“Ez dut aitortu zer esanik ez daukadalako” jende askok ez du aitortu nahi horregatik

Gaur buruz hitz egiten dugu confessione, zergatik jende askok ez du aitortu nahi pekaturik egin ez dutela sinetsiz edo zergatik ez dioten bere gauzak kontatu nahi ezezagun bati.

Aitorpenaz pentsatzen denean, burura etortzen zaion lehenengo figurarena da Padre Pio. Pietralcina fraideak jantzi zuen stigmata eta ondorengo mina. Hala ere egunero aitortu zuen. Guk hilkor soilak, nola uste dugu bera baino santuagoak garela, ez dugula bekaturik egin, ez dugulako gaizkirik hil, lapurtu edo egin ez dugulako?

Zer da aitorpena eta zergatik den garrantzitsua

Konfesioa modu batean lantzen da formalak eta tradizionala Eliza Katolikoa, Ortodoxoa eta Anglikanoa, bitartean beste erlijio batzuk Islamaren antzera, aitorpena zuzenean egin diezaioke Jainkoari.Aitorpena bertan egin daiteke forma pribatua konfesio batean edo forman publiko ekitaldi erlijioso batean.

Aitorpena bat da sacramento Eliza katolikoarena, zeinetan pertsona batek bere bekatuak apaiz bati aitortu eta absoluzioa jasotzen duen. Jende askorentzat garaia izan daiteke adiskidetzeaee askapen espirituala, baina batzuentzat esperientzia zaila eta lotsagarria izan daiteke.

Askok ez dute konfesatzera joan nahi, ez dutelako sinisten bekatuak egin edo beren gertakariak ezezagun batekin konpartitu nahi ez dituztelako. Batzuek entzun dezakete vergogna, epaiketa edo zigorraren beldurra, edo zaila izango zaie eurena onartzea erantzukizun zure akatsengatik.

Garrantzitsua da azpimarratzea aitorpena ez dela bakarrik bekatuak aitortzeko aukera, baizik eta erosotasuna jaso eta apaizaren aholkuak. Bere aldetik, apaizei eskatzen zaie sekretu sakramentala eta ezin dute zabaldu konfesatzen zaiena.

Keinu hau aaukera norberaren kontzientzia aztertu, norberaren jokabideari buruz hausnartu eta galdetzeko Jainkoari barkamena zure akatsengatik. Batzuentzat, norberaren barkamenerako eta sendatze espiritualerako urratsa izan daiteke.