretxatzen duzu zure hondamenagatik? ...

Deabruak errazten du. Suge maltzurrak ondo daki nola gainditu. Ez gaitu kolpe batez gaitz handira tentatzen; konbentzitzen gaitu inoiz ez dugula ohitura txarrik kenduko, bekatu txikia dela, asebetetze txikia, behin bakarrik ateratzea, gero berehala aitortzea gugan, Jainkoarengan itxaropenez, hain ona denez, errukitu egiten zaigu! .., Eta uste duzu deabruari Jainkoaren ahotsari baino? Eta zuk, ergela, ez al duzu engainurik ikusten? Eta ez al zara gogoratzen dagoeneko zenbat erori diren?

Konponezina izan ohi da. Lehenengo hipokresia, lehenengo neurrigabekeria, lehen lapurreta zenbat aldiz hasi zen bekatuen kate bat, ohitura txarrak, galerak! Gezurra, inpertinentzia, begirada askea, utzitako otoitza, zenbat aldiz izan ziren bizitza hotz, leun eta, beraz, gaiztoaren jatorria! Antzinako jakintsuek jada idatzi zuten: Kontuz printzipioekin; askotan, erremedioak ez duela ezertarako balio gero. Gauza txikiak mespretxatzen dituena pixkanaka erortzen joango da.

LANDU. Kontuz bekatuaren kontzesiorik txikienekin.