Medjugorjeko Ivan: Andre Mariak Ebanjelioa nola bizi behar den erakusten dizu

Esan duzu agerpenen aurretik ikuskariok ez zaretela elkar maiz egiten. Zein harreman sortu zen ondoren?
Bai, seikoteok pertsonaia desberdinak ditugu, oso desberdinak benetan, eta hasieran eta agerpenen aurretik kasu askotan ez genuen elkarren arteko harremanik ere egin. Besteak beste, bost nerabe ginen, baina Jakov umea baino ez zen.
Baina, Andre Mariak elkartu gintuen momentutik, istorio honek batu egin gintuen eta denborarekin harreman intimo bat ezarri zen gure artean. Eta esan gabe doa Andra Mari agertzeak ez ezik gure bizitzako egoera konkretu guztietan batzen gaituela; eta familia bat aurrera eramateko, seme-alabak hazteko sortzen diren eguneroko zailtasunak partekatzen ditugu... Erakartzen gaituzten gauzei buruz hitz egiten dugu, gainditzen gaituzten tentazioei buruz, guk ere batzuetan munduaren deiak entzuten ditugulako; gure ahuleziak dirau eta borrokatu behar dira. Eta horiek partekatzeak altxatzen laguntzen digu, gure fedea sendotzen, sinple izaten jarraitzen, elkarri laguntzen eta Andra Mari eskatzen diguna argiago ikusten. Edonola ere, lotura hori berezia da, elkarrengandik oso izaera desberdinak dituzten pertsonak izaten jarraitzen baitugu, munduaren ikuspegi nabarmen eta berezi batekin, alderdi txikiagoei eta etxekoei ere jorratzen diena.

Nola egiten dira zuen arteko bilerak? Gutxitan dituzu agerpenak elkarrekin eta bizitzak oso leku urrunetara ere eraman zaitu...
Denok hemen gaudenean edo, nolanahi ere, hemen daudenekin ere astean pare bat aldiz elkartzen gara, baina batzuetan gutxiago bakoitzak bere familia eta erromesekiko konpromiso asko dituelako. Baina egiten dugu, batez ere jendetza handiko garaietan, eta saiatzen gara elkarren berri izaten eta gure zeruko Amak bakoitzari esaten diona gogoeta egiten dugu. Oso baliagarria zaigu bere irakaspenak eztabaidatzea, lau begik bik baino hobeto ikusten baitute eta horrela ñabardura desberdinak antzeman ditzakegu.
Garrantzitsua da, lehenik eta behin Andre Mariak esaten eta eskatzen duena ulertzen eta batez ere bizitzen ahalegindu behar dugulako. Ez da igarleak garelako ondo sentitu behar.

Hala ere, erreferenteak zarete, Medjugorje parrokiako fede-irakasleak.
Gutako bakoitzak otoitz taldeei jarraitzen diegu. Hemen nagoenean parrokiako bizitzari ekin diot, eta pertsonalki 1983an sortu zen hogeita hamar laguneko otoitz talde bat zuzentzen dut. Lehenengo zazpi urteetan astelehen, asteazken eta ostiraletan elkartzen ginen, eta orain astean bitan baino ez gara elkartzen. , hiru ordu elkarrekin otoitz egiteko, agerpenaren unea ere barne hartzen dutenak. Gainerakoan, Jauna goraipatzen dugu, berez otoitz egiten diogu, Liburu Santuak irakurtzen ditugu, elkarrekin abesten eta gogoeta egiten dugu. Batzuetan ateak itxita aurkitzen gara nigandik, beste batzuetan, berriz, agerpenen muinoan biltzen gara parte hartu nahi duten guztiei ongietorria emateko. Baina kontuan hartu behar da gero, neguan, Bostonen nagoela...

Medjugorje-Boston: zer lan egiten duzu?
Ez daukat lan berezirik, gonbidatzen nauten elizbarrutietan eta parrokietan nire testigantza ematen pasatzen baitut urte asko. Joan den neguan, esaterako, ia ehun eliza bisitatu nituen; eta horrela eskatzen duten gotzainen, parrokoen eta otoitz taldeen zerbitzura ematen dut nire denbora. Bi Ameriketako luzera eta zabalera bidaiatu dut, baina Australian eta Zelanda Berrian ere izan naiz. Diru-sarreren iturri gisa, nire familiak Medjugorjeko apartamentu batzuk ditu erromesak hartzeko.

Zuk ere eginkizun jakin bat duzu?
Otoitz taldearekin batera, Andre Mariari eman didan eginkizuna gazteekin eta gazteekin lan egitea da. Gazteak otoitzean, familientzako eta apaiz gazteentzako eta kontsagratuentzako begiak izatea ere esan nahi du.

Nora joaten dira gazteak gaur?
Gai bikaina da. Asko esan beharko litzateke, baina askoz gehiago dago egiteko eta otoitz egiteko. Andreak mezuetan behin eta berriz hitz egiten duen beharra familiei otoitza ekartzea da. Familia sainduak behar dira. Askok, aldiz, ezkontzara hurbiltzen dira beren batasunaren oinarriak prestatu gabe. Gaur egungo bizitza ez da batere lagungarria, bere distrakzioekin, egiten ari zarenari buruz hausnartzera bultzatzen ez duten lan erritmo estresengatik edo neurri erraza duen existentziaren promesa faltsuak direla eta. egokia eta materialismoa. Hainbat suntsitzen amaitzen duten familiatik kanpoko ispilu guztiak dira harremanak hausteko.

Zoritxarrez, gaur egun familiek etsaiak aurkitzen dituzte, laguntza baino, baita eskolan eta haurren laguntzaileetan edo gurasoen lan-giroetan ere. Hona hemen familiaren etsai sutsuak: drogak, alkohola, oso maiz egunkariak, telebista eta baita zinema ere.
Nola izan gaitezke lekuko gazteen artean?
Testatzea betebeharra da, baina norekin iritsi nahi duzun, adinaren eta nola hitz egiten duen, nor den eta nondik datorren. Batzuetan presaka, eta kontzientziak behartuz amaitzen dugu, besteei gauzei buruzko gure ikuspegia inposatzeko arriskuan. Horren ordez, adibide onak izaten ikasi behar dugu eta gure proposamena poliki-poliki heldutzen utzi. Zaindu beharra dago uzta baino lehenago.
Adibide bat zuzenean kezkatzen nau. Gure Andreak egunean hiru ordu otoitz egitera gonbidatzen gaitu: askok esaten dute "asko da", eta gazte askok ere, gure seme-alaba askok uste dute. Ordu hau goizean eta eguerdian eta iluntzean banatu nuen (meza, arrosa, Santuak eta orduko meditazioa barne) eta ondorioztatu nuen ez dela gauza askorik.
Baina nire seme-alabek beste modu batera pentsa dezakete, eta Arrosarioaren koroa ariketa monotonoa dela uste dute. Kasu honetan, otoitzera eta Mariara hurbildu nahi badut, Arrosarioa zer den azaldu beharko diet eta, aldi berean, nire bizitzari erakutsi nahi diot zeinen garrantzitsua eta osasuntsua den niretzat; baina ez diot inori inposatuko, otoitza haien barruan hazteko itxarotea. Eta, beraz, hasieran, otoitz modu ezberdina eskainiko diegu, beste formula batzuetan oinarrituko gara, egungo hazkunde egoerara egokiagoak, bizitzeko eta pentsatzeko moduetara.
Zeren otoitzetan, haientzat eta guretzat kantitatea ez da garrantzitsua, kalitatea falta bada. Kalitatezko otoitzak familiako kideak elkartzen ditu eta fedearekiko eta Jainkoarekiko atxikimendu kontzientea sortzen du.
Gazte asko bakartuta, abandonatuta, gogo gabe sentitzen dira: nola lagundu? Bai, egia da: arazoa haur gaixoak sortzen dituen familia gaixoa da. Baina zure galdera ezin da hitz gutxitan konpondu: drogak hartzen dituen mutila depresioan erori den mutil baten desberdina da; edo depresioko mutilak drogak hartzen ditu agian. Pertsona bakoitza modu egokian hurbildu behar da eta ez dago errezeta bakar bat, salbu zure zerbitzura jarri behar dituzun otoitza eta maitasuna.

Ez al da arraroa zu, berez zarela –baina “zuen” ikusten dugunagatik- oso lotsatia, gazteak ebanjelizatzeko eskatzea, publiko erraza ez dena zalantzarik gabe?
Ziur da hogei urte hauetan, Andre Mariari begira, entzun eta eskatzen duena praktikan jarri nahian, sakon aldatu naizela, ausartago bihurtu naizela; nire testigantza aberatsagoa, sakonagoa bihurtu da. Hala ere, lotsak dirau oraindik eta ziurtatzen dizut askoz errazagoa dela niretzat, denboraren poderioz sortu den konfiantzagatik, Madonnari aurre egitea, gaztez betetako gela batera begiratzea baino, erromesez beteta.

Ameriketara bidaiatzen duzu bereziki: ba al duzu ideiarik zenbat Medjugorje otoitz talde sortu diren bertan?
Komunikatu dizkidaten azken datuetatik, 4.500 talde inguru gara.

Zure familiarekin ala bakarrik bidaiatzen al zara?
Bakarrik.

Iruditzen zait beste ikuskariek baino gehiago misio zehatz bat duzuela Medjugorjeren mezua mundura ekartzeko. Baina Andre Maria da galdetzen dizuna?
Bai, galdetzen dit Andra Mari; Asko hitz egiten dut zurekin, dena kontatzen dizut, zurekin ibiltzen naiz.Eta beharbada egia da besteek baino denbora gehiago eskaintzen dudala bidaiari, asko eskatzen didate egia esan apostolutzarako. Garrantzitsua da bidaiatzea, batez ere Medjugorje ezagutzen duten pobre guzti horietara iristeko, baina erromeriak sakrifizio izugarriak dakarrentzat. Kasu askotan jada Medjugorjeko mezuak eta ni baino askoz hobeto bizi dituen jendea.
Bidaia ororen ekimena apezengandik etorri behar da beti, ez naiz neure burua otoitz egun baterako, lekukotasunerako proposatzen duena. Pozik nago parrokoek elizetara gonbidatzen nautenean, Andre Mariaren mezuen aldarrikapenaren aldeko otoitz giroa sortzen delako; hizlari asko dituzten jardunaldietan, berriz, sakabanatuago egoteko arriskua dago.

Lehenago gotzainei buruz ere hitz egin zenuen: asko al dago Medjugorjeren alde? Zer iruditzen zaizu Aita Santu honetaz?
Gotzain asko ezagutu nituen non gonbidatu ninduten; eta hainbat kasutan euren ekimenez deitu zidaten. Eta beren elizetara gonbidatu nauten apaiz guztiak Andra Mariren mezuetan Ebanjelioaren mezua aitortzen dutelako da. Andra Mariren mezuetan Aita Santuaren eskaera bera errepikatzen da munduaren berri ebanjelizatzeko.
Apezpiku askok lekukotu izan didate Joan Paulo II.ak Mariarekiko duen debozio bereziaz, bere pontifikatuan zehar berresten dena. Beti gogoan dut 25ko abuztuaren 1994a, Aita Santua Kroazian zegoela eta Ama Birjinak bere tresna gisa aipatzen zuenean, hitzez hitz: "Haur maiteak, gaur hurbil nago modu berezian, otoitz egiteko. nire seme maitearen presentzia zure herrialdean. Otoitz egin seme-alabak sufritzen duen eta nik une honetarako aukeratu dudan seme maitearen osasunagatik». Ia uste da mundua Andra Mari sagaratzea berak emandako mandatu baten mende zegoela.

Hemen Medjugorjen komunitate asko dira gaur egungo Elizaren mugimenduen aberastasunaren iturri, irudi bizia: ados al zaude?
Inguruan nagoenean ez dut galdetzeko modurik norekin topo egiten dudan zein mugimendutako partaide diren. Jende hori guztia otoitz egiten ikusita, elizetako aulkietan eserita, denok Eliza bereko parte garela esaten diot neure buruari, komunitate bereko.
Ez ditut ezagutzen mugimendu indibidualen karisma zehatzak, baina sinetsita nago oso tresna baliagarriak direla Elizan egon, Eliza maite eta bere batasunaren alde lan egiten dutenen salbaziorako; eta horretarako beharrezkoa da apaizek edo gutxienez sagaratuek gidatzea. Buruan laikoak baldin badaude, garrantzitsua izango da beti Elizarekin eta bertako apaizekin lotura estua egotea, egoera horretan baitago Ebanjelioaren arabera hazkuntza espiritualaren berme handiagoa.
Bestela irristatze arriskutsuaren arriskua areagotzen da, Jesukristoren irakaspenetik urrun errepidetik bukatzeko arriskua. Eta hori ere egia da komunitate berrientzat, Medjugorje-n ere aparteko berezkotasunarekin loratzen direnak. Ziur nago Maria pozik dagoela askok Jainkoarengana sagaratu nahi dutelako edo otoitzean gehiago zentratutako bizimodu bat egin nahi dutelako; hala ere, erne egon eta denek norabide berean lan egin behar da. Eta hemen dauden komunitateetatik, adibidez, arreta berezia eskatzen diet parrokiaren eta Medjugorjeko eliza katolikoaren agintaritza ordezkatzen duen apezpikuaren zuzentarauei. Bestela, arriskua da bakoitza bere kabuz parrokia egiteko tentazio zahar berean erortzea.
Azken finean, ikuskariok izan zineten Medjugorje parrokiarekin leial gisa eta Andre Mariarekin otoitz-irakasle gisa duzun lotura azpimarratzen lehenak...
Elizan eta Elizarentzat.

Elizan nolabaiteko tentsioa dago izaera teologikoa: adibidez, Aita Santuaren nagusitasunari buruz berriro eztabaidatu nahi dugu, ekumenismoa, zientzia, bioetika, etika bezalako gaietan jarrera dibergenteak daude... Baina baita doktrinalean ere. eta debozio mailara iritsi gara Jesusen Eukaristian benetako presentzia zalantzan jartzeko, komunitateko errosarioaren balioa galdu da... Kezkatuta al dago Maria? Zer iruditzen zaizu horretaz?
Ez naiz teologoa, ez nuke nirea ez den eremu batera igaro nahi; Nire iritzi pertsonala zein den esan dezaket. Esan nuen apaizak artaldearen gidari naturalak direla, zeinengan oinarritu behar den. Baina honekin ez dut esan nahi Elizari, apezpikuei, Aita Santuari begiratu behar ez dietenik, haien ardura benetan handia baita. Garai zaila bizi dugu komunitateentzat eta apaizentzat eta nik pertsonalki asko sufritzen dut beren komunitatea uzten duten hainbeste apaiz ikustean. Arriskutsua da apezentzat mundu honetako mentalitateak lausengatu egiten uztea: mundua Jainkoarena da, baina gaitza ere sartu da munduan, gure bizitzako egiatik aldentzen gaituena.
Argi dezadan: guregandik ezberdin pentsatzen dutenekin elkarrizketan sartzea ona da, baina gure fedea ezaugarritzen duenari uko egin gabe, azken finean gure egoa ezaugarritzen duena. Sinetsi nahi dut asko otoitz egiten duten apaizak ematen ditudan tokian, eta bereziki Andre Mariari dedikatuta, komunitatea osasuntsuagoa dela, biziagoa dela, garraio espiritual gehiago dagoela; jaunartze handiagoa sortzen da apaizaren eta familien artean, eta parrokiako komunitateak, berriz, familiaren irudia proposatzen du.
Zure auzapezak Elizaren Magisterioarekiko mugako postuak baditu, zer egin? Jarraitzen al diozu, lagundu egiten diozu edo, umeen mesedetan, beste komunitate batera joaten zara?
Elkarren laguntzarik gabe ezin dugu aurrera egin. Zalantzarik gabe, gure apaizengatik otoitz egin behar dugu, Espiritu Santuak gure komunitateak berritzeko. Galdetuko bazenu zein den Medjugorjeko agerpenen seinalerik handiena, esango nuke urte hauetan Done Jakueetan egin izan diren milioika Jaunartzeetan dagoela, eta leku guztietatik iristen diren lekukotasun guztietan. etxera itzultzen den jendearen munduak bizitza aldatzen du. Baina hemen egon ostean bihotza aldatzen duen milatik batek nahikoa izango litzateke gertatutako eta gertatzen ari den guztia zentzua izateko.

Zure erantzun guztiak tradizioan eta Elizarekiko fideltasunean daude, Ebanjelioarekiko...
Hogei urte hauetan Andre Mariak ez digu Ebanjelioan lehendik aurkitzen ez den ezer esan, mila modutan baino ez du gogora ekarri, askok ahaztu zutelako, gaur ez baitugu Ebanjelioari begiratzen. Baina behar dena da, eta Ebanjelioarekin geratu behar dugu, Elizak erakusten digun Ebanjelioarekin, Sakramentuek erakusten digutenarekin. «Zergatik?», galdetu zidaten, «hogei urte daramatza Andra Mari hizketan, Ebanjelioan ia beti isilik?». Ebanjelioan behar dugun guztia baitugu, baina ez digu lagunduko hori bizitzen hasten ez bagara. Eta Andra Mari asko hitz egiten du, Ebanjelioa bizi gaitezen nahi duelako eta, horrela, guztiongana iristea eta ahalik eta jende gehiena konbentzitzea espero duelako.