Erruki jainkotiarra: abuztuaren 17ko Santa Faustinaren pentsamendua

2. Graziaren uhinak. - Jesus Maria Faustinari: «Bihotz apal batean, ez da luzatzen nire laguntzaren grazia. Nire graziaren olatuak xumeen arima inbaditzen ditu. Harroak miserable jarraitzen dute».

3. Neure burua apaltzen dut eta nere Jauna deitzen dut. - Jesus, badira momentuak pentsamendu altuak sentitzen ez ditudanak eta nire arimari bulkada oro falta zaiona. Pazientziaz jasaten dut neure burua eta aitortzen dut egoera hori dela benetan naizenaren neurria. Jainkoaren errukitik eratortzen dudan ongia, hau horrela izanik, apaltzen naiz eta deitzen dut, ene Jauna, zure laguntza.

4. Umiltasuna, lore ederra. - Ai apaltasuna, lore ederra, arima gutxik jabetzen zaitu! Agian hain ederra zarelako eta, aldi berean, konkistatzeko hain zaila delako? Jainkoa pozten da apaltasunean. Arima xume baten gainean, zerua irekitzen du eta graziazko itsasoa jaisten du. Halako arimari Jainkoak ez dio ezer ukatzen. Modu honetan ahalguztidun bihurtzen da eta mundu osoaren patua eragiten du. Zenbat eta gehiago apaldu, orduan eta gehiago makurtzen da Jainkoa, bere graziaz estaltzen du, bizitzako une guztietan laguntzen du. O apaltasuna, hartu zure sustraiak nire izatean.

Fedea eta fideltasuna

5. Gudu zelaitik itzultzen den soldadu bat. - Maitasunagatik egiten dena ez da gutxi. Badakit ez dela lanaren handitasuna, Jainkoak sarituko duen esfortzuaren handitasuna baizik.Baina ahul eta gaixo dagoenean, etengabeko ahaleginak egiten ditu besteek normalean egiten dutena egitera iristeko. Hala ere, ez du beti asmatzen. Nire eguna borrokarekin hasten da eta borrokarekin ere bukatzen da. Arratsaldean ohera joaten naizenean gudu-zelaitik itzultzen den soldadu bat bezala sentitzen naiz.

6. Fede bizi bat. - Belauniko nengoen Jesus adoraziorako gordelekuan agertu aurretik. Bat-batean bere aurpegia bizirik eta argitsu ikusi nuen. Esan zidan: «Hemen zure aurrean ikusten duzuna, fedearen bitartez arimak presente daude. Ospitalean bizirik gabekoa badirudi ere, errealitatean bertan bizirik aurkitzen naiz, baina, arima baten barnean jarduteko, Ostalaritzaren barruan ni bezain bizia den fedea eduki behar du».

7. Adimen argitua. - Dagoeneko Elizaren hitzetik sinesmen aberasgarri bat datorkidan arren, asko dira zuk, Jesus, otoitzerako bakarrik ematen dituzun grazia. Horregatik, Jesus, eskatzen dizut hausnarketaren grazia eta, honekin bat eginda, fedeak argitutako adimen bat.

8. Fedearen izpirituan. - Fedearen izpirituan bizi nahi dut. Gerta daitekeen guztia onartzen dut Jainkoaren nahiak bere maitasunarekin bidaltzen baitu, nire zoriona nahi duena. Horregatik, Jainkoak bidali didan guztia onartuko dut, nire gorputz-izatearen matxinada naturalari eta auto-maitasunaren iradokizunei jarraitu gabe.

9. Edozein erabaki baino lehen. - Edozein erabaki hartu baino lehen, erabaki horrek betiko bizitzarekin duen harremanaz hausnartuko dut. Ekitera bultzatzen nauen motibo nagusia ulertzen saiatuko naiz: benetan Jainkoaren aintza edo nire edo beste arimen batzuen on espirituala bada. Nire bihotzak hala dela erantzuten badu, malgutasunik eza izango dut norabide horretan jarduteko. Aukera jakin batek Jainkoari atsegin zaion bitartean, ez ditut sakrifizioak gogoan izan behar. Ulertzen badut ekintza horrek goian esandakoa ez duela, asmoaren bidez sublimatzen saiatuko naiz. Hala ere, nire buruaren maitasuna bertan dagoela konturatzen naizenean, errotik kenduko dut.

10. Handia, ozena, zorrotza. - Jesus, emaidazu adimen handia, zu hobeto ezagutzeko bakarrik. Emaidazu adimen sendo bat, are gehiago jainkozko gauzak ezagutzeko aukera ematen didana. Emaidazu adimen zorrotz bat, zure esentzia jainkotiarra eta zure bizitza trinitario intimoa ezagutu dezadan.