Eguneko debozioa: fede ekintzak errezitatu, limosna eman

Jesusen sehaska sehaska da. Sar zaitez berriro fede biziz, Belengo bordan: ikusi non jartzen duen Mariak Jesus atseden hartzeko. Errege baten semearentzat, urrez apaindutako zedro sehaska bilatzen da; edozein ama, pobrea izan arren, sehaska dexente eskaintzen dio haurrari; eta Jesusentzat guztietan txiroena izango balitz bezala, ez dago sehaska bat bera ere. Sehaska bat, ukuiluko mahaia, hona hemen bere sehaska, ohea, atseden lekua. O ene Jainkoa, zer pobrezia!

Sehaskaren misterioak. Belengo ukuiluan denak esanahi sakona du Fedearen begietan. Ez al du sehaskak Jesusen pobrezia, lurreko hutsaltasunengandik urruntzea, gehien desiatzen den guztiaren mesprezua, aberastasunen, ohoreen, munduko atseginen mespretxua? Jesusek esan aurretik: zorionekoak espiritu txiroak, adibidea eman zuen, pobrezia aukeratu zuen bidelagun gisa; Haurra sehaska gogorrean jarri zen, helduak Gurutzeko egur gogorrean hil ziren!

Izpiritu pobrezia. Lurreko gauzetatik aldenduta bizi al gara? Ez al da ia beti gure ekintzetara bultzatzen gaituen interesa? Lan egiten dugu dirua irabazteko, gure estatuan hazteko, anbizioaren mesedetan. Nondik datoz kexak, gure ondasunak galtzeko beldurrak, besteen gauzen inbidia? Zergatik sentitzen dugu hiltzea? ... - Aitor dezagun: lurrari lotuta gaude. Kendu zaitezte, Jesusek sehaskatik oihukatzen du: mundua ez da ezer: bilatu Jainkoa, Zerua ...

LANDU. - Fedearen ekintzak eta abar errezitatu; limosna ematen du.