Erruki jainkotiarra: Santa Faustinak oraingo uneko graziaz hitz egiten digu
1. Eguneroko gris ikaragarria. - Eguneroko gris ikaragarria hasi da. Jaietako une solemneak pasa dira, baina jainkozko grazia geratzen da. Jainkoarekin bat egiten nago etengabe, orduz ordu bizi naiz. Oraingo unea aprobetxatu nahi dut eskaintzen didanaz zintzotasunez jabetuz. Jainkoarengan fidatzen naiz etengabeko konfiantzarekin.
2. Ezagutu zintudan lehen momentutik. - Jesus errukitsua, zein desiorekin abiatu zinen Goiko Gelarantz nire eguneroko ogi bihurtuko zen Hostia sagaratzera! Jesus, nere bihotzaz jabetu nahi izan zenuen eta zure odol bizia nirearekin urtu. Jesus, zure bizitzako jainkotasunaren une oro parteka nazazu, utzi zure odol garbi eta eskuzabala bere indar guztiaz jo nire bihotzean. Nire bihotzak ez dezala beste maitasunik ezagutu zurea beste. Ezagutu zintudan lehen momentutik maite zaitut. Azken finean, nor gelditu liteke axolagabe zure bihotzetik sortzen den errukiaren amildegian?
3. Eraldatu gristasun guztiak. - Jainkoa da nire bizitza betetzen duena. Berarekin eguneroko une grisak eta nekagarriak pasatzen ditut, nire bihotzean egonik, gristasun oro nire santutasun pertsonala bilakatzen lanpetuta dagoen harengan konfiantzaz. Beraz, hobetu eta zure Elizarentzat abantaila izan naiteke santutasun indibidualaren bidez, guztiok elkarrekin bizi-organismo bat osatzen baitugu. Horregatik ahalegintzen naiz nire bihotzeko lurrak fruitu onak eman dezan. Nahiz eta hemen beheko giza begiari hau inoiz agertu, hala ere egunen batean ikusiko da arima asko elikatu direla eta elikatuko direla nire fruituez.
4. Oraingo unea. - Oi Jesus, nire bizitzako azkena izango balitz bezala bizi nahi dut oraingo unea. Zure aintzarako zerbitzatu nahi dut. Niretzat irabazi bat izatea nahi dut. Momentu bakoitza Jainkoak nahi izan gabe ezer gertatzen ez dela nire ziurtasunaren ikuspuntutik begiratu nahi dut.
5. Zure begien azpian pasatzen den instanta. - Nire on gorena, zurekin nire bizitza ez da ez monotonoa ez grisa, lore lurrintsuen lorategi bat bezain anitza baizik, zeinen artean ni neu aukeratzen lotsatzen naiz. Egunero soberan biltzen ditudan altxorrak dira: sufrimenduak, hurkoarekiko maitasuna, umiliazioak. Gauza bikaina da zure begien azpian pasatzen den momentua harrapatzen jakitea.
6. Jesus, eskerrak ematen dizkizut. - Jesus, eskerrak ematen dizkizut eguneroko gurutze txiki eta ikusezinengatik, bizitza arruntaren zailtasunengatik, nire proiektuen aurkako oposizioagatik, nire asmoei emandako interpretazio txarragatik, besteengandik datozen umiliazioengatik, tratatzen nauten modu gogorrak, susmo bidegabeengatik, osasun eskasagatik eta indarrak agortzeagatik, neure borondateari uko egiteagatik, neure burua deuseztatzeagatik, denetan aitortza faltagatik, nigatik. jarri nituen plan guztiak oztopatu. Jesus, eskerrak ematen dizkizut barneko sufrimenduengatik, izpirituaren lehortasunagatik, larritasunengatik, beldurrengatik eta ziurgabeengatik, arimaren baitan dauden hainbat probaren ilunagatik, adierazteko zailak diren oinazeengatik, batez ere ez dutenengatik. batek ulertzen nau, agonia mingotsagatik eta heriotzaren ordurako.
7. Dena opari bat da. - Jesus, eskerrak ematen dizkizut jada gozotua eskaintzen didazun kopa mingotsa nire aurrean edan izanagatik. Hara, nire ezpainetara hurbildu naiz zure borondate santuaren kopa honetara. Izan bedi zure jakinduriak mende guztien aurretik ezarri duena. Predestinatua nengoen kopa guztiz hustu nahi dut. Horrelako aurredestinazioa ez da izango nire azterketaren gaia: nire konfiantza nire itxaropen guztien porrotean datza. Zugan, Jauna, dena ona da; dena zure bihotzeko oparia da. Ez ditut nahiago kontsolamenduak samintasuna baino, ez samintasuna kontsolamenduak baino: eskerrak ematen dizkizut, Jesus, guziagatik. Pozik nago nire begirada zugan finkatzen, Jainko ulergaitza. Bizitza berezi honetan bizi da nire izpiritua, eta hemen etxean bezala sentitzen naiz. Sortu gabeko edertasuna, behin bakarrik ezagutu zaituenak ezin du beste ezer maitatu. Amildegi bat aurkitzen dut nire barnean eta Jainkoak beste inork ezin du bete.
8. Jesusen izpirituan.- Hemen behean borroka denbora ez da amaitu. Ez dut inon perfekzioa aurkitzen. Hala ere, Jesusen espirituan sartzen naiz eta haren ekintzak behatzen ditut, horien sintesia Ebanjelioan aurkitzen baita. Mila urte bizi izan banintz ere, ez dut haren edukia batere agortuko. Etsipena hartu eta nire eginbeharren monotoniak aspertzen nauenean, nagoen etxea Jaunaren zerbitzura dagoela gogoratzen dut. Hemen ezer ez da txikia, baina Elizaren aintza eta beste arimen aurrerapena ondorio gutxiko ekintza baten menpe dago, hura goratuko duen asmo batekin burutua. Ez dago, beraz, ezer txikia.
9. Oraingo unea bakarrik dagokigu. - Sufrimendua da lurreko altxorrik handiena: arima horrek garbitzen du. Lagunak bere burua ezagutzen du ezbeharretan; maitasuna sufrimenduaren arabera neurtzen da. Sufritzen duen arima Jainkoak zenbat maite duen jakingo balu, pozez hilko litzateke. Iritsiko da pairatzeak zertarako balio duen jakingo dugun eguna, baina gero ezingo dugu sufritu. Gaur egungo momentua bakarrik dagokigu.
10. Mina eta poza. - Asko sufritzen dugunean aukera handiak ditugu Jainkoari maite dugula erakusteko; gutxi sufritzen dugunean, harentzat gure maitasuna sentitzeko aukerak urriak dira; batere sufritzen ez dugunean, gure maitasunak ez du bere burua ez handirik ez perfektua erakusteko modurik. Jainkoaren graziarekin, sufrimendua gozamen bilakatzen zaigun puntura irits gaitezke, maitasuna arimaren baitan horrelako gauzak egiteko gai baita.
11. Eguneroko sakrifizio ikusezinak. - Egun arruntak, grisez beteak, festa bezala begiratzen zaitut! Zein jai den gure baitan betiko merituak sortzen dituen garai hau! Ondo ulertzen dut nolako etekina atera zioten santuek. Eguneroko sakrifizio txiki-txiki ikusezinak, zu niretzat baso-loreak bezala, Jesus maitearen urratsetan botatzen ditudanak. Askotan txikikeria hauek bertute heroikoekin konparatzen ditut, heroismoa benetan beharrezkoa baita horiek koherentziaz baliatzeko.