Fedea Jainkoarengan eta zure buruarengan sinestea da
Askotan mugatzen gara geure burua, askotan ere pozik gaude eta itxaroten dugu. Gauzak bere kabuz aldatu arte itxaroten dugu eta agian sufritzen gaituzten egoera edo harreman deserosoetara arrastatzen gara. Bizitzan askotan gertatzen da kapitulu garrantzitsuak ixtea erabaki behar duzula, faktore gizakien, psikologikoen, intimoen eta izpiritualen ondorioz. Logikoki jardutea ez da erraza; zenbait egoeratan zure arimari aurre egin behar diozu. Egia esan nahikoa litzateke hildako adarrak moztea gu askatzeko, energia berriak sentitzeko eta bizitzari beste modu batera aurre egiteko gai sentitzeko, helburu berriez beteta. Utzi altruismoagatik hiltzen, ez dut uste aukera kristauegia denik. Izan ere, kristautasunak geure buruarekiko errespetua irakasten digu, besteenarekin batera. Inori ez zaio utzi behar pertsonen duintasuna zapaltzen, norbanakoen onura nahieraz aprobetxatzen, agian irabaziak lortzeko soilik.
Hori gertatzen denean, gure indar guztiak bildu behar ditugu eta lehenik eta behin gure buruarekiko maitasuna aldarrikatu. Garrantzitsua da seriotasunez sinestea, entzuten hasita, sentikortasun naturala kenduz, bizimodu lasaia nagusituz, bakearen maitasuna berriro aurkituz eta zentzuz, eta maitasunez Eskritura Santuek irakasten diguten bezala. Azken finean, bizitzak erreserbatzen du atzo arte gure puntu finkotzat jotzen genituen aukerak hartu behar dituzten aukerak egin behar izatea. Jaunak beharrezko bitartekoak eman dizkigu, bere irakaspenak, jarraitu beharreko bide zuzena erakusteko. Noski, desbideratzea ez da gure kontua, beraz, azkenean gure bihotzak zirikatzen dituzten eta bizitza ezinezkoa egiten diguten gertakarien erantzule sentitu behar gara. Irakatsitakoa entzun eta praktikan jarriko bagenu, min ematen digun guztiekin konponezina ez litzateke seguruenik gertatuko. Ausardia izan behar dugu landare oso bat gaixotzeko arriskua izango lukeena inausi ahal izateko. Jaunarekiko maitasunak sinestarazten gaitu ondoan dugun guztia, bere iradokizunetatik eta arreta eskaintzen digunetik urrun dagoena, txarra dela.
Bere parabolaren batean, bere ikasleei agindu zien jendearen artean herrietara joateko eta bere Aitaren hitza ekartzeko, baina baita sandaliak astindu eta beraiek eta haien irakaspen ebanjelikoak ongi onartu ez zituzten lekuak uzteko ere. Zer da hau zure bizitzan gaitza mozten ez baduzu? Bukaera mingotsa maitatzeko indarra izan behar dugu, muga gainditzen duen ona; segi bera maite eta indar gehiagorekin, gure ustez, gure bizitzaren parte izan behar ez luketenek ere. Gure existentziaren inguruan dagoen elementu negatibo batengatik ezin dugula inorentzako laguntza izan ulertzen badugu, eta bakarrik ezin garela horretatik askatu, inolako zalantzarik gabe, laguntza eskatzen diogu Jaunari eskandaluaren objektua. Ezezagunak beldurtzen gaitu eta, batzuetan, birsortzeko eta ihes egiteko nahia oztopatzen du. Hala ere, hainbeste beldur garen aurrean dugun hutsune hori ez da etsaia aliatua. Dastatu dezagun, entzun dezagun, eser ezazu behatzera eta konturatuko gara ez zela zirudien bezain beldurgarria.