Eguneko debozio praktikoa: otoitzetik datorren erosotasuna

Erosotasuna tribulazioetan. Zorigaitzaren kolpeen azpian, malkoen samintasunean, munduak zin egiten du eta blasfemia egiten du, justuak otoitz egiten du: nork lortzen du erosotasun handiagoa? Lehenak etsitzen du eta dagoeneko zapaltzen duen pisua handitzen du; fededunak Jesusengana, Mariarengana, zaindariarengana jotzen du, otoitz egiten du eta negarrez ari da, eta otoitz egitean indarra sentitzen du, esaten omen dion ahotsa: zurekin nago tribulazioan, salbatuko zaitut ... Kristau dimisioa berreskuratzeko baltsamoa da. Nork lortzen du niretzat? Otoitza. Ez al duzu inoiz probatu?

Erosotasuna tentazioetan. Ihitzak bezain hauskorrak izan arren, tentazio amorratuan, erortzeko beldurrez, ez al dugu sekula ausardia adierazezinik sentitu Jesus, Jose eta Maria deitzeari, dominari musu ematean, Gurutziltzatua edukitzean? Otoitz eginez gero etsaiaren gotorleku menderagaitza bihurtzen zara, dio Krisostomok; deabruaren aurka otoitz egiteko arma darabil, gehitzen du San Hilariok; eta Jesus; Otoitz egin eta adi egon tentaldian ez sartzeko. Gogoratu.

Erosotasuna behar guztietan. Pribazio ugaritan, gurutze baten edo gehiagoren pisuaren pean, nork irekitzen du bere bihotza itxaropenarekin onera eteteko edo bihurtzeko itxaropenarekin? Ez al da otoitza? Betirako galtzeko beldurrez, otoitzak lasaitzen gaitu, sentiarazten gaitu: Nirekin egongo zara zeruan. Epaiketaren beldurrez, otoitzak iradokitzen digu: O fede gutxikoa, zergatik zaude zalantza? Edozein beharretan, zergatik ez zara Jainkoarengana jo lehen? Ez al da otoitza erremedio unibertsala?

LANDU. - Errepikatu gaur: Deus, in adiutorium meum-en asmoa da.